W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Koncert i promocja książki-albumu "Dziennik życia"

Koncert i promocja książki-albumu "Dziennik życia"
Data rozpoczęcia 2012-03-19
Godzina rozpoczęcia 18:00
Miejsce Dom Kultury LSM, K. Wallenroda 4a
Kategoria Koncert

Dom Kultury Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej serdecznie zaprasza na koncert i promocję książki-albumu "Dziennik życia" artysty malarza Teofila Wiktora Kosiorkiewicza.

Teofil Wiktor Kosiorkiewicz (1905–1993), artysta malarz i dekorator. Urodził się się 27 kwietnia 1905 r. w Lublinie w rodzinie Stefana Eugeniusza Kosiorkiewicza (inżynier budowlany) i Stanisławy z domu Paprockiej. Ukończył Szkołę Lubelską im. Stefana Batorego (gimnazjum filologiczno-humanistyczne). Pierwsze lekcje malarstwa pobierał u artysty malarza Michała Hołyńskiego, absolwenta ASP w St. Petersburgu. Studiował w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie (1924–1929) ze specjalnością pejzażu i malarstwa dekoracyjnego. Jego nauczycielami byli artyści malarze Henryk Uziembło, Jan Bukowski (dekorator kaplicy w Kościele Mariackim w Krakowie), Karol Homolacs, Jan Raszka, Wiesław Zarzycki, dyrektor Szkoły. W swojej twórczości Teofil Kosiorkiewicz preferował tematy związane z krajobrazem, pejzażem, przyrodą, zabytkami, portretem, martwą naturą. Interesowała go zwłaszcza historia Polski, literatura, muzyka, szczególnie polska muzyka dawna, pieśni i tańce polskie, folklor, opera, teatr, scenografia. Pozostawił piękne obrazy Starego Miasta i przedmieść Lublina. Szukał piękna i prawdy w dziełach sztuki i naturze. Wyznawał zasadę, że w sztuce powinna panować tolerancja dla wszystkich kierunków. Również dla wszelkich technik i nowości artystycznych. Znawca i historyk sztuki prof. Lechosław Lameński o Teofilu Kosiorkiewiczu napisał, że był subtelnym, wrażliwym i pogodnym kolorystą. Zainspirowany twórczością Jana Matejki namalował kolekcję dziesięciu tablic w serii „Ubiory polskie wszystkich stanów”. Wykonał wiele kopii obrazów Jana Matejki, Wojciecha Kossaka, Henryka Siemiradzkiego i innych. Artysta namalował ponad 200 obrazów, ale z okresu sprzed 1939 r. zachowało się niewiele jego prac. Od 1958 r. pisał „Dziennik życia”, bardzo wartościowy dokument odnoszący się do okresu PRL.

Teofil Kosiorkiewicz po odbyciu służby wojskowej w 22 Pułku Piechoty Ziemi Krakowskiej w Cieszynie powrócił do Lublina i tu od 1937 r. uczestniczył w wystawach jako członek działającej w Lublinie grupy artystycznej „Krąg” (założonej w 1931 r. w Krakowie, a od 1934 r. mającej siedzibę w Lublinie). Był w jej zarządzie wiceprezesem i aktywnym członkiem obok Feliksa Petrucznika, prezesa, i Janiny Miłosiowej, skarbnika. Prace jego prezentowano m.in. w Lubelskim Salonie Sztuki przy ul. Chopina 11. W październiku 1938 r. urządzono tu zbiorową wystawę prac grupy „Krąg”, na której znalazły się prace członków: Z. Bartkiewicza, Z. Kononowicza, T. Kosiorkiewicza, J. Miłosiowej, W. Mochniuka, H. Pastuszakówny, M. Poznańskiego, A. Szeligi, M. Zdziechowskiego. Od 1932 r. artysta prowadził przy ul. Wieniawskiej 4, we własnej kamienicy, pracownię artystyczną oferującą pomoc w zakresie malarstwa, dekoracji, scenografii, afiszów, nauczania rysunków i malarstwa. Na ekspozycji czynnej od czerwca przez cały lipiec i sierpień w 1939 r. artysta wystawiał swój obraz zatytułowany „Młody Lublin”. Brał udział, w latach od 1937 do 1987 r., we wszystkich wystawach okręgowych w Lublinie oraz w ogólnopolskich w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Białymstoku, Zamościu, Radomiu.

W czasie okupacji niemieckiej prowadził sklepik „Komis wszelkich rzeczy” przy ul. Koziej 2. Pracował też jako kreślarz w Miejskim Biurze Budowlanym, zajmował się biblioteką i archiwum oraz był urzędnikiem w Urzędzie Kwaterunkowym. Po wojnie podjął pracę dekoratora w Centrali Tekstylnej oraz Lubelskiej Spółdzielni Spożywców „Społem”, następnie w Spółdzielni Pracy. W 1958 r. pracował jako dekorator w Domu Książki. Od 1965 r. do przejścia na emeryturę w 1970 r. pełnił funkcję dekoratora w lubelskim Wojewódzkim Związku Gminnych Spółdzielni. Z pleneru malarskiego w 1971 r. w Kazimierzu Dolnym pozostało kilka wartościowych krajobrazów. Otrzymał stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki (zobowiązujące go do przekazywania fundatorowi jednego obrazu miesięcznie), wielokrotnie przyznawano mu zapomogi ZPAP i Wydziału Kultury PWRN w Lublinie. Obdarzony liczną rodziną (sześcioro dzieci), w okresie powojennym cały czas borykał się z trudnościami finansowymi.

W sierpniu 1944 r., gdy w Lublinie powstawał Związek Polskich Artystów Plastyków „Zachęta”, został w zarządzie skarbnikiem. W latach 1945–1961 pełnił funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej lubelskiego Zarządu Okręgu ZPAP, a w okresie od 1961 do 1967 r. był sekretarzem Sądu Koleżeńskiego. Był też aktywnym członkiem ogólnopolskiej grupy „Zachęta” (powstałej w 1947 r.), która w dekadzie 1957–1967 urządziła 50 wystaw swoich członków w różnych miastach Polski. Obrazy członków „Zachęty” reprezentowały głównie realizm artystyczny drugiej połowy XIX w. Wiele prac artysty malarza zakupiło Ministerstwo Kultury i Sztuki, znalazły się w zbiorach Muzeum Narodowego, w ZPAP „Zachęta” w Warszawie, w Politechnice Warszawskiej, w BWA w Lublinie i w Muzeum Państwowym na Zamku w Lublinie.

Teofil Kosiorkiewicz został odznaczony odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (1973) i Złotą Odznaką ZG ZPAP w Warszawie (1977). Zmarł 9 marca 1993 r. w Lublinie i został pochowany na cmentarzu przy ul. Lipowej.

Powiązane:

Dom Kultury LSM

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej