Specyficzna struktura filmów składkowych jest inspirowana formą wypracowaną w latach 30. przez wybitną artystkę Katarzynę Kobro. Z jej partytury łańcuchowej Robakowski zaczerpnął model postepowania w kompozycji filmowej. Jego pierwszy film ze strukturą w postaci łańcucha to „22x”, zrealizowany przez studentów łódzkiej szkoły plastycznej w 1971 r. Artysta rozdał im po 20 metrów nieprzezroczystej taśmy filmowej, a oni na tzw. zaliczenie wykonali na tych równych odcinkach działania artystyczne wizualno-dźwiękowe. Następnie te odcinki zostały sklejone w jeden film. Był to niewątpliwie gest prekursorski. Tę strukturę artysta przeniósł na kolejne filmy: „Zapis” (1972), „Żywa galeria” (1974/75), „Drzwi-okno-fotel” (1974), „Konstrukcja w procesie” (1982) i na pracę telewizyjną „Koncert dyletantów” (2006). Podczas spotkania Robakowski zaprezentuje te prace, wzbogacając je komentarzem.
/ wstęp wolny /
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
