Dokumentacja fotograficzna i filmowa z projekcji Krzysztofa Wodiczki pokazuje jak w wieloletniej praktyce artysta wciąż szuka odpowiedzi na stawiane sobie pytanie: co możemy uczynić, by przestrzeń publiczna rzeczywiście stała się publiczna?
Zdjęcia kilkudziesięciu projekcji obejmują zarówno wczesne realizacje z lat 80., dla których architektura była ekranem krytycznych interwencji w przestrzeni miasta, jak i kolejne działania artysty dotyczące znanych, często ikonicznych budowli i pomników, krytycznej lektury ich historii, demontażu ideologicznych narracji i sposobu oddziaływania na przestrzeń publiczną. Rejestracje filmowe pokazują monumentalne projekcje zewnętrzne, w których od drugiej połowy lat 90. Wodiczko używa techniki wideo, ożywiając pomniki i publiczne budowle obrazami lub głosami bezdomnych, imigrantów, ofiar przemocy, weteranów wojennych, mniejszości spychanych na margines życia publicznego. Stwarzanie innym możliwości pojawiania się w sferze publicznej, wyposażanie ich w instrumenty służące użytkowaniu tej przestrzeni to pokazane na wystawie działania na rzecz domeny publicznej.
Wystawa z cyklu „To nie jest film”
Wystawa czynna do 15.12 (niedziela)
Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Patroni medialni: TVP Kultura, Obieg, TVP Lublin, Notes.na.6.tygodni, Gazeta Wyborcza, Szum, Radio Lublin, Ofensywa
