W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Koncert Przyjaciele Chopina - w ramach 14 Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena

Koncert Przyjaciele Chopina - w ramach 14 Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena
Data rozpoczęcia 2010-03-29
Godzina rozpoczęcia 19:00
Miejsce Filharmonia im. Henryka Wieniawskiego w Lublinie, ul. Marii Curie-Skłodowskiej 5
Kategoria Koncert

Współorganizacja:
Stowarzyszenie im. L. van Beethovena
Urząd Miasta Lublin
PRZYJACIELE CHOPINA
W ramach 14 Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena

Mihaela Ursuleasa – fortepian
Arto Noras – wiolonczela

Soliści Filharmonii Wiedeńskiej
Rainer Honeck – skrzypce (pierwsze skrzypce filharmonii wiedenskiej)
Robert Bauerstatter – altówka
Jurek Dybał – kontrabas (pierwszy kontrabas filharmonii wiedeńskiej)

Program:
Ferdinand Ries
(1784 –1838)
Kwintet fortepianowy op. 74
Grave
Larghetto
Rondo: Allegro

Giovanni Bottesini
(1821 - 1889)
Allegretto Capriccioso alla Chopin
(na kontrabas i fortepian)

Giovanni Bottesini
Gran duo concertante

Przerwa

Józef Nowakowski
(1800-1865)
Kwintet fortepianowy Es-dur op. 17
Allegro vivace
Presto vivace
Romance (Andante)
Rondo (Allegro)

Mihaela Ursuleasa – fortepian
Urodziła się w 1978 roku w Brasov (Rumunia). Publiczne koncerty dawała już mając siedem lat, a jako ośmiolatka zrealizowała swoje pierwsze nagranie. Wkrótce potem zdobyła drugą nagrodę na International Piano Competition w Senigallii. Za radą Claudio Abbado pianistka rozpoczęła studia u prof. Heinza Medjimoerca w Konserwatorium Wiedeńskim. Decyzja ta zaowocowała w 1995 roku, kiedy pianistka, w wieku lat 16, wygrała prestiżowy Clara Haskil Competition. Była wielką faworytką publiczności XIV Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 2000 roku. Konkursu nie wygrała, ale zdobyła rzesze fanów, przyjmujących ją w naszym kraju z wielkim entuzjazmem (odebrała nagrodę słuchaczy II Programu Polskiego Radia za najwybitniejszą osobowość konkursu). Unikalna kombinacja gry pełnej energii, najwyższej technicznej sprawności i lirycznego talentu czyni Mihaelę Ursuleasę jedną z najznakomitszych pianistek młodej generacji. Pianistka dawała recitale w najważniejszych miastach i salach koncertowych świata, takich jak Concertgebouw w Amsterdamie, Filharmonii kolońskiej, Konzerthaus w Wiedniu, Tonhalle w Zürichu i Carnegie Hall w Nowym Jorku. Młoda artystka regularnie występuje z recitalami w wiedeńskim Konzerthaus. W Stanach Zjednoczonych uchodzi za jedną z najbardziej interesujących młodych pianistek. Współpracowała z Cincinnati Symphony Orchestra pod batutą Paarvo Jarvi, grała recitale w Miami i St. Paul.

Arto Noras, wiolonczela
Jest obecnie jednym z najwybitniejszych wiolonczelistów na świecie. Naukę gry na instrumencie rozpoczął w wieku pięciu lat. Był studentem Yrjö Selina w Akademii im. Sibeliusa w Helsinkach oraz Paula Torteliera w Konserwatorium Paryskim, które ukończył w 1964 r. uzyskując Premier Prix. Międzynarodowy rozgłos przyniósł mu sukces na konkursie im. Czajkowskiego w Moskwie w 1966 roku. Arto Noras występował z wiodącymi orkiestrami i dyrygentami na całym świecie. Jako ceniony kameralista koncertował z najznakomitszymi instrumentalistami świata, jest członkiem-założycielem Kwartetu Akademii im. Sibeliusa oraz członkiem Helsinki Trio. Noras ma na swoim koncie liczne nagrania, obejmujące również kilkanaście utworów skomponowanych specjalnie dla niego. Nagrywał m.in. we współpracy z Krzysztofem Pendereckim. Długa kariera Arto Norasa jako profesora Akademii Sibeliusa, kursy mistrzowskie prowadzone na całym świecie oraz rola jurora międzynarodowych konkursów wiolonczelowych (im. P. Czajkowskiego, P. Casalsa czy G. Cassadó) przyczyniły się do rozwoju muzyki wiolonczelowej zarówno w Finlandii i na całym świecie. Arto Noras jest twórcą i Dyrektorem Artystycznym Festiwalu Muzycznego w Naantali oraz Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego Fundacji Paulo (International Paulo Cello Competition). W swoim repertuarze posiada niemal wszystkie pozycje literatury wiolonczelowej. Jego dorobek to również liczne nagrania dla wytwórni płytowej Finlandia.

