Drugi dzień Festiwalu Oko na Bałkany
14:00 – 15:30 Spotkanie podróżnicze BUSiMY, czyli grupa studentów, którzy postanowili zrealizować swoje marzenia o podróżowaniu. Kupili razem duży samochód, który stał się ich nowym domem w ciągłej podróży. Wspólnie zwiedzili już kilkadziesiąt państw, w tym oczywiście region bałkański. W tym roku planują wyprawę do Ameryki Południowej. Nam opowiedzą o swoich przygodach w Chorwacji.
15:45 – 17:00 Pokaz filmów(krótki metraż i dokument):
Kiedy widzę Tanję reż. Juraj Lerotić 2010. Matka Željka (16 lat) i jego młodszego brata leży w szpitalu. Chłopcy mieszkają sami. Željko obiecał sobie dwie rzeczy – że w końcu przejmie inicjatywę i pozna Tanię. Zdobędzie pieniądze, by kupić matce prawdziwą perukę z naturalnych włosów. I wtedy wszystko będzie dobrze. Na pewno. „Kiedy zobaczę Tanię” to magiczna, wciągająca opowieść zbudowana ze zdjęć.
Teleport Zovko reż. Predrag Licina 2013. Akcja filmu ma miejsce w przyszłości, kiedy to po pięćdziesięciu latach od tej chwili teleportacja staje się zwyczajnym środkiem transportu w bogatych krajach. Niestety, w Chorwacji w odległej przyszłości jeszcze nie ma punktów teleportacyjnych, dlatego jej mieszkańcy, by podróżować w odległe miejsca, korzystają z punktów teleportacyjnych w sąsiednich krajach. Martina Kraljević słyszy w radio reklamę pierwszej usługi teleportacyjnej w Chorwacji. Jej mąż Robert już trzy razy się teleportował służbowo, czego mu trochę zazdrości. Namawia go do wypróbowania nowej usługi, o nazwie „Zovko Teleport”, razem z synem, uczniem podstawówki, i nastoletnią córką. Planują podróż z Zagrzebia na Vis na rodzinne wczasy – ale nawet najlepsze plany mogą się nie udać…
Wieś bez kobiet reż. Srdan Šarenac 2010. Jest ich trzech. Mieszkają w małej wiosce, położonej w wysokich górach południowej Serbii, tuż przy granicy z Kosowem. W wiosce nie ma ani jednej kobiety, a marzeniem każdego z braci jest znalezienie żony. Próbowali już w kilku okolicznych serbskich wioskach – jednak bez powodzenia. Żadna z kobiet nie chciała zamieszkać na szczycie góry. Tymczasem w Kosowie pełno jest wiosek, w których z kolei mieszkają same kobiety. Wystarczy przekroczyć granicę. Mężczyzn nie interesuje polityka. Chętnie poślubią Albanki. Polityka jednak interesuje się nimi. Czy małżeństwo pomiędzy osobami pochodzącymi z wrogich sobie krajów ma jakąkolwiek szansę na przetrwanie?
