Kolejna, szósta już książka Anny Winner, Polki, od ponad trzydziestu lat mieszkającej w Sztokholmie, to zbiór reportaży, których bohaterami są zwyczajni ludzie, taksówkarze-emigranci, wygnani ze swych krajów przez wojny, prześladowania i inne życiowe wydarzenia, jak na przykład nieszczęśliwa miłość.
W kameralnym wnętrzu taksówki, zachęceni życzliwą uwagą, jaką ich darzy anonimowa pasażerka, otwierają się. Opowiadają o swoich losach nie pomijając intymnych ani drastycznych szczegółów. W zapamiętaniu zdradzają nawet tajemnice, które w ich krajach kosztowałyby życie…
Każda z tych historii mogłaby służyć za kanwę powieści, jednak autorka nie rozwija ich ani nie komentuje, cytuje je niemal dosłownie, co przydaje książce autentyczności i zbliża ją do klasyki gatunku, do reportażu Kapuścińskiego. Jednocześnie poprzez dobór autorów opowieści (zresztą przypadkowy), książka ta to nie tylko zbiór reportaży, to fascynujące spektrum kultur, a także objawów choroby współczesnego świata, to dramat pokazujący w kilkunastu odsłonach ofiary wielkiej polityki, wielkich idei i wielkich namiętności. Gorąco polecam.
Antoni Podgórski
Anna Winner (Anna Wiśniewska) urodziła się w 1942 roku niedaleko Lwowa, gdzie ojciec, zawodowy oficer i lekarz weterynarii, ukrywał się przed sowieckim okupantem. Po wojnie jej rodzina osiedliła się w Lublinie. Tam też ukończyła etnografię na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Pracowała m.in. jako statystyk medyczny, kierownik Miejskiego Domu Kultury w Lublinie, kierownik działu terapii zajęciowej w szpitalu psychiatrycznym, dyrektor lubelskiego biura Zarządu Głównego Stowarzyszenia Twórców Ludowych, dziennikarz. Była także współautorką i prowadzącą cykl programów folklorystycznych Panorama Folkloru w TVP 2 w Warszawie.
