„Gomorra” – reż. Matteo Garrone, czas 135’, 2008 r.
„Gomorra”
Głośna ekranizacja równie głośnej, owianej aurą skandalu, książki Roberto Saviano. Jedna z dwóch najpotężniejszych mafii włoskich – neapolitańska Kamorra, po publikacji dzieła, wydała na pisarza wyrok śmierci. Całość bowiem dotyczy mechanizmów przestępczego półświatka Neapolu i pajęczyny, jaka oplata całe miasto od świata wielkiej polityki aż do codziennego życia tzw. zwyczajnych ludzi. Organizacja przestępcza kontroluje niemal wszystkie aspekty współczesnego życia w mieście, wyznaczając swój własny, radykalny kodeks postępowania. Autorzy filmu dalecy są jednak od mitologizowania gangsterów, jak uczynił to choćby F.F. Coppola w „Ojcu Chrzestnym”. Garrone skupia się raczej na chłodnej, laboratoryjnej obserwacji, interesuje go ukazanie tego świata bez upiększeń i dodawania kolejnych kontekstów. Dokumentalny sposób prowadzenia kamery, która podąża niczym cichy świadek wydarzeń za poszczególnymi postaciami i specyficzna narracja skutecznie budują niepokojący nastrój i atmosferę zagrożenia. Taki jest właśnie świat Kamorry. Jak zdaje się mówić artysta, tu przemoc i krew są wpisane w codzienną egzystencję. Życie ludzkie nie ma wielkiej wartości, w odróżnieniu od władzy, pieniędzy i pozycji społecznej. „Gomorrę” cechuje momentami wręcz nieprzyjemny, ale też fascynujący realizm. Co ciekawe, pewną część postaci drugoplanowych w filmie zagrali autentyczni, neapolitańscy kryminaliści. Warto zobaczyć ten obraz, dający nieco inne, mniej znane spojrzenie na współczesne południe Włoch i niezwykłe miasto, jakim jest Neapol.
