Pracownia Fizyczna
Soul Project / PL
koncepcja i reżyseria: David Zambrano;
asystent kreatywny: Peter Jasko,
asystent produkcji: Dawid Lorenc,
tancerze: Paweł Grala, Dawid Lorenc, Wojciech Łaba, Aleksandra Klimiuk, Jacek Owczarek, Krzysztof Skolimowski , Piotr Skalski i Dominika Szala-Wentland , Adam Adamonis Krawczyk, Małgorzata Haduch;produkcja: Pracownia Fizyczna / Jacek Owczarek, Fundacja Kino Tańca, Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi we współpracy z Muzeum Sztuki w Łodzi i Akademią Sztuk Pięknych w Łodzi.Spektakl Soul Project / PL został wyprodukowany w ramach współpracy z Instytutem Muzyki i Tańca w ramach programu "Zamówienia choreograficzne".
Pracownia Fizyczna i goście pokażą podczas Festiwalu skróconą wersję spektaklu Soul Project / PL w reżyserii Davida Zambrano. Jest to seria wirtuozerskich improwizacji solowych, z których każda trwa tak długo, jak piosenka, do której jest wykonywana. Kolejność solówek i ich rozmieszczenie w przestrzeni jest zawsze improwizowane, co czyni każdy spektakl wyjątkowym.
Na zaproszenie łódzkiej Pracowni Fizycznej, David Zambrano podjął się współpracy z 10 polskimi tancerzami - w rezultacie premiera nowej wersji spektaklu odbyła się w ramach wystawy Przyjdźcie, pokażemy Wam, co robimy. O improwizacji tańca w Muzeum Sztuki w Łodzi, we wrześnu tego roku. Davidowi Zambrano w pracy nad spektaklem towarzyszył Peter Jasko , z pierwszego składu Soul Project.
Soul Project powstał w 2006 roku jako efekt współpracy Zambrano z dwunastką tancerzy pochodzących z Mozambiku, Słowenii, Grecji, Słowacji, Szwajcarii, Korei Południowej, Francji, Brazylii, Stanów Zjednoczonych i Wenezueli, od tego czasu zespół odbył tournée po Europie, Stanach Zjednoczonych, był ze spektaklem w Senegalu, w Korei Południowej i na Kostaryce.
W spektaklu Soul Project tancerze i publiczność dzielą tę samą przestrzeń. Publiczność może oglądać występy solistów z dowolnej perspektywy: z bliska lub z daleka. Przeżycie staje się nagle intymne i osobiste - czuje się każde drżenie ciała tancerzy - a jednocześnie wspólnotowe, bo wraz z pozostałymi widzami można zgadywać, kto zatańczy następny i do jakiego utworu.
Spektakl mówi o duszy w każdym jej aspekcie: duchowym, abstrakcyjnym, muzycznym i osobistym, stawia pytanie zadane przez Zambrano: czy potrafimy tańczyć tak głęboko i przejmująco i znaleźć język ciała tak żywy, wymowny i pełny ekspresji, który byłby w stanie przemówić emocjonalnie do widza i dotrzeć do niego tak głęboko, jak piosenkarze soulowi śpiewający podczas koncertów. Języka wciąż żywego, rozedrganego jak płomień świecy.
