W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

d&a dance action - spektakl "Daleko od ciała"

d&a dance action - spektakl "Daleko od ciała"
Data rozpoczęcia 2010-03-12
Godzina rozpoczęcia 19:00
Miejsce ART Studio, ul. Radziszewskiego 16
Kategoria Spektakl

Daleko od ciała

far from the body
koncepcja, choreografia, taniec: anna żak & daria dziedzic
muzyka: oren ambarchi, fennesz, muslimgauze
reżyseria świateł: anna żak, daria dziedzic, grzegorz polak
współpraca techniczna,realizacja świateł & video: grzegorz polak, proscenium-art.pl
czas: 40 minut

premiera: Teatr Centralny Centrum Kultury w Lublinie, 16.05.2008
(prolog spektaklu odbył się 15.02.2008 w CK w Lublinie)
produkcja: Teatr Centralny Centrum Kultury w Lublinie

odległe światy przyciągają się…
zawieszone w nich ciała przenikają…
dalekie staje się bliskie
Spektakl za pomocą partnerstwa i dialogu buduje porozumienie pomiędzy światami. Jeżeli coś w tych światach dominuje, to jest to potrzeba wolności i niezależności, które harmonizują i wypełniają przestrzeń.


RECENZJE :
Choreografia ciała i światła stwarza atmosferę, którą trudno zapomnieć. Publiczność poddaje się przedstawianym obrazom i jakikolwiek dystans między światem tancerek a widownią ginie. Dzięki zharmonizowaniu wszystkich scenicznych detali przekroczona zostaje granica niedostępności przekazu. Sam taniec jest migotliwy. Od gwałtownych, mocno zapadających w pamięć fragmentów, jak skoki Darii Dziedzic na ścianę czy uniki obydwu tancerek przed zbliżającą się huśtawką, po sceny statyczne, ale pełne napięcia. W spektaklu zarysowuje się fascynacja dialogowym tańcem, który skupia się na pokazaniu emocji i relacji nie dających się ująć w tradycyjnej fabule.
Spektakl pozbawiony zbędnych ideologii nabiera wartości sam w sobie. Nastrój dopełnia muzyka, równie minimalistyczna jak środki sceniczne - prosta lina i huśtawka-lustro. Wszystko to sprawia, że przedstawiana forma jest czysta, wysublimowana. Tylko taniec, poszerzony o możliwości, jakie dają akrobatyczne sprzęty. Tancerki mogą latać, mogą przełamać możliwości ludzkiego ciała i dzięki temu pokazać inną przestrzeń, której odczuwanie staje się najważniejsze. Synergia tańca, światła i dźwięku umożliwia niezwykłe wzmocnienie siły przekazu.
„Wiosenne Forum Tańca Współczesnego. Dzień pierwszy”, Marta Zgierska, Nowa Siła Krytyczna, 19-05-2008

Artystki wykroczyły poza bogate doświadczenia czy stylistykę lubelskich grup, szukając dla nowoczesnej techniki tanecznej kolorów z własnej, indywidualnej palety barw. Stworzyły spektakl bogaty w rozwiązania sceniczne i pomysły, pięknie rozświetlony, pełen poetyckich obrazów. Co ważne, wspólnie stworzona choreografia w wyważony sposób porusza
się pomiędzy biegunami symboliki i dosłowności. Siła tego nagrodzonego owacjami spektaklu wynika z prostoty, z komunikatywności wybrzmiewających tu emocji, umiejętnie przetłumaczonych na teatralne środki.
"Dom tańca w Centrum Kultury", Grzegorz Kondrasiuk, Gazeta Wyborcza, 19-05-2008

To bezpośredni, szczery przekaz wypowiedziany w swobodnie płynącym strumieniu obrazów, opowieść o najprostszych i najpowszechniejszych uczuciach i emocjach - miłości, rozpaczy, samotności, wstydzie. To poszukiwanie piękna w człowieku - temat, od którego teatr ucieka w obawie przed posądzeniem o banał i cukierkową, uładzoną wizję świata. Jednak dotknięty w taki sposób, w jaki zrobiły to Anna Żak i Daria Dziedzic, ukazuje swój wielowymiarowy, niełatwy urok.
„Emocje i chochołowi ludzie”, Grzegorz Kondrasiuk, Gazeta Wyborcza, 10/11-11-2008

Widz wpada w wilczy dół interpretacji. Pomysłów na to, co znaczy unoszące się wśród chmur i industrialnych konstrukcji ciało (lub Osoba) może być 100. Podobnie można pisać i pisać dlaczego ktoś bezskutecznie usiłuje wydostać się z czarnej przestrzeni lub dociekać czy pasy na kostiumie jednej z tancerek są w opozycji czy zgodzie ze snopami światła ograniczającymi scenę itd. Spontaniczne i gromkie brawa są dowodem na to, że zanim sobie widzowie to wszystko wytłumaczyli – ulegli magii teatru, docenili pomysł chorograficzny i poziom wykonania. „Daleko od ciała, blisko owacji”, Agnieszka Dybek, Dziennik Wschodni, 17-05-2008

To niezwykła poetycka opowieść o związku dwojga ludzi, w przekroczeniu płci i roli społecznej. Spektakl o drodze i energii czystego bycia, przeżywania, energii środka – niesamowite przekształcenie ciała tanecznego w ciało trwające, podnoszące się ku górze, dzięki linom, ale i dzięki sile serca i umysłu. Tancerki latają, przekraczają granice fizykalną, nie tylko realnie – przede wszystkim poprzez stan ducha w jakim pozostają. Nierzadko przychodzi tu skojarzenie z techniką butoh – kiedy tancerki poruszają się powoli, zamknięte do wewnątrz siebie, w skupieniu, z dbałością o gesty. Na szacunek zasługuje postać Anny Żak, niezwykle doświadczonej tancerki z Lubelskiego Teatru Tańca, która potrafiła porzucić klasyczną już technikę taneczną oraz dość monotonną linię teatru społecznego aby przejść w stronę dojrzałej i czystej energii tanecznej, udowadniając tym samym gotowość do wkroczenia na wyższy poziom istoty tańca od zmierzchającego tradycyjnego Teatru Tańca do wschodzącego teatru poszukiwań istoty człowieka".
„O XII Międzynarodowych Spotkaniach Teatrów Tańca”, Maria Inglert, teatr.dlawas.com, 12-11-2008


Spektakl jest krańcowo odległy od jakiegokolwiek kontekstu politycznego czy nawet społecznego. Lubelskie artystki wnikają w sferę psyche, badają wewnętrzny kosmos człowieka. I tworzą budującą opowieść o partnerstwie, dialogu i porozumieniu.
„Sztuka opisana prawdziwym życiem”, Andrzej Z. Kowalczyk, Kurier Lubelski, 8/9-11-2008


Bilety: 10 pln (studenckie) i 20 pln - do kupienia w kasie Centrum Kultury
Rezerwacja biletów: tel.: 081 53 603 21

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej