Berlin. Symfonia wielkiego miasta
reż. Walter Ruttmann, czas 65’
Walter Ruttmann, niemiecki reżyser i montażysta, pokazując swój niezwykły portret Berlina w 1927 roku, nie przypuszczał pewnie, że stanie się on jednym z koronnych przykładów tzw. „autentycznego dokumentu”, a przez następne dekady pisać będą o nim wszelkie podręczniki do historii filmu. Nowatorski montaż, m.in. zdjęcia nakładane na siebie w fazie montowania, użycie ukrytych kamer, nieszablonowe ujęcia i sposoby kadrowania, wszystko to sprawia, ze dzieło Niemca stawiane jest dziś obok takich innowacyjnych klasyków jak: „Człowiek z kamerą” Dżigi Wiertowa, „Pancernik Potiomkin” Siergieja Eisensteina czy choćby rewolucje formalne Friedricha Wilhelma Murnaua i Fritza Langa. Sam film jest zapisem 24 godzin z życia wielkiej, nowoczesnej, pulsującej energią, metropolii. Miasta, które tak jak tytułowa symfonia, ma swój rytm, swoją strukturę oraz melodię. Ruttmannowi zależało na autentycznych zapisach, chciał jak najwięcej uchwycić poprzez kamerę. Podobnie uczynił, dwa lata później, Dżiga Wiertow, wykorzystując metodę „kino-oko” przy portrecie Moskwy w swoim „Człowieku z kamerą”. Warto raz jeszcze cofnąć się w czasie by zobaczyć, jak niemal dziewięćdziesiąt lat temu jeden z wczesnych mistrzów X muzy próbował uchwycić swoje miasto-marzenie.
Wstęp wolny
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
