Literacką inspirację dla scenariusza stanowią dwie postaci: ikona XX-wiecznego dziennikarstwa politycznego Oriana Fallaci oraz reżyser, dramatopisarz i poeta Pier Paolo Pasolini.
Europę po dwóch wojnach światowych przenikają wciąż włókna i strzępy ideologii. Pier Paolo Pasolini udziela ostatniego wywiadu i w kilka godzin później ginie. Jego zmasakrowane ciało z plaży w Osti staje się ponurym prognostykiem dla Europy. Następnego dnia Oriana Fallaci pisze do niego list, ujawniając sekrety ich ambiwalentnej przyjaźni. U bram Włoch stoi obcy, by dołączyć do proletariackich mas…
Te dwie postaci symbolizują dwa wyraziste, a jednocześnie przeciwstawne dyskursy dotyczące cywilizacji Zachodu i jej wyobrażenia – Innego, uosobionego w postaci wyznawcy Islamu, terrorysty, nielegalnego imigranta.
Michał Borczuch powołuje do życia bohaterów tamtych wydarzeń i ówczesne konflikty, które dzisiaj nabierają śmiertelnej wyrazistości. Osobiste przekleństwa Pasoliniego i Fallaci stają się pożywką dla upiornych współczesnych postaci. Trawieni przez obsesje, lęki, pożądania i melancholię, wybitni i jednocześnie małostkowi, tworzą diagnozę kultury i społeczeństwa, w którym żyją. I umierają.
Borczuch włącza się w tę dyskusję, stawiając pytania o to, w jaki sposób określając naszą europejską tożsamość, podążamy w stronę Pasoliniego lub w stronę Fallaci.
Michał Borczuch – urodzony w Krakowie w 1979 r. Zaczynał od adaptacji klasyki literatury dla teatru: Werther, Lulu, Leonce i Lena czy Faust. Później jego praktyka poszerzyła się o pracę z osobami z autyzmem (Paradiso), niewidomymi (Faust) i dziećmi z domu dziecka (siedmioletnia współpraca z Domem Dziecka w Szamocinie). Eksperymentuje i wychodzi poza przyzwyczajenia teatralnej publiczności. W ostatnich latach koncentruje się na budowaniu i opowiadaniu osobistych, intymnych historii. Takie jest autobiograficzne Wszystko o mojej matce (2016), natomiast Zew Cthulhu (2017), Żaby (2018) czy Kino Moralnego Niepokoju (2019) są zbudowane na intymnych historiach aktorów biorących w nich udział.
Od czasu do czasu powraca do dużych narracji, jak w Apokalipsie (2014) przywołującej postać Fallaci i Pasoliniego lub w Mojej walce (2017), czyli swobodnej i osobistej adaptacji wielotomowej powieści K.O. Knausgaarda. W 2018 roku zadebiutował filmem fabularnym Komodo Dragons. Wielokrotnie nagradzany w Polsce (m.in. Laureat Paszportu „Polityki” w kategorii Teatr, otrzymał dwukrotnie nagrody za reżyserię i dwukrotnie nagrody za najlepszy spektakl na festiwalu Boska Komedia). Pracuje również za granicą (Dusseldorf, Ljubljana, Berlin, Bazylea).
tekst i dramaturgia: Tomasz Śpiewak; reżyseria: Michał Borczuch; asystent reżysera/inspicjent: Radosław Mirski; II asystent reżysera: Jędrzej Piaskowski; obsada: Bartosz Gelner, Marek Kalita, Sebastian Łach / Paweł Smagała, Marta Ojrzyńska / Ewelina Żak, Piotr Polak / Jan Sobolewski, Jacek Poniedziałek, Halina Rasiakówna, Krzysztof Zarzecki; kostiumy/scenografia: Dorota Nawrot; asystent scenografa: Weronika Biernat; muzyka: Bartosz Dziadosz „Pleq”; reżyseria światła: Katarzyna Łuszczyk; konsultacje językowe: Karolina Porcari; mural: Krzysztof Mężyk, Ludmiła Woźniczko; charakteryzacja: Monika Kaleta; czas trwania: 120 min.
premiera: 24.09.2014
Wydarzenie jest częścią 26. Konfrontacji Teatralnych.
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
