"...Aktorki występują pod własnymi imionami i z własnym życiorysem. Siedzą wśród widzów. Przedstawiają się. Marta Andrzejczyk, lat 19, Katarzyna Pielużek, lat 23, Agnieszka Reimus-Zapadka, lat 28, Ewa Pawlak, lat 30. Nieco zażenowane zdejmują ubrania i w samej bieliźnie, ściskając cywilne ciuchy, przeciskają się na scenę. Na czterech krzesełkach czekają złożone w kostkę robocze drelichy i trampki.
Dlaczego wchodzą do klasztoru? Decyduje równocześnie duchowość i kompleksy dotyczące
figury - habit maskuje zbyt duży biust. A poza tym, to jak wyjazd na dłuższe kolonie. Trochę tęskni się za domem, ale towarzystwo fajne, dużo się śpiewa...
Ta niefrasobliwość przejścia z cywila do życia konsekrowanego i na powrót
najbardziej martwi. To najsmutniejsza obserwacja Teatru Kreatury..."
Leszek Karczewski - Gazeta Wyborcza - wrzesień 2007
