Tytuł niniejszej wystawy- „Czeska fotografia”, może jawić się jako zbyt ogólny. Jakkolwiek, próba bardziej precyzyjnej klasyfikacji, dookreślenia tego, co dziś Państwu przedstawiamy niepotrzebnie sugerowałaby drogę interpretacji, narzucałaby sposób percepcji zaprezentowanego materiału. Naszym zamiarem jest wszakże pokazanie rożnych osobowości, odmiennych „dialektów”, funkcjonujących w łonie jednego języka - fotografii. Co więcej, stawiamy pytanie: Czy istnieje jakaś differentia specifica , cecha wyróżniająca sztukę naszych czeskich przyjaciół? Kuratorski wysiłek zestawienia na wystawie prac artystów wylansowanych, sztandarowych dla kraju czy tematu doprawdy byłby wysiłkiem minimalnym. Spójrzmy inaczej – na osobowości – a hierarchia ustalona stopniem osiągniętej kariery straci sens.
Fotografia, z powodu swej minimalnej bariery technologicznej, jest dziś najbardziej popularnym środkiem wypowiedzi artystycznej. Tak powszechnym, że można mniemać, iż spełnia się idea – „każdy człowiek jest artystą”. Można jednak spróbować rozgraniczyć powstający w ten sposób nieskończony zbiór artefaktów na dwie kategorie. W pierwszej zawierałaby się niezliczona ilość banalnych przypadków, druga to świadome wyrażenie swojego istnienia, ważny komunikat człowieka do człowieka.
Fotografie, które prezentujemy stanowią zawsze indywidualny komentarz świata – rzeczywistości, która ukształtowała artystów budząc ich ciekawość wobec siebie (Jan Adamec), zachwycając swym pięknem i bogactwem (Petr Moško, Radek Kalhous), zaskakując chwilą, która nigdy się nie powtórzy (Pavel Smid), wyposażając twórcę w moc konstruowania światów, które istnieją równolegle z rzeczywistym (Luděk Vojtěchovský).
Krzysztof Bartnik
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
