Wernisaż wystawy malarstwa i rysunku Kazimierza Drzewińskiego i Mariusza Drzewińskiego Ojciec i syn
Działalność artystyczna jest nieodłączną częścią mojego życia, jest pokarmem duszy, bez którego życie moje byłoby szarością. Artysta to nie zawód, to powołanie i szczególnego rodzaju wrażliwość na piękno otaczającego nas świata. W swojej twórczości nawiązuję do spuścizny polskiego koloryzmu, do impresjonizmu i postimpresjonizmu. Kompozycja, kolor i światło to najważniejsze elementy budujące nastrój i klimat obrazów. Inspiracją dla mojego malarstwa jest obserwacja natury w jej ogromnym bogactwie form i kolorów.
Rysunek jest bardzo ważnym elementem mojej twórczości. Jak powiedział Vincent van Gogh: "szkicowanie to siew, którego plonem są obrazy". W pełni utożsamiam się z tym stwierdzeniem, dlatego też szkice do moich płócien wykonuję bezpośrednio z natury. Właśnie na tym etapie zapadają decyzje co do kompozycji i wyboru tematu. W działalności artystycznej skupiam się na pejzażu, architekturze i martwej naturze. Wiele obiektów uwiecznionych przeze mnie już nie istnieje. Pozostały jedynie na płótnach. Są sentymentalnym wspomnieniem miejsc, które mnie zauroczyły. Malując staram się uchwycić nastrój i klimat danego miejsca, zwrócić uwagę na walącą się wiejską chałupę, modrzewiowy dwór lub zwykłą polną drogę obsadzoną starymi drzewami, miejski zaułek nocą, innym znów razem ulicę w deszczu - jednym słowem wszystko może stać się tematem moich obrazów. Mam nadzieję, że po obejrzeniu wystawy wielu z Państwa rozpozna miejsca i zachwyci się pięknem polskiego krajobrazu ,znajdzie chwilę spokoju i wewnętrznego wyciszenia.
Kazimierz Drzewiński
Twórczość jest niczym innym jak manifestacją artysty, jego postawą wobec świata /i życia. Malując staram się nadać nowe znaczenie zjawiskom i pojęciom, odkryć ich głębszy metafizyczny sens. Świat moich obrazów istnieje równolegle do świata, który nas otacza. Obrazy stają się samodzielnymi bytami, dowodami na istnienie świata form wyalienowanych ze świata materialnego, tworzących nowe kategorie pojmowania i rozumienia natury.
Tytuły są jedynymi autokomentarzami, nie tłumaczą, ani nie podpowiadają rozwiązań, skłaniają do indywidualnych i dowolnych, często abstrakcyjnych skojarzeń, po to, by odbiorca mógł się poczuć współtwórcą wysyłanego przeze mnie komunikatu.
Plama barwna w moich obrazach staje się samodzielnym tworem, symbolicznym odzwierciedleniem tego, czego nie da się nazwać, wytłumaczyć, zmierzyć i zważyć. Gest pędzla, szpachli czy wylanej z puszki farby tworzy kompozycje obrazów, w której nadrzędną rolę pełnią wzajemne relacje koloru, jego odcieni, świetlistości i struktury. Obraz jest rozwinięciem myśli, zatrzymaniem chwili, kartką z pamiętnika, w którym zapisuję sytuacje i zdarzenia, ludzi i miejsca, próbując zatrzymać czas i wspomnienia, żeby nie umknęły z pamięci. Sztuka powoduje, że życie staje się bogatsze, uczy pokory, tolerancji, daje wolność i niezależność oraz możliwość komunikowania się z drugim człowiekiem. Zmusza do ciągłych poszukiwań i rozważań nad sensem i celem życia, a w swoim wymiarze egzystencjalnym jest przejawem humanizmu. Malarstwo jest dla mnie próbą znalezienia własnego miejsca i zachowania godności.
Mariusz Drzewiński
