Moje Winnipeg
reż. Guy Maddin, czas 80’
Jeden z najbardziej reprezentatywnych dla stylu Guya Maddina obrazów w jego filmotece. Kanadyjski reżyser zaprasza widzów do swojego rodzinnego miasta, tytułowego Winnipeg, w rzeczywistości zabierając ich na surrealistyczną podróż w meandry swojej nietuzinkowej wyobraźni. Miasto artysty ukazane jest jako seria niepokojących obrazów utrzymanych w czarno - białej estetyce. Właściwie wszystko w filmie - postaci, miejsca, sytuacje - funkcjonuje gdzieś na pograniczu snu i jawy. Momentami widz ma wrażenie jakby oglądał klasyczne kino dokumentalne, by za chwilę złapać się na tym, iż śledzi na ekranie jakąś tajemniczą, mroczną baśń. Wszystko to Maddin podlewa charakterystyczną dla niego groteską, absurdem i specyficznym humorem. Jego miasto marzenie, a być może anty-marzenie, jest takie jak całe jego kino. Trochę z przymrużeniem oka, trochę neurotyczne, niekiedy zabawne, innym razem znów złowieszczo ponure i groźne. Z całą pewnością widać tu zamiłowanie twórcy do niemego kina lat `20 oraz fascynację mrocznym gotykiem, surrealizmem czy romantyzmem. Sam artysta, zapytany o swoje inspiracje, wskazuje, podobnie jak np. pokrewni mu artystycznie bracia Quay, prozę Bruno Schulza. Winnipeg zaś nazywa najbardziej lunatykującym miastem na świecie…
Wstęp wolny