Rainer Honeck, skrzypce
Urodził się w 1961 roku w Nenzing, Vararlberg (Austria). Na skrzypcach gra od 7 roku życia. Studiował na Uniwersytecie Muzyki i Sztuki Stosowanej w Wiedniu oraz u prof. Alfreda Staara, słynnego nauczyciela wiedeńskich filharmoników. Z Filharmonią Wiedeńską związany jest od roku 1978, kiedy to przyznano mu stypendium Fundacji Karla Boehma (ustanowione w celu zachęcania młodych utalentowanych muzyków do gry w orkiestrze). Trzy lata później został zatrudniony w Operze Wiedeńskiej i Filharmonii Wiedeńskiej. Wkrótce objął stanowisko koncertmistrza obu zespołów, operowego w 1984 i filharmonicznego w 1992 roku
Rainer Honeck jest solistą prowadzącym aktywną działalność artystyczną. Koncertował w rodzimej Austrii (m.in. na festiwalu w Bregenz), w Europie (m.in. podczas Proms w Londynie), w Japonii oraz USA. Krytyka szczególnie doceniła jego interpretację Koncertu skrzypcowego Antonina Dvořáka (wykonanie z Orkiestrą Filharmonii Wiedeńskiej pod dyrekcją Marissa Jansonsa, 2000), Symfonii koncertującej Wolfganga Amadeusza Mozarta pod batutą Riccardo Muti’ego w Japonii i USA (Carnegie Hall, Nowy Jork) oraz występy z Orkiestrą Yomiuri Nippon (Suntory Hall, Japonia).
Bardzo dobrze przyjęte zostały także jego rejestracje płytowe zwłaszcza Szeherezada Rimskiego-Korsakowa z Orkiestrą Filharmonii Wiedeńskiej pod batutą Sezji Ozawa (Philips, 1993)) oraz Życie bohatera Ryszard Straussa pod dyrekcją Christiana Thielemanna (Deutsche Grammophon, 2002). Rainer Honeck nagrał także koncerty skrzypcowe Antonina Dvořáka i Feliksa Mendelssohna z Orkiestrą Filharmonii Praskiej, sonaty na skrzypce i fortepian Franza Schuberta (Pony Canyon) oraz koncerty skrzypcowe Mozarta (Orfeo).
Artysta uprawia również kameralistykę. W latach 1989-1999 był założycielem i prymariuszem Wiener Virtuosen, liderem Vienna String Soloists (1982-2004), a od jesieni 2000 roku prymariuszem zespołu Ensamble Wien, z którym występował w radiu i telewizji. w swoim dorobku ma kilka nagrań płytowych (wydanych głównie przez wytwórnię Koch).
Próbuje także swych sił jako dyrygent współpracując z japońskimi orkiestrami Filharmonii Nagoja, Kioi Sinfonietta oraz szwedzką Malmö Symphony Orchestra.
Rainer Honeck gra na skrzypcach Stradivarius z 1709 roku, użyczonych mu przez Austriacki Bank Narodowy.


Robert Bauerstatter, altówka
Urodził się w 1971 roku w Linzu. Lekcje gry na skrzypcach pobierał w Musikschule der Stadt Linz, Bruckner-Konservatorium oraz w Musikgymnasium w Linzu (1990, dyplom ukończenia). Studia muzyczne, zakończone dyplomem z wyróżnieniem (1990), odbył na Uniwersytecie Muzyki i Sztuki Stosowanej w Wiedniu pracując pod kierunkiem profesorów Siegfrieda Führlingera, Petera Ochsenhofera, Wolfganga Klosa oraz Gèrarda Caussè.
W latach 1998-2001 Robert Bauerstatter był członkiem Niederösterreichisches Tonkünstler. Od września 2001 roku gra w Orkiestrze Opery Wiedeńskiej, piastując równocześnie od 2005 roku funkcję jej wicedyrektora. Dodatkowo współpracuje z zespołem Filharmoników Wiedeńskich (od 2004 roku).

