Teatr Provisorium jest jednym z najważniejszych teatrów alternatywnych wywodzących się z nurtu kultury studenckiej w Polsce. Pierwszą premierą w reżyserii Janusza Opryńskiego - dyrektora artystycznego teatru, było „W połowie drogi” wg „Ferdydurke” Witolda Gombrowicza. Następnie spektaklem „Nasza niedziela” artyści umocnili swoją pozycję w studenckim ruchu kulturalnym. Kolejny spektakl „Nie nam lecieć na wyspy szczęśliwe” stał się jednym z najważniejszych przedstawień alternatywnych końca lat siedemdziesiątych. Dwa lata później po „Pustej estrady” teatr zmuszony został do zawieszenia działalności. W 1982 roku wznowiono spektakl „Nie nam …” wzbogacony o sceny wyrosłe z więziennych doświadczeń aktorów. Kolejny rok przyniósł adaptację sceniczną „Innego Świata” Gustawa Herlinga - Grudzińskiego. Spektakl ten, podobnie jak „Wspomnienia z domu umarłych” wg Dostojewskiego grane były bez zezwolenia Cenzury. W roku 1990 powstały „Ogrody” - spektakl uznany za jeden z najciekawszych realizacji sezonu. W 1991 roku w Moguncji Teatr Provisorium wraz z Teatrem Ósmego Dnia zaprezentował monumentalne widowisko plenerowe „Wschód”. Rok później odbyła się premiera „Z nieba, przez świat, do samych piekieł” - za ten spektakl Teatr otrzymał po raz pierwszy Fringe First na Festiwalu w Edynburgu. Rok później w Edynburgu zaprezentowano formalną i ideową kontynuację - spektakl „Współczucie”. Przez pierwsze dwadzieścia lat działalności, Teatr Provisorium prezentował swoją pracę na licznych festiwalach europejskich, wielokrotnie też podróżował między innymi po Włoszech, Anglii i Niemczech. Obecnie w zespole pracują: Janusz Opryński, Jacek Brzeziński i Jan Piotr Szamryk.
W roku 1996 Teatr Provisorium nawiązał współpracę z Kompanią Teatr przy okazji spektaklu „Koniec Wieku” będącego próbą przeniesienia na scenę „Dżumy” Alberta Camusa. Wielki sukces przyniosła kolejna realizacja – „Ferdydurke” według Witolda Gombrowicza. Od tego czasu datuje się także zasada realizacji kolejnych spektakli wspólnie przez dwóch reżyserów - Janusza Opryńskiego i Witolda Mazurkiewicza. To spotkanie odmiennych teatrów, odmiennych sposobów pracy i dwóch reżyserów dało nadzwyczaj ciekawy efekt spotykający się z entuzjastycznym przyjęciem krytyki polskiej i zagranicznej. „Ferdydurke” niemal jednogłośnie uznana została za jedno z najważniejszych wydarzeń w teatrze polskim lat dziewięćdziesiątych. Po trzech latach nieustającej prezentacji „Ferdydurke” zarówno w Polsce jak i na scenach całego świata, w październiku 2001 roku odbyła się premiera „Scen z życia Mitteleuropy” według autorskiego scenariusza opartego na motywach „Niepokojów wychowanka Toerlessa” Roberta Musila. Dopełnieniem swoistego tryptyku scenicznego była realizacja w roku 2003 „Do Piachu” Tadeusza Różewicza. Inscenizacja ta, to dopiero drugie przeniesienie na scenę tego dramatu w ciągu 25 lat. Specjalnie dla zespołów Provisorium i Kompanii „Teatr” autor zniósł zapis autorski na swój dramat, jaki wprowadził po realizacji Tadeusza Łomnickiego w Teatrze na Woli. Spektakl zebrał bardzo dobre recenzje potwierdzone szeregiem nagród. Jesienią 2004 roku odbyła się premiera najnowszego spektaklu - artyści powrócili do twórczości Gombrowicza sięgając tym razem po „Trans-Atlantyk”.
Teatr Provisorium otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Lublin w dziedzinie kultury dzięki Ferdydurke za 1998 r.