Prezydent Miasta Lublin Krzysztof Żuk zaprasza na Narodowy Koncert Listopadowy.
Wystąpią mistrzowie kameralistyki:
Marcin Zdunik – wiolonczela
Jose Gallardo – fortepian
Słowo o muzyce: Teresa Księska-Falger
Program:
W. Lutosławski - Grave. Metamorfozy na wiolonczelę i fortepian
F. Chopin - Sonata g-moll op.65
***
K. Penderecki - Divertimento na wiolonczelę solo
K. Szymanowski - "Pieśń Roksany" z opery "Król Roger"
F. Chopin - Introdukcja i Polonez C-dur op. 3
Wstęp wolny
Muzyka jest językiem, wyrazistą formą
narracji, dzięki której poznajemy właściwości ludzi
i sytuacji , uczestniczymy w osobistych losach
i doświadczeniach. Sens i piękno artystycznej
wypowiedzi , mikstury dźwiękowe, harmonię,
konglomerat barw każdy z nas gromadzi, wchłania,
wręcz smakuje , na własny niepowtarzalny sposób.
To też jest rodzaj talentu , dar który pozwala żyć
piękniej i budować wspólny świat...
Narodowy Koncert Listopadowy A.D. 2013 przypada w 100. rocznicę urodzin Witolda Lutosławskiego i 80. (dokładnie 23 listopada) Krzysztofa Pendereckiego, dwóch muzycznych gigantów, których dzieła stały się miarą wszechrzeczy. Ich artystyczne credo nie ma wspólnego mianownika, świat opisany dźwiękiem wykazuje daleko idące różnice stylistyczne, harmoniczne i formalne, a jednak... to zawsze i wciąż, zrodzona z ducha i fantazji, muzyka polska . Nasza, odrębna, piękna, choć w sposób oczywisty uniwersalna i ponadczasowa.
9 listopada, o godz. 19.00 w Auli Collegium Maius Uniwersytetu Medycznego (ul. Jaczewskiego 4), zabrzmią utwory Witolda Lutosławskiego, Fryderyka Chopina, Krzysztofa Pendereckiego i Karola Szymanowskiego.
Ich wykonawcami będą nadzwyczajni Artyści: Marcin Zdunik – laureat wielu konkursów ogólnopolskich i międzynarodowych , zdobywca I nagrody w VI Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie i Grand Prix za wybitne wykonanie „Koncertu wiolonczelowego” Lutosławskiego, dwóch nagród specjalnych – za najlepsze wykonanie „ Wariacji Sacherowskiej” Patrona Konkursu i „Gigue na wiolonczelę solo” Pawła Szymańskiego oraz 7 nagród pozaregulaminowych i , towarzyszący Mu przy fortepianie, Jose Gallardo, rewelacyjny pianista - kameralista.
Otwierające wieczór „Grave. Metamorfozy na wiolonczelę i fortepian” to przykład liryki instrumentalnej Witolda Lutosławskiego. Dedykowane pamięci Stefana Jarocińskiego, cenionego muzykologa , badacza muzyki Claude’a Debussy’ego, nawiązuje do „Peleasa i Malizandy”, odkrywczej - co do stylu i estetyki - opery francuskiego mistrza.
Z czterodźwiękowego motywu (dźwięki : d- a –g -a) rodzi się fraza o rzadkiej urodzie, nostalgicznym zabarwieniu, przywołująca pamięć wieloletniej przyjaźni i niezapomnianych doświadczeń.
Fryderyka Chopina reprezentować będą dwie kompozycje: młodzieńcza „Introdukcja i Polonez C- dur” op. 3 oraz „Sonata g-moll na fortepian i wiolonczelę” op. 65 , ostatnia z 4 form sonatowych artysty, dzieło prorocze, nowatorskie, przejmujące skalą ekspresji, zadziwiające zmysłem instrumentalnym. Wirtuozeria Poloneza, słyszalna w sposób szczególny w partii fortepianu, nawiązuje do praktyki wykonawczej europejskiego romantyzmu, ale też jest faktycznym zapisem wybitnych właściwości pianistyki samego Chopina - jednego z najwybitniejszych pianistów swoich czasów. W Sonacie role są wyrównane. To kameralistyka najwyższej próby, z całym bogactwem dźwiękowych znaczeń, osobistych myśli i przeżyć. Sonata g - moll , dedykowana przyjacielowi, wybitemu francuskiemu wiolonczeliście Auguste’owi Franchomme’owi okazała się ostatnim dziełem wydanym za życia jej twórcy.
„Divertimento na wiolonczelę solo” Krzysztofa Pendereckiego, owoc współpracy z Mścisławem Roztropowiczem zachwyci z pewnością wszystkich poszukujących nowych wrażeń. To kompozycja „żywa’, w której wciąż , co parę lat, pojawiają się kolejne ogniwa, nowe pomysły. Pierwsze pochodzą z lat dziewięćdziesiątych minionego stulecia... Serenada, Scherzo, Notturno, Sarabanda (pamięci Jana Sebastiana Bacha), Tempo di valse , Aria to rodzaj nieprzerwanej wędrówki przez epoki, style , wędrówki z niesłabnącym zaciekawieniem, z wewnętrznym przekonaniem. Wspaniała koncertująca wiolonczela!
I wyzwanie, dla najlepszych...
I wreszcie Karol Szymanowski , „ojciec polskiej muzyki współczesnej" i jego „Pieśń Roksany” z opery Król Roger. Monolog królewskiej małżonki, wyrażający pozorny spokój i wewnętrzne napięcie, oczekiwanie i ból – fragment jednej z najbardziej wieloznacznych, genialnych propozycji artystycznych XX wieku. Tu w wersji na wiolonczelę i fortepian, autorstwa Marcina Zdunika.
Serdecznie Państwa zapraszam...
Teresa Księska - Falger