Jurek Dybał, kontrabas
Swą dynamiczną osobowością sceniczną Jurek Dybał przyciąga publiczność jako dyrygent, solista, oraz kameralista, jednocześnie pełniąc funkcję jednego z prowadzących grupy kontrabasistów Wiener Philharmoniker i Wiener Staats Opera. Idąc za przykładem tak wybitnych kontrabasistów-dyrygentów jak Bottesini, Kusewicki, czy Zubin Mehta, stał się jednym z współzałożycieli, szefem i dyrygentem Orkiestry Kameralnej im. Ignacego Jana Paderewskiego. Z orkiestrą tą występował na wielu ważnych europejskich festiwalach (między innymi pod patronatem prezydentów Polski i Niemiec) oraz nagrał premierową płytę nowo odkrytego dzieła I.J. Paderewskiego Suitę na smyczki. Kształcił się między innymi pod kierunkiem słynnego fińskiego profesora – Jormy Panuli. Artysta poprowadził Bawarską Kameralną Orkiestrę Filharmoniczną z Niemiec podczas tournee celebrującego jubileusz urodzin Krzysztofa Pendereckiego. Jurek Dybał często uczestniczy w prestiżowych festiwalach na scenach Polski, Francji, Finlandii czy Niemiec prowadząc takie orkiestry jak: Sinfonia Varsovia, Bawarska Kameralna Orkiestra Filharmoniczna, Polska Orkiestra Radiowa, Interregionale European Orchestra, Kuopio Symphony Orchestra. Obecnie artysta współpracuje z Wiener Kammerorchester, z którą występuje w wielu prestiżowych salach koncertowych Europy.  
Jurek Dybał ukończył z wyróżnieniem Szkołę Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Bytomiu, w klasie kontrabasu profesora Gerarda Przybyły, a następnie Akademię Muzyczną w Warszawie w klasie kontrabasu profesora Andrzeja Mysińskiego. Swe doświadczenia jako muzyk orkiestrowy czerpał przede wszystkim ze współpracy z takimi orkiestrami jak: Mahler Chamber Orchestra, Sinfonia Varsovia, Orkiestra Filharmonii Monachijskiej. Artysta jest również zwycięzcą wielu konkursów, a także laureatem prestiżowej nagrody „Yamaha Foundation of Europe”. W swej dotychczasowej karierze współpracował z wieloma wybitnymi muzykami, takimi jak: Yuri Bashmet, Julian Rachlin, Ernst Kovacic, Angela Hewitt, Itamar Golan, Mihaela Ursulesa, Barry Douglas, Chee-Yun, Michel Lethiec, Frans Helmerson, Arto Noras, Konstanty Andrzej Kulka, Piotr Paleczny, Xavier de Maistre i wielu innych. Jako kameralista występuje zespołami: „Klavierquintett Wien”, „Kwartet Prima Vista”, „Kwartet Śląski”, „Wiener Virtuosen”, „Fine Arts Quartet”, „Shanghai Quartet”, czy  „Münchner Septet”. Ma w swym dorobku liczne nagrania dla Polskiej Telewizji, Polskiego Radia, a także Francuskiego Radia. Artysta dokonał nagrań dla wytwórni DUX, belgijskiej RCP, japońskiej „Cameraty”. Dwie spośród nagranych przez niego płyt otrzymały nagrodę Fryderyka oraz posiadają status „platynowej płyty”. Artysta regularnie pojawia się na tak znaczących festiwalach jak: Festiwal w Aix en Provence, Wielkanocny Festiwal Ludviga van Beethovena w Warszawie, "Toujour Mozart" w Wiedniu i Salzburgu, Festiwal w Łańcucie, Festiwal Chopinowski, Festival de Pablo Casals w Prades, Puerto Rico i Paryżu (Theatre des Champs-Elysees), "Music Isle Jeju" w Korei, a także Pacific Music Festival w Sapporo. Jurek Dybał prowadzi aktywną działalność pedagogiczną między innymi w: Austrii, Francji, Polsce, Japonii, Korei, Puerto Rico i Australii


FERDINAND RIES
Zgodnie z tradycją swej muzykalnej rodziny (dziadek Johann był trębaczem sądu elektora Kolonii w Bonn, ciotka Anna Maria śpiewaczką, a ojciec Franz Anton skrzypkiem) Ferdynand Ries wcześnie rozpoczął naukę. U ojca uczył się gry na skrzypcach i fortepianie, u Bernharda Romberga na wiolonczeli. W 1801 roku kilka miesięcy spędził w Monachium, gdzie studiował u Petersa von Wintera, a następnie udał się do Wiednia. Tam poznał Ludwiga von Beethovena. Dzięki jego wsparciu w następnych latach zyskiwał zatrudnienie jako pianista i nauczyciel w domach wiedeńskiej arystokracji. Ries szybko stał się jednym z j najbliższych przyjaciół i doradców Mistrza, był jego sekretarzem i kopistą, negocjował warunki publikacji dzieł Beethovena z wydawcami. W koncertowym, pianistycznym debiucie (1894) z ogromnym powodzeniem wykonał w Wiedniu III Koncert fortepianowy c-moll Beethovena z własną kadencją.
W latach1809-13 Ries odbywał tournées po Europie, koncertował m.in. w Hamburgu, Kopenhadze, Sztokholmie, Petersburgu. Następnie zamieszkał w Londynie, gdzie regularnie występował w organizowanych przez Salomona Philharmonic Concerts. Nigdy nie tracił kontaktu z Beethovenem, propagował jego muzykę, reprezentował interesy w kontaktach z wydawcami angielskimi.
W 1824 roku powrócił do rodzinnej Nadrenii. Tam działał do końca życia. Zmarł 13 stycznia 1838 roku, w wieku 53 lat.
Ferdinand Ries tworzył głównie muzykę „salonową”, nacechowaną elegancją, finezją rytmu i harmonii. Dużą popularność w Europie zdobyły jego utwory fortepianowe (koncerty, sonaty wariacje, ronda, fantazje), wykonywał je m.in. młody Fryderyk Chopin. Na uwagę zasługuje także m.in. 6 kwintetów smyczkowych, kwintet fortepianowy, 8 symfonii, 5 uwertur.

