Lubelskie Biuro Wystaw Artystycznych zostało powołane w 1956 roku. W ponad półwiecznej historii instytucji, okresem, który najmocniej zaważył na jej obliczu były lata 80-te XX wieku. W 1981 roku stanowisko dyrektora objął Andrzej Mroczek. Kontynuował on w BWA swój autorski program realizowany wcześniej w Galerii Labirynt, którą prowadził od 1974 roku. Labirynt promował sztukę aktualną, kładł nacisk na eksperyment formalny.
BWA stało się znanym w Polsce i na świecie miejscem spotkań artystów, a po wprowadzeniu stanu wojennego było jedną z nielicznych instytucji państwowych, które nie zostały objęte ich bojkotem. Świadczyło to o zaufaniu, jakim darzyły Andrzeja Mroczka niezależne środowiska artystyczne w Polsce.
W roku 2010 dyrektorem BWA został Waldemar Tatarczuk, który – podobnie jak wcześniej uczynił to Andrzej Mroczek – wprowadził do programu galerii założenia realizowane przez prowadzony przez niego w latach 1999 – 2010 Ośrodek Sztuki Performance.
Galeria Labirynt w dużej mierze kontynuuje profil ukształtowany przez Andrzeja Mroczka – prezentując klasykę sztuki współczesnej i twórczość artystów związanych z jego programem, podtrzymując badawcze spojrzenie na współczesność i szukając uniwersalnych wartości w sztuce. Stąd też Galeria stara się być uważnym obserwatorem przemian zachodzących na polu sztuki oraz aktywnym i otwartym na nowe zjawiska uczestnikiem procesów artystycznych. W programie Galerii powraca sztuka performance, która staje się równie istotna jak program wystawienniczy.
Podbudowę ideową Labiryntu stanowią zagadnienia „lokalności” i „graniczności” oraz ciągle aktualny motyw „poszukiwania”. Określają one charakter prezentowanej sztuki i inicjowanych wydarzeń artystycznych.
Galeria Labirynt jest dla nas miejscem odkrywania sztuki i przeżywania z nią przygody. Odwołując się do figury labiryntu, czytamy jej konstrukcję „na wspak” – nie jako budowlę zamkniętą, z której trudno się wydostać, lecz jako przestrzeń, która – dzięki temu że jest kręta – wzmaga naszą czujność i wyostrza zmysły. Pozostajemy przy tym wierni, wpisanemu w naturę labiryntu, aktowi „błądzenia”. Labirynt jest dla nas zarówno grą w odnajdowanie drogi, jak i odpowiedzialnością, jaką niesie ze sobą rola przewodnika po nieznanym terenie. Labirynt to metafora sztuki współczesnej, upór w pokonywaniu przeszkód i ciekawość tego, co poza granicą wzroku.