W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Taniec słów - rytm ciała/rytm słowa

Taniec słów - rytm ciała/rytm słowa
Data rozpoczęcia 2012-03-17
Godzina rozpoczęcia 18:00
Kategoria Wydarzenie

18:00-22:00 Ludomir Franczak (Polska): „kopia” (instalacja)
18:30-19:00 Przemysław Ciszek i Łukasz Tabaka (Polska): „Manifest” (instalacja dźwiękowa)
19:15-20:15 (John Cage &) Katarzyna Bazarnik i Zenon Fajfer (Polska): „Przepisując się przez polskie Finnegans Wake”
Zenon Fajfer: „W klatce wiersza” i „Primum Mobile”
20:30-21:30 Linda Hirst (Wielka Brytania): „Canti del Capricorno” (Giacinto Scelsi), „Aria”, „Sonnekus2” i „The Wonderful Widow of Eighteen Springs” (John Cage), „Sequenza III” (Luciano Berio), „Summoning Dawn - The Rubythroat Dreaming” (Magnus Robb)

Ludomir Franczak: „kopia” (instalacja)

„kopia” jest instalacją nawiązującą do błędu generowanego przez maszynę. Za pomocą kserokopii oraz niszczonych w trakcie odtwarzania głowic magnetowidów artysta tworzy obraz ulegający powolnemu zacieraniu. Punktem wyjściowym dla instalacji jest samo pomieszczenie oraz poezja dźwiękowa i poezja konkretna.
Ludomir Franczak
Artysta poruszający się na granicy dyscyplin – multimediów, sztuk wizualnych, performansu i teatru. Swoje projekty prezentuje w galeriach i muzeach oraz w przestrzeni publicznej i teatralnej w Polsce i za granicą, m.in. w Danii, Szwecji, Portugalii, Niemczech, Rosji i we Włoszech. Współpracuje z muzykami (m.in. z Marcinem Dymiterem, Robertem Curgenvenem i Zenialem) oraz z artystami wizualnymi i teatrami. W swoich pracach często zajmuje się problemem błędu, posługując się między innymi techniką circuit bending.
www.lfranczak.blogspot.com
…………………………..

Przemysław Ciszek i Łukasz Tabaka: „Manifest” (instalacja dźwiękowa)

„Manifest” to instalacja dźwiękowa na osiem głośników i taśmę wideo. Jej konstrukcja opiera się w całości na teoretycznych założeniach i praktycznych rozwiązaniach wypracowanych przez Johna Cage’a. Dźwięk, cisza i obraz istnieją tu na równych prawach. Mechanizm kreacji niepowtarzalnego zjawiska muzycznego naśladuje naturę w sposobie jej działania, tworząc unikatową formę kompozycji w wyniku zastosowanych na żywo operacji losowych. To już trzecia odsłona tej instalacji, wzbogacona od czasów premiery w 2002 r. o warstwę wideo.
Przemysław Ciszek
Absolwent filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim, swoją pracę licencjacką i magisterską poświęcił próbie interpretacji estetyki Johna Cage’a przez pryzmat odkryć Teodora Adorno.
Łukasz Tabaka
Absolwent filologii angielskiej na Uniwersytecie Wrocławskim. Tłumacz.
…………………………..

(John Cage &) Katarzyna Bazarnik i Zenon Fajfer: „Przepisując się przez polskie Finnegans Wake”

John Cage darzył szczególnym podziwem Finnegans Wake Jamesa Joyce'a, dzieło uchodzące za najbardziej enigmatyczną książkę XX wieku. W efekcie tej fascynacji, poza utworami słowno-muzycznymi („Roaratorio, an Irish Circus on Finnegans Wake”) czy scenicznymi („James Joyce, Marcel Duchamp, Eric Satie: An Alphabet”), powstało kilka serii mezostychów zatytułowanych „Writing Through Finnegans Wake”. Dzięki niedawno ukończonemu przekładowi Krzysztofa Bartnickiego, zatytułowanemu Finneganów tren, podobny zabieg derywowania mezostychów stał się możliwy w języku polskim, co zaprezentują wydawcy tej długo oczekiwanej książki a zarazem redaktorzy serii wydawniczej „Liberatura” Korporacji Ha!art – Katarzyna Bazarnik i Zenon Fajfer.


Zenon Fajfer: „W klatce wiersza”

Zenon Fajfer jest twórcą, który wypracował własną technikę literacką i poetykę, którą cechuje nie tylko łączenie materii słowa i przestrzeni książki w organiczną całość (co nazwał liberaturą, dając początek nowemu zjawisku), ale również oryginalna forma wiersza o pryzmatycznej strukturze. Wspólnie z Katarzyną Bazarnik, tłumaczką poezji Fajfera na język angielski, autor zaprezentuje kilka utworów z tomu dwadzieścia jeden liter / ten letters i cyklu „Emanacje”.

Zenon Fajfer: „Primum Mobile”

15-minutowy poemat wyświetlany non-stop na telebimie w centrum miasta. Utwór pochodzi z tomu dwadzieścia jeden liter / ten letters.

Katarzyna Bazarnik
Teoretyk liberatury (gatunku łączącego tekst z formą książki) i współautorka książek liberackich, wykładowca literatury w Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, również tłumaczka. Wspólnie z mężem Zenonem Fajferem opublikowała trójksiąg Oka-leczenie (2000-2009) – pierwszą książkę określaną mianem liberatury – oraz (O)patrzenie (2003). Oboje prowadzą również serię „Liberatura” Korporacji Ha!art i są założycielami Czytelni Liberatury w Krakowie. Autorka monografii Joyce and Liberature (2011), redaktorka i współredaktorka tomów Wokół Jamesa Joyce’a (1998), Od Joyce’a do liberatury (2002) oraz James Joyce and After. Writer and Time (2010). Swoimi publikacjami, przekładami i wystąpieniami na polskich i międzynarodowych forach naukowych (m.in. w USA, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Japonii oraz na Tajwanie) wprowadziła zagadnienie liberatury na grunt akademicki.

Zenon Fajfer
Poeta, twórca i teoretyk liberatury (termin ten wprowadził w eseju „Liberatura. Aneks do słownika terminów literackich” z 1999 roku), także twórca teatralny. W duecie z żoną Katarzyną Bazarnik współautor pierwszych książek liberackich: Oka-leczenie (2000-2009) i (O)patrzenie (2003), autor książki-butelki Spoglądając przez ozonową dziurę (2004). Ponadto opublikował multimedialny tom poezji dwadzieścia jeden liter / ten letters (1010) oraz zbiór tekstów teoretycznych i programowych Liberatura czyli literatura totalna. Teksty zebrane z lat 1999-2009 / Liberature or Total Literature. Collected Essays 1999-2009 (2010). Wypracował własną technikę literacką nazwaną wierszem emanacyjnym. Na zaproszenie festiwali i ośrodków akademickich prezentował swoją twórczość w Wielkiej Brytanii, Irlandii, USA, Japonii i na Tajwanie.
…………………………..

Linda Hirst: „Canti del Capricorno” (Giacinto Scelsi), „Aria” , „Sonnekus2” i „The Wonderful Widow of Eighteen Springs" (John Cage), „Sequenza III” (Luciano Berio), „Summoning Dawn - The Rubythroat Dreaming” (Magnus Robb)

„Canti del Capricorno” to rozbudowany cykl pieśni napisanych przez Giacinto Scelsiego dla śpiewaczki Michiko Hirayamy, którą kompozytor poznał w Rzymie w 1957 roku. Proces tworzenia utworu przebiegał w sposób bardzo nietypowy: poszczególne fragmenty powstawały metodą improwizacji, a dopiero po ich nagraniu dokonano transkrypcji całości.

Partytura „Arii” autorstwa Johna Cage’a zapisana została na dwudziestu stronach papieru nutowego; jedna strona odpowiada trzydziestu sekundom wykonania utworu. Libretto „Arii” bazuje na samogłoskach, spółgłoskach oraz słowach wybranych losowo z pięciu języków: angielskiego, armeńskiego, francuskiego, rosyjskiego i włoskiego. „Sonnekus2” to seria dziewięciu pieśni z tekstami w formie mezostychów, opartych na Księdze Rodzaju. „The Wonderful Widow of Eighteen Springs" to pieśń oparta na "Finnegans Wake" Jamesa Joyce'a. Utwór Cage'a, wykorzystujący dźwięki o jedynie trzech różnych wysokościach, rozpisany jest na głos i zamknięty fortepian.
W utworze „Sequenza III” Luciano Berio zaaranżował aspekty codziennego wykorzystania głosu, przekształcając je w koloraturę. Berio pragnął również wyjść poza ograniczenia tradycyjnego instrumentarium; w tym celu zastosował nowatorski sposób zapisu nutowego, który umożliwił odczytanie i zrozumienie jego dzieła.

„Summoning Dawn - The Rubythroat Dreaming" autorstwa Magnusa Robba to utwór na mezzosopran solo. Robb nagrał trel słowika rubinowego (tytułowy "rubythroat"), spowolnił nagranie i dokonał zapisu nutowego śpiewu ptaka.

Linda Hirst
Wokalistka, absolwentka londyńskiej Guildhall School of Music and Drama. W latach 1974-78 była członkiem zespołu wokalnego The Swingle Singers, następnie współzałożycielką Electric Phoenix. Współpracowała z wieloma uznanymi kompozytorami i zasłynęła swoimi koncertami muzyki współczesnej. Ostatnio wykonywała utwory Luciano Beriego i Giacinto Scelsiego na Festiwalu Muzyki Współczesnej w Buenos Aires. Od 1995 roku jest kierownikiem katedry wokalistyki w Trinity Laban Conservatoire of Music w Londynie. Prowadzi również zajęcia w ramach Międzynarodowej Letniej Szkoły w Dartington i oraz kursów muzyki dawnej w Cambridge.

www.johncageyear.pl

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej