reżyseria: Łukasz Witt-Michałowski, autor: Artur Pałyga, obsada: Alina Czyżewska, Angelika Kujawiak, Danuta Nagórna, Dariusz Jeż, Artem Manuilov, Andriy Yurkevych, Iryna Voloshyna; scenografia: Marek Braun, kostiumy: Marek Braun, Tamara Levshina, reżyseria światła: Marcin Kowalczuk, realizacja dźwięku: Marek Krupa, muzyka: Mykhaylo Barbara, Jozef Ostřanski; tłumaczenie: Mykhaylo Barbara, Piotr Pogożelski, Alina Czyżewska, Jacek Podsiadło
Aporia (z gr „bezdroże, bezradność, trudność” od aporos „nieprzebyty; trudny” od a- „bez” i póros „przejście, ścieżka”) termin z dziedzin logiki i filozofii oznaczający trudność w rozumowaniu logicznym, pozornie niemożliwą do przezwyciężenia, oferującą sprzeczne albo przeciwstawne rozwiązania.
Spektakl nawiązuje do wydarzeń na Wołyniu (1943-45), gdzie doszło do masowej eksterminacji ludności polskiej przez nacjonalistów ukraińskich i polskich akcji odwetowych na ludności ukraińskiej oraz do współczesnych trudności w faktograficznym ujednoliceniu wersji tych wydarzeń przez strony polską i ukraińską. Reżyser wielokrotnie w ciągu dwóch lat powracał w miejsca tamtych zdarzeń, spotykając się z ludźmi, którzy je przeżyli. Każda z opowiedzianych na scenie historii jest więc dokumentalnym zapisem konkretnych osób i miejsc, rodzajem autorskiej odmiany teatru dokumentalnego i metody verbatim. Sprawa Wołynia, pomimo upływu ponad siedemdziesięciu lat, wciąż jest spychana w niepamięć w świadomości Polaków i Ukraińców. Aktorzy polscy razem z ukraińskimi podejmują temat nierozstrzygnięty, otwierają jątrzącą się ranę niedomówień i pokątnych szeptów. Prowokując do publicznej debaty, pytają – czy dialog w tak bolesnej sprawie może być w ogóle możliwy?
Zrealizowano w ramach projektu „Aporia -Wołyń 1943”
wstęp wolny
