Unikatowym walorem zachodniej części Lublina jest rzeźba lessowa charakteryzująca się występowaniem suchych dolin erozyjno-denudacyjnych potocznie nazywanych „wąwozami” oraz typowych wąwozów.
Dominujące w krajobrazie miasta suche doliny cechują się nieckowatym przekrojem, szerokością do kilkuset metrów i zboczami o łagodnym nachyleniu. Z kolei wąwozy charakteryzują się stromymi zboczami o wysokości kilku metrów, wąskim dnem oraz są okresowo odwadniane.
Suche doliny uchodzące do doliny Bystrzycy mają przebieg zbliżony do równoleżnikowego i przeważają pod względem ilościowym w stosunku do form przebiegających w kierunku północ-południe, które łączą się z doliną Czechówki.
Według przeprowadzonej przez Urząd Miasta inwentaryzacji w granicach Lublina znajdują się 84 suche doliny.