Spektakl: Tens / The Vessel

Marta Wołowiec: „Tens”

Whatever you create will be influeneced by the energy you carry inside of you when you create it.

Akiroq Brost

Spektakl Tens* eksploruje temat ciała jako generatora energii. Artystka poszukuje organiczności wynikającej z przepływu odczuć fizycznych, wibracji, podążania za głosem intuicji oraz zestrajania ciała iumysłu. Daje sobie czas na rozwój. Daje czas również widzom na zestrojenie ich własnych ciał z ciałem performerki. Tens to napięcie, uważność i spokój, a także siła, którą zawsze można odnaleźć biorąc głęboki wdech i wydech, stojąc mocno na nogach.

*Tens (z j. ang. transcutaneous electrical nerve stimulation) to metoda przezskórnej i elektrycznej stymulacji nerwów, stosowana w terapii przeciwbólowej, wykorzystująca impulsy elektryczne o niskiej amplitudzie. Umieszczenie elektrod na skórze sprawia, że prąd przepływa do nerwów obwodowych i pobudza je w dwojaki sposób: blokując impuls nerwowy niosący informację o bólu do mózgu oraz inicjując powstawanie substancji przeciwbólowych – beta-endorfin.
*Informacje pochodzą z portalu medyczny-blog.pl

Marta Wołowiec – tancerka, choreografka, kierowniczka Krakowskiego Centrum Choreograficznego w Nowohuckim Centrum Kultury. Autorka i performerka dwóch spektakli solowych z muzyką elektroniczną na żywo. Pracuje także kolektywnie – jest współautorką produkcji łączących taniec, multimedia i muzykę. Eksploruje temat energii i ruchu progresywno-transowego. Ważny jest dla niej naturalny przepływ oraz zaangażowanie widza poprzez wzajemne pobudzanie uważności ciała i umysłu.

Uwaga: w spektaklu został użyty efekt stroboskopu
koncepcja, choreografia, taniec: Marta Wołowiec;
muzyka elektroniczna na żywo: Wojciech Kiwer;
realizacja świateł: Krzysztof Dziedzic;
producent: Krakowskie Centrum Choreograficzne – Nowohuckie Centrum Kultury;
czas trwania: 30 min

Karolina Kraczkowska: „The Vessel”

Archetypowe naczynie według Junga definiuje sposób postrzegania własnej tożsamości. To matryca naszej psychologicznej koncepcji definiowania siebie i stosunku do świata. Tworzy strukturę zrozumienia naszej ucieleśnionej tożsamości. Alchemiczne naczynie to obraz tożsamości naszego ciała. Poprzez prosty gest odgraniczenia, naczynie chroni to co się w nim mieści. Naczynie musi być solidne, aby zabezpieczyć to co znajduje się w środku przed wyciekiem na zewnątrz. Bez solidnego naczynia, nie może nastąpić proces transformacji. Zbyt mocne bodźce mogą nadwyrężyć jego strukturę. Spiesznie naprawiamy powstałe w nim rozszczelnienia, nie doceniając konstruktywnych wartości płynących z chaosu. W ten proces wpisany jest upadek i dezintegracja. Jednak bez umiejętności odpuszczania nie dowiemy się co oznacza rozpad i integracja na nowo. Upaść i zostać złapanym. Bez rozmiękczania granic, w zbyt ciasnym naczyniu nie ma wystarczającej przestrzeni na integrację nowych materii i doświadczeń. Naturalnie struktury sztywnieją, aby finalnie się rozpaść. Naczynie ma swój określony ograniczony cykl życia, który należy uszanować. Naczynie potrzebuje solidnego budulca, aby zabezpieczyć znajdującą się w niej materię przed wycieknięciem na zewnątrz. Naczynia mają naturę hybrydową. Pełnią funkcję rytuałów przejścia prowadzących do samopoznania. Naczynie motywuje pytanie czy jest to teraz moment niszczenia, odbudowy, naprawy czy uzupełniania je o nową, cenną materią?

Karolina Kraczkowska – tancerka, performerka zgłębiająca myśl i praktyki choreograficzne, absolwentka Instytutu Lingwistyki Stosowanej Uniwersytetu Warszawskiego oraz programu Dance in Performance w Laban Center w Londynie. Członkini zespołu Polskiego Teatru Tańca w latach 2004-2007. Jako freelancerka brała udział w projektach m.in. Jasmin Vardimon, Fin Walker, Michaela Keegan-Dolan, Kirstine Kyhl Andersen, Uli Sickle, Martena Spangberga i Tino Sehgala. Związana z warszawskim środowiskiem eksperymentujących choreografów, reżyserów i dramaturgów bierze udział w produkcjach m.in. Pawła Sakowicza, Ramony Nagabczyńskiej, Ani Smolar, Anki Herbut, Marty Malikowskiej, Agaty Siniarskiej, Renaty Piotrowskiej Stypendystka programu Danceweb w 2016 roku, którego mentorem był Tino Sehgal i Louise Hojer. Członkini kolektywu Centrum w Ruchu w Warszawie.

Uwaga: W spektaklu występują elementy nagości
koncept i choreografia: Karolina Kraczkowska;
konsultacje dramaturgiczne: Maciej Sado;
światła: Marek Zieliński;
konsultacje muzyczne: Piotr Przewoźnia

Spektakle prezentowane są w ramach Polskiej Sieci Tańca