„Żeby nie było śladów”, reż. Jan P. Matuszyński, czas 160’, 2021 r.
Żeby nie było śladów – po ogromnym sukcesie „Ostatniej rodziny”, czyli filmowej opowieści o losach rodziny Beksińskich, Jan P. Matuszyński postanowił zmierzyć się z jednym z najbardziej tragicznych epizodów mrocznego okresu komuny. Reżyser daje nam swoje spojrzenie na historię Grzegorza Przemyka – studenta pobitego na śmierć przez funkcjonariuszy milicji. Jest rok 1983, tuż po stanie wojennym, atmosfera w Polsce jest duszna i napięta. W tych beznadziejnych okolicznościach próbują odnaleźć się młodzi ludzie, w tym Jurek Popiel (w tej roli Tomasz Ziętek), student i kolega Grzegorza Przemyka. Jak się niebawem okaże jest on jedynym świadkiem zbrodni jaką popełnili milicjanci. Od tej pory czeka go trudna, ryzykowna i pełna niebezpieczeństw walka o sprawiedliwość. W batalii z bezdusznym, komunistycznym aparatem władzy wspomaga go matka zmarłego Przemyka – słynna poetka i opozycjonistka Barbara Sadowska (w tej roli Sandra Korzeniak).
„Boscy”, reż.Mariano Cohn, Gaston Duprat , czas 114’, 2021 r.
Boscy – hiszpańsko-argentyński komediodramat, traktujący m.in. o sensie i istocie sztuki, jak i samym procesie kręcenia filmu. Akcja „Boskich” zaczyna się w chwili, gdy bajecznie bogaty milioner zapragnie zapisać się w historii światowej kinematografii i wyprodukować filmowe arcydzieło. Jak się łatwo domyślić, zadanie nie należy do najprostszych. Podejmuje się go jednak tyleż wybitna, co ekscentryczna reżyserka Lola (w tej roli Penelope Cruz). Jednym z jej pierwszych kroków jest skompletowanie obsady na miarę oczekiwanego arcydzieła. Do głównych ról Lola zatrudnia więc ikonę i żywą legendę teatru Ivana (Oscar Martinez) oraz hollywoodzkiego gwiazdora i celebrytę Felixa (Antonio Banderas). Od tej pory reżyserce przyjdzie mierzyć się z poskromieniem ego obu aktorów, wielkimi oczekiwaniami milionera, szaloną produkcją i własnymi problemami. „Boscy” to świetna zabawa, a jednocześnie mądre spojrzenie na świat współczesnego kina.
„Zagubiona autostrada”, reż. David Lynch , czas 135’, 1997 r.
Zagubiona autostrada – jeden z najlepszych i jednocześnie najbardziej reprezentatywnych filmów w bogatym katalogu Davida Lyncha. Mistrz postmodernizmu, tajemnicy i suspensu jest tu u szczytu formy, dając widowni to, co najlepsze ze swojego autorskiego stylu. Historia „Zagubionej autostrady” zaczyna się w chwili, gdy odnoszący sukcesy saksofonista Fred (Bill Pullman) znajduje na progu swojej willi tajemniczą kasetę wideo. Nagranie tam umieszczone jest zapisem brutalnego morderstwa, zaś ofiarą wydaje się być żona Freda – Renee (brawurowa w podwójnej roli Patricia Arquette). Jak to jednak bywa u Lyncha, prawda obiektywna bardzo szybko znika gdzieś za zasłoną mrocznych wizji, aluzji i niedopowiedzeń. Od tej pory świat Freda zmieni się w odrealnioną i surrealistyczną podróż tytułową autostradą. Niesamowitego klimatu dziełu Lyncha dodaje też doskonała ścieżka dźwiękowa, w której prym wiodą takie tuzy jak David Bowie, Angelo Badalamenti, Lou Reed, Barry Adamson czy Trent Reznor.
