20. Studenckie Konfrontacje Filmowe - dzień dwunasty

BARBARA
reż.: Christian Petzold
scen.: Christian Petzold, Harun Farocki
zdj.: Hans Fromm
muz.: Stefan Will
w.: Nina Hoss (Barbara), Ronald Zehrfeld (André), Jasna Fritzi Bauer (Stella), Jannik Schümann (Mario), Christina Hecke (Karin), Rainer Bock (Klaus), Claudia Geisler (siostra Schlösser), Deniz Petzold (Angelo)
prod.: Niemcy 2012 (105 min)

Srebrny Niedźwiedź za reżyserię na MFF w Berlinie’2012; Niemiecka Nagroda Filmowa’2012 za najlepszy film

Obyczajowa opowiastka osadzona w schyłkowym okresie istnienia Niemieckiej Republiki Demokratycznej okazuje się w praktyce przewrotną pochwałą jednostkowego buntu. (…) "Barbara" w pozbawiony patosu sposób – zaczerpnięty rodem z esejów Havla bądź poezji Barańczaka – odnotowuje istnienie swoistego heroizmu codzienności.
W początkowych partiach filmu Petzold miesza porządki, mnoży skrajności i podkreśla kontrasty funkcjonujące w portretowanym świecie. Wszystko po to, aby wzmocnić wrażenie psychologicznego wyobcowania tytułowej bohaterki. Barbara to atrakcyjna pani doktor, której wyczucie stylu i swoista "potęga smaku" nie licuje z przaśną atmosferą enerdowskiego miasteczka. Kobieta bynajmniej nie przybyła tam jednak z własnej woli. Przenosiny na prowincję stanowią dyscyplinarną konsekwencję zachowania bohaterki, która ośmieliła się wcześniej złożyć podanie o wizę emigracyjną i zgłosić chęć opuszczenia kraju. Barbara robi jednak wszystko, by miejsce zesłania okazało się dla niej wyłącznie stacją przesiadkową w podróży do lepszego świata. Kobieta zdaje się w tym względzie na kochanka z Zachodu oferującego jej wszelką pomoc w ucieczce z kraju.
Większą część czasu bohaterki wypełnia monotonna egzystencja w szarej rzeczywistości autorytarnego reżimu. Rekonstruowana przez Petzolda codzienność nie ma w sobie grozy podkreślanej przez ciosy milicyjnych pięści lub błysk świecących w oczy lamp. Do zaznaczenia negatywnego stosunku wobec komunistycznych realiów wystarczy reżyserowi wyłącznie odtworzenie dominującej w nich atmosfery wzajemnej nieufności. Barbara ma pełną świadomość tego, że – w oczach władzy – każdy jej ruch może stanowić pretekst do zastosowania drobnego szantażu lub zaoferowania zgniłego kompromisu.
Mimo wyrażanej przez siebie powściągliwości kobieta pozostaje wierna lekarskiemu etosowi i za jego sprawą mimowolnie angażuje się w życie otoczenia. Powolne zakorzenianie się w nowym porządku wespół z deklarowaną chęcią wyjazdu stanowią jednak niemożliwą do pogodzenia sprzeczność. Decyzja o emigracji lub pozostaniu oznacza w praktyce konieczność wyboru między mitem a realnością, ucieczką a konfrontacją. Samo pojawienie się takich wątpliwości świadczy o postępującej przemianie Barbary. Tytułowa bohaterka odkrywa w sobie niespodziewaną siłę i nabiera przekonania, że może okazać się większa niż rozczarowująca rzeczywistość. Niewysłowiona wprost, choć wyraźnie bijąca z filmu sugestia każe wierzyć, że właśnie dzięki postaciom pokroju Barbary już niedługo będzie mogło dojść do ostatecznego obalenia opresyjnego systemu. (…)
Piotr Czerkawski – DZIENNIK GAZETA PRAWNA. KULTURA 9.11.2012

Cennik: karnet 120 zł, bilet 15 zł (bez ulgowych)
Przedsprzedaż: 27-28.02. godz. 15-18 || 1.03. godz. 15-19
Obowiązuje rezerwacja miejsc

Więcej informacji: www.ack.lublin.pl/kino