LEON CYBORAN (1928-1977), filozof i sanskrytolog, wybitny polski historyk filozofii indyjskiej, badacz systemu jogi klasycznej, znawca, tłumacz, komentator i interpretator jej tekstów źródłowych – również twórca własnej filozofii. Wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, Akademii Teologii Katolickiej i Katolickigo Uniwersytetu Lubelskiego.
Absolwent studiów: filozofii i ekonomii (Wrocław) oraz indologii (Warszawa). Doktoryzował się w roku 1971 na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie pracy: Purusza – byt podmiotowy w Jogasutrach (próba nowej interpretacji systemu jogi), wydanej przez PWN pt. Filozofia jogi. Próba nowej interpretacji. (1973). Autor przekładu z sanskrytu na język polski podstawowych traktatów jogi klasycznej: Jogasutr Patańdżalego oraz komenta Jogabhaszja Wjasy, wydanych w Bibliotece Klasyków Filozofii PWN jako Klasyczna joga indyjska (1986 i 2014).
L. Cyboran zapoczątkował w Polsce na ATK (1972) i KUL (1973) rzecz rzadką w nauce światowej (z wyjątkiem Indii): regularne wykłady z filozofii indyjskiej wraz z nauką sanskrytu na wydziałach filozoficznych (a więc poza instytutami orientalistycznymi), które prowadził z celem utworzenia katedr filozofii indyjskiej. Podkreślał konieczność przełamania europocentryzmu naszej myśli filozoficznej i potrzebę uwrażliwienia się na subtelne problemy podejmowane w indyjskiej kulturze już w czasach starożytnych oraz rozszerzenia wiedzy i horyzontów myślowych filozofów Zachodu. Przedwczesne odejście nie pozwoliło mu ukończyć zgłoszonej do druku w PWN pracy habilitacyjnej Joga klasyczna. Filozofia i praktyka, którą miał bronić jesienią 1977 r. na Wydziale Filozofii KUL, oraz szeregu zapowiadanych pozycji z zakresu filozofii: przekładów sanskryckich tekstów filozoficznych, własnych opracowań filozofii indyjskiej, ani też ogłosić drukiem własnej filozofii. Antykomunista, niezłomny obrońca wolności i prawdy, rzecznik indywidualizmu i niezależności jednostki, którego dewizą było – bądź wolny i dawaj wolność. Z powodu swej bezkompromisowej postawy, ostrej krytyki systemu totalitarnego i kategorycznej odmowy współpracy z SB wszedł w konflikt z komunistyczną władzą, przez którą był inwigilowany i prześladowany. Urodzony 30 sierpnia 1928 r. w Krakowie, zaginął 3 czerwca 1977 r. w Warszawie i – według wersji oficjalnej – zmarł 6 (?) czerwca 1977 r., jak podaje Powszechna Encyklopedia Filozofii – „w do dziś nie wyjaśnionych okolicznościach”.
TADEUSZ SUCHOCKI – uczeń Leona Cyborana w dziedzinie jogi oraz jego filozofii; biograf blisko z nim związany. Podczas swoich poszukiwań filozoficznych udaje się w r. 1972 na wykład Leona Cyborana z filozofii indyjskiej na ATK w Warszawie. Od tej pory jest stałym słuchaczem jego wykładów oraz uczestnikiem spotkań prywatnych z nim, do czasu zaginięcia Leona Cyborana w czerwcu 1977. W roku 1990 udaje się wraz z rodzina do Indii i zamieszkuje w Benaresie gdzie wchodzi w kontakt z joginami, wśród których przebywał Leon Cyboran. Powraca do Benaresu wielokrotnie, w sumie spędzając w Indiach okolo 7 lat. Jego zona Helena zakłada na uniwersytecie benareskim lektorat języka polskiego, który prowadzi do roku 2016.
