400. rocznica śmierci M. Cervantesa
Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Lubelskiej
Mikołaj Trąbka – baryton
Wojciech Rodek – dyrygent
Program:
M. Ravel – 3 pieśni Don Kichot do Dulcynei
E. Morawski – Don Kichot
R. Strauss – Don Kichot op. 35
Jedną z głównych przyczyn popularności Don Kichota z La Manczy Miguela de Cervantesa jest fabuła. Powieść, której bohaterem jest owładnięty urojeniami szlachcic, przyniosła autorowi wielką sławę i do dziś uznawana jest za jedno z najoryginalniejszych dzieł wszech czasów. Od 400 lat Don Kichot inspiruje malarzy, poetów, literatów. Według UNESCO jest, po Biblii i dziełach Lenina, jednym z najczęściej tłumaczonych dzieł na świecie. Funkcjonuje w filmie i na deskach teatralnych, a muzyczny hołd składali mu Joseph Bodin de Boismortier (1743), Ludwig A. Minkus (1871) i Jules Massenet (1910).
W 1897 roku po Cervantesa w formie „wariacji fantastycznych na temat o charakterze rycerskim” sięgnął Ryszard Strauss, a dwanaście lat później Eugeniusz Morawski-Dąbrowa. W 1932 roku cykl pieśni stworzył też Maurice Ravel. Miał powstać poemat do filmu Georga Wilhelma Pabsta z udziałem legendarnego basa Fiodora Szalapina, jednak tempo pracy schorowanego kompozytora okazało się zbyt wolne i na jego życzenie ścieżkę dźwiękową ukończył Jacques Ibert. Nam pozostały jedynie trzy pieśni Don Kichot do Dulcynei na baryton i fortepian, które Ravel zdążył jeszcze zinstrumentować na baryton i orkiestrę.
