Moscow Art Trio
Skład:
Misza Alperin – piano, wokal
Arkady Shilkloper – róg, flugelhorn, wokal
Siergiej Starostin – wokal, klarnet, piszczałka
Moscow Art Trio to jedna z najciekawszych formacji nowego jazzu, w której muzycy zacierają granice pomiędzy jazzem, folkiem, a muzyką klasyczną. W „International Herald Tribune” Mike Zwerin napisał o nich: „Moscow Art Trio serwuje nam tak rzadko spotykany, wdzięczny kompromis między epokami, między muzyką wschodu a zachodu, jak również między jazzem a muzyką klasyczną. Osobowości trójki muzyków są tu ważniejsze, niż instrumenty, na których grają.”
Formacji przewodzi kompozytor i pianista Misza Alperin. Mieszka w Oslo od 1993 roku i od tego czasu stał się główną postacią muzyki improwizowanej dalekiej północy. Grający na rogu Arkady Shilkloper współpracował z Orkiestrą Filharmonii Moskiewskiej i Orkiestrą Teatru „Bolszoj”. Uznanie przyniosła mu unikalna umiejętność łączenia różnorodnych języków muzycznych. Nawet studiując muzykę klasyczną, wokalista folkowy Siergiej Starostin, wykazywał żywe zainteresowanie dawnymi podaniami i muzyką ludową. Podróżując po terenach byłego Związku Radzieckiego, zawsze wracał z bagażem ludowych opowieści, pieśni i instrumentów. W Moscow Art Trio Siergiej gra na piszczałkach i klarnecie, jak również jest autorem większości tekstów.
Erik Truffaz Quartet
Trzy główne elementy Erik Truffaz Quartet to: kolektyw, dźwięk i dynamika grupy. Od 1997 roku, formację uzupełniają Marcello Giuliani na basie, Marc Erbetta na perkusji i Patrick Muller na klawiszach. W tym składzie wydali pierwszy album Out of a Dream w legendarnej wytwórni Blue Note.
Na albumach The Dawn i Bending New Corner do muzyków dołączył raper Nya, wzbogacając kompozycje szczyptą miejskiej poetyki. Szerszą popularność przyniósł formacji klip do utworu „Yuri’s Choice”. W tamtym czasie grupa szukała inspiracji, grając na organizowanych przez Blue Note koncertach w Londynie (mekce drum’n’bassu) oraz komponowała, będąc w trasie i dodając fragmenty improwizacji.
Kolejny krok nastąpił w 2003 roku wraz z wydaniem The Walk of the Giant Turtle. Był to inspirowany rockiem album o organicznym brzmieniu i żywiołowym klimacie. Inżynierowie dźwięku Corboz i Giuliani nałożyli przester na brzmienie trąbki. Na początku zaszokowało to Truffaza, ale w końcu pomysł spodobał mu się tak bardzo, że później go rozwijał.
Kolejny album – Arkhangelsk, był bardziej dojrzały. Przy jego nagraniu wzięli udział Ed Harcourt i Christophe – dwóch wokalistów, śpiewających niezwykłe piosenki. Mimo to, nieudolna produkcja albumu przez wytwórnię zaprzepaściła jego wielki potencjał i wydawnictwo nie zyskało szerszego uznania.
W czerwcu 2010 roku, miejsce inżyniera dźwięku Patricka Mullera, zajął w studiu Benoît Corboz, nagrywając z grupą album The Dawn.
Muzycy oddają na nim hołd niespiesznemu rytmowi, kontemplując ciszę i rozciągając dźwięki. W dwóch utworach można gościnnie usłyszeć wspaniały głos Sophie Hunger. Jeden z nich to cover utworu Boba Dylana, a drugi to autorska kompozycja. Ponadto, na albumie Marcello Giuliani znów chwyta za kontrabas, a w jednym z utworów, za banjo. Tym sposobem, muzycy są gotowi na nowe przygody i wyzwania.
Mounir Troudi
Jako klasyczny pieśniarz arabski, Mounir wyraża się w śpiewie sufi. Cechuje go duża wokalna elastyczność, przystosowuje się bardzo szybko do zachodnich form muzycznych. Gra również na skrzypcach elektrycznych. Wystąpił gościnnie na płycie Mantis Erika Truffaz’a z 2011 roku.