GIOVANNI BOTTESINI
„Paganini kontrabasu”, jeden z najwybitniejszych wirtuozów tego instrumentu kompozytor i dyrygent urodził się w Cremie (Lombardia) 22 grudnia1821 roku. Podstaw muzyki nauczał go ojciec, znakomity klarnecista, od1822 zaś Carlo Cogliati (lekcje gry na skrzypcach). Dowiedziawszy się, iż mediolańskie Konserwatorium ufundowało dwa stypendia podjął naukę gry na kontrabasie, by po kilku zaledwie tygodniach udanie przejść egzamin kwalifikacyjny. Uczył się u Luigi Rossiniego (kontrabas), uczestniczył w kursie harmonii i kompozycji. Po ukończeniu studiów (z nagrodą 300 franków) koncertował we Włoszech (1840 – 46) i w Ameryce Południowej. Na krótki czas osiedlił się w Hawanie, w tamtejszym Teatro Tacón objął stanowisko pierwszego kontrabasisty i dyrygenta. Tutaj też swą premierę miał Cristoforo Kolombo (1847) pierwsza, spośród jedenastu jego oper. Stamtąd udał się do Stanów Zjednoczonych, Anglii, Paryża (Théàtre Italien – premiera opery L’Assédio di Firenzo), Palermo (prawykonanie opery Marion Delorme), Barcelony (1863). W 1863 roku Bottesini założył we Florencji Societa del quartetto, towarzystwo którego zadaniem było kultywowanie muzyki klasycznej. Szczytowym momentem w jego karierze było poprowadzenie premiery Aidy Giuseppe Verdiego w Wigilię Bożego Narodzenia 1871 roku in Cairo to celebrate the opening of the Suez Ca w Kairze, z okazji otwarcia Kanału Sueskiego. The last months before his Obecnie Bottesini znany jest głównie ze swych kompozycji kontrabasowych. Jego dwa koncerty na kontrabas i orkiestrę (fis-moll, h-moll), Gran Duo Concertante (pierwotnie na dwa kontrabasy), Gran Duo Passione Amorosa na dwa kontrabasy przyczyniły się do rozwoju techniki gry i do dziś stanowią podstawowy repertuar tego instrumentu. Pamiętać należy jednak, iż jego dorobek tworzą także symfonie, uwertury, jedenaście kwartetów smyczkowych, kwintet na kwartet smyczkowy i kontrabas, Requiem, oratorium ”Ogrody Góry Oliwnej”,11 oper. Jego muzykę charakteryzuje liryzm i prosta harmonika. Kompozytor zmarł w Parmie 7 lipca 1889 roku.

JÓZEF NOWAKOWSKI
Postać i dzieło Fryderyka Chopina niewiele kryją w sobie tajemnic. Niemal każdy dzień życia artysty dokumentują relacje i korespondencja pisana do rodziny i przyjaciół. Otoczony wiernymi przyjaciółmi zarówno w Warszawie jak i Paryżu utrzymywał żywe kontakty towarzyskie, bywał w warszawskich salonach, odbywał liczne podróże po kraju. Wielkim przyjacielem i admiratorem twórczości Chopina był Józef Nowakowski (1800 – 1865). To on spośród warszawskich kolegów najczęściej pojawia się na kartach listów Fryderyka. „Nowak” lub „Nowakosio” (tak nazywał go Chopin) należał do pierwszego rocznika studentów klasy kompozycji Józefa Elsnera w konserwatorium warszawskim. Dobry pianista z dużym powodzeniem koncertował we Francji, Włoszech i Niemczech. O jego kompozycjach fortepianowych (dwa koncerty fortepianowe, Etiudy dedykowane Chopinowi) bardzo pochlebnie wypowiadał się sam Robert Schumann. W latach 1824-33 dał się poznać jako jeden z czołowych polskich symfoników tego okresu (napisał dwie symfonie, 4 uwertury, Concertino na puzon) i najwybitniejszych pedagogów gry fortepianowej w Warszawie.

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej