W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Koncert Laureatów X Miejskiego Konkursu Recytatorskiego organizowanego przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Lublinie

Koncert Laureatów X Miejskiego Konkursu Recytatorskiego organizowanego przez Miejską Bibliotekę Publiczną w Lublinie
Data rozpoczęcia 2016-11-28
Godzina rozpoczęcia 11:00
Miejsce Sala Czarna Centrum Kultury, ul. Peowiaków 12
Udział Bezpłatny
Kategoria Konkurs

Laureaci zostali wyłonieni w dwóch etapach eliminacji, którym towarzyszyły warsztaty prowadzone przez znanych w środowisku recytatorskim: Kacpra Sulowskiego, Dorotę Lesiak i Witolda Dąbrowskiego.

Specyfiką organizowanych przez Bibliotekę konkursów jest przypominanie związanych z Lublinem i Lubelszczyzną pisarzy, zdaniem organizatorów nie dość obecnych w świadomości czytelniczej. Służy temu między innymi pozyskiwanie trudno dostępnych książek (w tym roku jest to Wacław Iwaniuk) i zasilanie zasobów filialnych Biblioteki.

Wacław Iwaniuk

Urodzony 17 grudnia 1912 roku w Chojnie Starym koło Siedliszcza na Lubelszczyźnie. Najmłodszy z siedmiorga dzieci Szczepana Iwaniuka i Józefy z Dyszewskich. W latach 1922-1927 uczęszczał do szkoły powszechnej w Siedliszczu, następnie w latach 1929-1934 kontynuował naukę w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim w Chełmie. W 1935 roku odbył roczną służbę wojskową w ramach Dywizyjnego Kursu Podchorążych Rezerwy przy 44. Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem. W latach 1936-1938 studiował na wydziale prawno-ekonomicznym Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie, specjalizując się w zagadnieniach emigracyjno-kolonialnych. Debiutował w 1933 roku na łamach „Kuźni Młodych” (nr 11) wierszem Pieśń o chlebie. W następnych latach drukował wiersze, prozę i teksty krytyczno-literackie m.in. w „Kamenie”, „Miesięczniku Literatury i Sztuki”, „Okolicy Poetów”, „Kulturze”, „Kurierze Porannym” i „Zwierciadle”. Przed wojną opublikował dwie książki poetyckie: poemat Pełnia czerwca (Grupa Literacka „Wołyń”, 1936) i wydany nakładem F. Hoesicka jako Arkusz Poetycki nr 5 – Dzień Apokaliptyczny (1938). Przebywając w Warszawie utrzymywał bliski kontakt z Józefem Czechowiczem, którego poezję wysoko cenił. Już w czasie studiów znał biegle język włoski i niemiecki. Uzyskał Stypendium Funduszu Kultury Narodowej i został wysłany przez Ministerstwo Spraw Zagranicznych na roczną praktykę konsularną do Argentyny (gdzie poznał Witolda Gombrowicza).

Po wybuchu II wojny światowej opuścił Argentynę i w grudniu 1939 roku wstąpił do Wojska Polskiego we Francji. Wraz z Samodzielną Brygadą Strzelców Podhalańskich brał udział w kampanii norweskiej pod Narwikiem. Po kapitulacji Francji próbował przedostać się przez Hiszpanię do Anglii, ale został internowany. Początkowo przebywał w hiszpańskim więzieniu w Gironie, następnie przez 3 lata w obozie koncentracyjnym Miranda de Ebro.

Po zwolnieniu w 1943 roku przedostał się do Manchesteru, gdzie przydzielono go do I Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka (służył w 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej). W 1944 roku przeszedł z nią szlak bojowy przez Francję, Belgię, Holandię i Niemcy. Za udział w walkach pod Falaise otrzymał Krzyż Walecznych. W Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii służył do 1947 roku. Wojnę zakończył w stopniu porucznika. Po ukończeniu kursów językowych na uniwersytecie w Cambridge przyjął zaproszenie od wuja Józefa Krukowskiego do Kanady. W maju 1949 roku osiadł na stałe w Toronto, gdzie należał do czołowych postaci polskiego życia artystyczno-literackiego.

W 1951 roku był współzałożycielem Konfraterni Artystycznej „Smocza Jama”, autorem głośnej w latach pięćdziesiątych Szopki Politycznej. W następnych latach współtworzył Klub Polski, Towarzystwo Przyjaciół Paryskiej „Kultury” i Polski Fundusz Wydawniczy, którego był długoletnim prezesem. Członek Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie (do 1986 roku), członek komitetu doradczego nagród Fundacji A. Jurzykowskiego, jury londyńskich „Wiadomości” (tzw. Akademii Grydzewskiego) i PEN Clubu kanadyjskiego. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Na emigracji opublikował blisko trzydzieści książek, w tym wiele znaczących tomów poezji m.in. Milczenia (1959), Wybór wierszy (1956), Ciemny czas (1968), Nemezis idzie pustymi drogami (1978), Moje strony świata (1994). Tłumaczył współczesnych poetów amerykańskich.

