Nazwa placu pochodzi od pierwszego, zbudowanego w murach miasta kościoła parafialnego pw. św. Michała Archanioła, zwanego Farą. Według podań, w XIII w., wzniósł go Leszek Czarny w podzięce za zwycięstwo nad Jadźwingami. W XV w., od zachodu, dobudowano potężną wieżę widoczną z odległości 5 mil od Lublina. Ze względu na zły stan budynku, Farę rozebrano w 1857 r. na rozkaz gubernatora lubelskiego Albertowa. Znaczną część wyposażenia kościoła przeniesiono do ówczesnej katedry, a dzisiejszej Archikatedry Lubelskiej. Makietę kościoła oraz rekonstrukcję jego fundamentów można obecnie oglądać na Placu po Farze. Jest to efekt prac rewitalizacyjnych prowadzonych na początku XXI w.
Warty uwagi jest także roztaczający się ze skraju placu Po Farze widok na wschodnią część Lublina, nad dolinę, gdzie spotykają się trzy rzeki: Bystrzyca, Czechówka i Czerniejówka. Na lewo wznosi się wzgórze Czwartek z kościołem pw. św. Mikołaja. Z tego miejsca widać też Zamek Lubelski z donżonem i kaplicą pw. Trójcy Świętej. Za Zamkiem rozciąga się dzielnica Kalinowszczyzna z kościołem pw. św. Agnieszki. Niżej, pod Zamkiem, widać kościół pw. św. Wojciecha, do którego prowadzi Zaułek Władysława Panasa.