„Kto nie widział Kaplicy Sykstyńskiej, ten nie może mieć pojęcia do czego zdolny jest jeden człowiek” – napisał Goethe o freskach Michała Anioła w tzw. Sykstynie. Pod ich wpływem zmieniło się wyobrażenie nie tylko o obliczu Boga i pięknie ludzkiego ciała, ale i o mocy geniusza (w tym kontekście paradoksem jest, że Michał Anioł był bardzo nieszczęśliwy z powodu tego zlecenia). Jan Paweł II nazwał Kaplicę Sykstyńską „sanktuarium teologii ludzkiego ciała” i spędzał w niej wiele godzin na kontemplacji. Historycy sztuki do dziś zastanawiają się nad programem ikonograficznym malowideł, szukając klucza do ich odczytania w teologii, myśli neoplatońskiej i światopoglądzie renesansowym, a niektórzy – w kabale, dopatrując się w dziele tajemnego „kodu Michała Anioła”. Niezależnie od intelektualnych zagadek czy religijnych wzruszeń, dzieło obezwładnia swą formą i kompozycją. Na czym polega jego genialność?
Kuratorka cyklu: dr Anna Głowa – asystentka w Katedrze Historii Sztuki Starożytnej i Wczesnochrześcijańskiej KUL. Zajmuje się sztuką późnoantyczną, szczególnie zagadnieniem kontynuacji tradycji starożytnej i jej przeobrażeń w późnym antyku, a także recepcją sztuki starożytnej w późniejszych epokach.
O cyklu: Istnieją dzieła natychmiast rozpoznawalne przez ludzi na całym świecie, nawet przez tych nieinteresujących się sztuką. Stulecia po swoim powstaniu nie przestają fascynować i żyć kolejnymi życiami w reinterpretacjach późniejszych artystów, a także w popkulturze i reklamach. Jednocześnie zdarza się, że te najbardziej znane dzieła są zarazem najbardziej nieznane. Na czym polega ich tajemnica? Zachęcamy do wspólnego zastanowienia się nad ich zagadkami. Kuratorką cyklu jest dr Anna Głowa. Pomysłodawcą cyklu jest Mateusz Nowak.