Przez pół wieku nieobecny w Polsce. Pierwszy swój „krajowy” tom (Kartagina i inne wiersze) wydał w 1987 roku w podziemiu. W latach późniejszych ukazały się dwa wybory jego wierszy (w 1989 roku w bibliotece „Więzi” – Powrót, w 1991 roku nakładem WL – Zanim znikniemy w opactwie kolorów) oraz dwa tomy wierszy nowych: w Stowarzyszeniu Literackim Kresy – Moje Obłąkanie (1991) oraz nakładem Polskiego Funduszu Wydawniczego w Kanadzie przy współudziale Urzędu Miejskiego w Toruniu W ogrodzie mego ojca (1998). Po 1989 roku swe wiersze drukował na łamach czołowych pism literackich: „Twórczości”, „Odry”, „Akcentu”, „Frazy”, „Kresów” i „Kwartalnika Artystycznego”. Laureat wielu nagród między innymi T. Sułkowskiego, „Roju”, Fundacji Kościelskich, Fundacji A. Jurzykowskiego, Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich, paryskiej „Kultury”, „Wiadomości”, Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. Członek SPP.

Zmarł 4 stycznia 2001 roku w Toronto. Pięć lat później jego prochy zostały sprowadzone do Polski, gdzie na cmentarzu parafialnym w Siedliszczu odbył się uroczysty pogrzeb.

Lubelskie wiersze Iwaniuka znacznie różniły się od jego późniejszej twórczości. Na plan pierwszy wysuwa się ich śpiewny charakter i nawiązania do ballad. Natomiast tematycznie łączą się z tradycjami ludowymi i symboliką magiczno-obrzędową. Niekiedy utwory można uznać za próbę przywołania z pamięci dawnych wspomnień i pejzażu rodzinnych stron. W 1987 roku ukazał się jedyny w PRL tomik Wacława Iwaniuka. Zbiór Kartagina i inne wiersze wydała podziemna Wolna Spółka Wydawnicza „Komitywa”, za którą stał lublinianin Jan Krzysztof Wasilewski. Książka została wydrukowana na linotypie we Wrocławiu, a następnie wysłana pociągiem do Lublina jako materiał budowlany, by zmylić czujność esbeków. W 1938 roku Iwaniuk ogłosił również niewielki poemat Dzień Apokaliptyczny, którym zbliżył się do nurtu katastroficznego w ówczesnej poezji polskiej, zwłaszcza do twórczości żagarystów. Utożsamiany z tzw. szkołą Czechowicza w poezji polskiej lat trzydziestych, szukał po wojnie nowego dla siebie wyrazu poetyckiego, który byłby zdolny unieść ciężar nowej wiedzy wyniesionej z tragicznych przeżyć wojennych.

Tegorocznym partnerem Biblioteki jest Młodzieżowy Dom Kultury „Pod Akacją”, który będzie reprezentował Teatr Panopticum.
Teatr Panopticum Młodzieżowego Domu Kultury „Pod Akacją” w Lublinie rozpoczął swoją działalność artystyczną i edukacyjną w roku 1985. Skupia głównie młodzież licealną ale także gimnazjalną i studencką.

W Panopticum setki młodych ludzi zdobywały swoje pierwsze doświadczenia i poznawały warsztat teatralny. Wielu zostało zawodowymi aktorami i reżyserami znanymi z telewizyjnego ekranu, filmu oraz polskich scen teatralnych, niektórzy robią też kariery międzynarodowe. Nie bez powodu bywa często nazywany „kuźnią młodych talentów”.

Teatr Panopticum jest laureatem wielu głównych: ogólnopolskich i międzynarodowych nagród, wielokrotnie występował w Niemczech i Finlandii, uczestniczył w międzynarodowych projektach teatralnych w Londynie oraz Ankarze.

O Teatrze Panopticum powstało kilka reportaży telewizyjnych i film dokumentalny TVP1 „Szef”, którego bohaterem jest Mieczysław Wojtas - założyciel, kierownik artystyczny,  reżyser i  opiekun zespołu nieprzerwanie już od 31 lat. Z teatrem od 9 lat stale współpracuje Piotr Tesarowicz, twórca muzyki i aranżacji wokalnych do niemal wszystkich spektakli teatralnych Panopticum.

Fundatorem nagród i wyróżnień jest Dyrekcja MBP. Dodatkowe nagrody ufundował Teatr im. Juliusza Osterwy. Sponsorami konkursu są: Lawendowy Dworek, LSS Społem i Galeria Smaku.

Interpretacje gimnazjalistów i uczniów szkół średnich oceniać będzie profesjonalne Jury w osobach Romy Drozdówny, (aktorki teatru Ch. H. Andersena, reżyserki scenarzystki i animatorki), Mieczysława Wojtasa (założyciela, kierownika artystycznego i reżysera Teatru Panopticum) oraz Witolda Kopcia (aktora Teatru im. J. Osterwy, monodramisty i wykładowcy akademickiego).

Widzowie jak co roku będą mogli wziąć udział w głosowaniu i przyznać własne wyróżnienie - Nagrodę Publiczności, która zostanie wręczona razem z wyróżnieniem i nagrodami w Konkursie, a także Wyróżnieniem dla Instruktora.

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej