W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Wernisaż wystawy rzeźby "Dialog" Jarosława Pajka

Wernisaż wystawy rzeźby "Dialog" Jarosława Pajka
Data rozpoczęcia 2014-11-27
Godzina rozpoczęcia 18:00
Miejsce Galeria "Gardzienice", ul. Grodzka 5a
Kategoria Wystawa

Twórczość rzeźbiarska Jarosława Pajka dzieje się równolegle do jego obowiązków zawodowych (Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku). Będąc od lat osadzonym w środowisku rzeźby i jej twórców, z którymi obcuje na co dzień, realizuje on własną wizję artystyczną z podziwu godną konsekwencją. Niewątpliwie wynika ona jednak z osobnych źródeł i jest rezultatem poważnej motywacji wewnętrznej ekspresji, a nie tylko potrzebą konfrontacji z dziełami prezentowanymi w galeriach.
Jarosław Pajek jest twórcą dojrzałym i samodzielnym. Nie ulega sezonowym modom i tendencjom. Wydaje się, że ma już pełną świadomość swoich poszukiwań artystycznych zorientowanych na kondycję egzystencjalną człowieka, którą postrzega przez pryzmat historii rzeźby ale także zabarwia własnymi emocjami i przemyśleniami. Jego prace cechuje pogłębiona refleksja, której podporządkowane są środki formalne o nie przesadnej ekspresji, raczej powściągliwe, co zaświadcza o zdolności empatii i autentyczności narracji. Tematy znajduje w samej historii sztuki – która stanowi najistotniejsze źródło inspiracji, ale także odnajduje we współczesności ich aktualną, nieprzemijającą obecność. Tym samym jego postawa i samoświadomość artystyczna zorientowana jest na uniwersalny, ponadczasowy wymiar przekraczający indywidualny przypadek i umiejscowienie w czasie. Jest to więc rodzaj modyfikowania dialektu rzeźbiarskiego, który uaktualnia odwieczne problemy, niekoniecznie poprzez modernizację formy, a raczej poprzez jej archetypową ważność.
Większość realizacji to formy kameralne. Bardzo osobiste, niekiedy intymne. Ujawniają niebywały respekt wobec materiału, który dla artysty stanowi wartość samą w sobie.
Obca im jest eksperymentalna prowokacja, która daje pusty efekt, czy sprowadza się do popisu kunsztu, chociaż walory warsztatu są nie do przecenienia. Ich poetyka ciąży w kierunku metafory, chociaż niektóre prace wchodzą w obszar symboliczny i mimo niewielkiej skali monumentalizują sferę semantyczną. Chociaż wykonane są z materii, która opiera się działaniu czasu, poprzez subtelne modulacje i syntetyczne transformacje, robią jednak wrażenie wysublimowanych poematów o efemeryczności naszej obecności w świecie, jego postrzeganiu i nieuchronności spraw eschatologicznych. Jest to więc w jakimś stopniu sztuka zorientowana na sacrum. I niezależnie od tego czy odwołuje się do tradycji mitologicznej, czy ikonografii religijnej, jej podmiot prowadzi zawsze swój osobisty dialog z absolutem".

/Mariusz Knorowski/

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej