Wystawa masek realizowanych na warsztatach artystycznych w Ośrodku Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych Rozdroża pod kierunkiem Joanny Stanowskiej i Moniki Mamińskiej-Domagalskiej.
W barwnym korowodzie współczesności wirują refleksy dawnych obrzędów. Na wpół uświadomione gesty i zatarte znaczenia powracają do życia podczas celebracji zaślubin, wzniecane tańcem, pieśnią, kostiumem. Wesele ponownie staje się widowiskiem „poza czasem”, którego bohaterowie ulegają krótkotrwałej metamorfozie, tracą indywidualność – zakładają symboliczne maski, by, jako goście, gospodarze i widma, stanąć na scenie największego z teatrów...
Maska – wehikuł tradycji. Paradoksalnie – zasłona, która odsłania. Niegdyś towarzyszka rytuału, dziś – w rekwizytorni kultury wysokiej. Epoka karnawalizacji uczyniła z niej swoje obrazowe alter ego, metaforę niestabilnego ludzkiego „ja”, które gorączkowo powiela własne oblicza.
Kamila Dworniczak
Inspiracją dla projektów masek prezentowanych podczas wystawy WESELE w STOP! GALERII Ośrodka „Rozdroża”, były polskie pieśni obrzędowe oraz oniryczny świat Wesela Stanisława Wyspiańskiego.
Maski powstały podczas wspólnych warsztatów prowadzonych przez Joannę Stanowską (opieka plastyczna) i Monikę Mamińską-Domagalską (opieka muzyczna), na początku grudnia 2009 roku w Ośrodku Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża”.
Joanna Stanowska – ur. w 1988 r. w Lublinie. Studentka III roku Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza na Wydziale Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku. Wieloletnia wolontariuszka, animatorka i konferansjerka Międzynarodowych Spotkań Artystów Nieprzetartego Szlaku, Ogólnopolskiego Festiwalu Twórczości Teatralno-Muzycznej Osób Niepełnosprawnych „Albertiana”. Organizuje i prowadzi warsztaty dla instruktorów oraz członków amatorskich zespołów teatralnych m.in. podczas Ogólnopolskich Puławskich Spotkań Lalkarzy, w Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie, Centrum Arteterapii w Lublinie. Pasjonuje się fotografią artystyczną, japońskim teatrem tradycyjnym (nō, bunraku) oraz poszukiwaniem nowych środków wyrazu w teatrze formy.
Monika Mamińska-Domagalska – ur. w 1959 r.. Absolwentka polonistyki KUL. Od 1983 roku współpracuje z Janem Bernadem. W 1991 r. wspólnie powołali Fundację Muzyka Kresów. Współautorka programów i projektów fundacyjnych w latach 1991 - 2009. Od 1999 prowadzi Zespół Międzynarodowej Szkoły Muzyki Tradycyjnej. Współpracowała z Teatrem Narodowym w Warszawie, Starym Teatrem w Krakowie, Teatrem Nowym w Łodzi i Teatrem Jeleniogórskim prowadząc warsztaty wokalne. Realizuje programy badawcze związane z tradycjami śpiewaczymi. Od 2008 roku pracuje w Ośrodku Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża” prowadząc m.in. warsztaty śpiewu tradycyjnego.
