Zapraszamy na spotkanie z wieloletnimi przyjaciółmi Bogdana Konopki – Marcinem Sudzińskim oraz Maciejem Hermanem, które będzie próbą spojrzenia na twórczość tego artysty przez pryzmat jego książek fotograficznych. Ich zbiór obejmuje kilkanaście pozycji, w większości unikalnych i wydanych w niewielkich nakładach.
Dzisiejszy świat porusza się z coraz większą prędkością. Wszechświat rozszerzając się zwalnia swoje tempo, a my jakby na przekór, chcemy wszystko szybciej, mocniej, więcej. Dążąc do prędkości światła pragniemy by czas stanął w miejscu. Zapominamy o tym, że nie jesteśmy fotonami, ale materią ciężkich atomów, które beznamiętnie dążą do ostatecznego rozpadu.
Fotografie Bogdana Konopki wymagają zatrzymania i koncentracji. Głębia i gęstość przeżywanego momentu jest jedynym sposobem by wydłużyć czas. Rozumiał to Proust, rozumie to też Konopka. Jego obrazy wyłaniają się z mroku. Czasami jako wycinki wspomnień, czasami jako nieodgadnione wizje, innym razem jako niepokojące obrazy ze snu. To co je łączy, to głębokie zanurzenie w ciszy izolujące oglądającego przed hałasem codzienności. W niewielkim prostokącie Konopka łączy warstwy swoich, ale i naszych – wspomnień, wrażeń, duchowości oraz uczuć z nieuchronnością śmierci.
Pokaz slajdów wybranych prac Bogdana Konopki będzie połączony z żywymi dźwiękami, zagranymi z analogowych syntezatorów i fletów pasterskich.
Maciej Herman – fotograf, wieloletni przyjaciel Bogdana Konopki. W swoich projektach koncentruje się na dwóch tematach – problemach społecznych (zrealizował m.in. projekty „Ojcowie. Lista obecności”, „Z drugiej strony”, „Biblioteka”) oraz poszukiwaniu nieoczywistej materii miejsc. Praktykuje głównie czarno-białą technikę wielkoformatową. Jego prace były pokazywane na wielu wystawach indywidualnych oraz zbiorowych. Za swój cykl „Stocznia” otrzymał Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Fotografii Industrialnej i Przemysłowej Foto-Pein. Jego fotografie były publikowane w wielu książkach i czasopismach, a także na okładkach płyt muzycznych.
Marcin Sudziński – fotograf, pszczelarz, muzyk, lubelski artysta i animator kultury. Od 2005 roku rozwijał warsztat na bazie tradycyjnych technik, sięgając również do historycznych metod fotograficznych. Czyścił, archiwizował i przywoływał do życia zbiory fotograficzne, takie jak rodzinna kolekcja sześciuset szklanych negatywów Lucjusza Powały-Niedźwieckiego (lata ok. 1924-1937) czy zbiór blisko trzech tysięcy negatywów z kolekcji „Twarze Nieistniejącego Miasta” (ok. 1914-1939) będąca w depozycie Ośrodka „Brama Grodzka-Teatr NN” w Lublinie. Prowadzi Pracownię Fotografii w Centrum Kultury w Lublinie. Eksperymentuje w materii fotografii, łączy także obraz fotograficzny z dźwiękiem, używając do tego elektroniki analogowej.
