W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Wykład Krzysztofa Janusa "Kolekcja szklanych negatywów odnalezionych w kamienicy Rynek 4 w Lublinie"

Wykład Krzysztofa Janusa "Kolekcja szklanych negatywów odnalezionych w kamienicy Rynek 4 w Lublinie"
Data rozpoczęcia 2015-11-23
Godzina rozpoczęcia 17:30
Miejsce Sala Czarna Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN”
Organizator Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN i Collegium Artium
Udział Bezpłatny
Kategoria Wykład

Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN” i Collegium Artium zapraszają na cykl trzech wykładów laureatów Stypendium im. Hieronima Łopacińskiego dla badaczy dziedzictwa kulturowego Lublina.
 

18.11.2015, 17:30 
Wykład Jakuba Chmielewskiego "Struktura i funkcjonowanie Judenratu w Lublinie (1940-1942)”
 

23.11.2015, 17:30
Wykład Krzysztofa Janusa "Kolekcja szklanych negatywów odnalezionych w kamienicy Rynek 4 w Lublinie"
 

25.11.2015, 17:30
Wykład Jerzego Zmudzińskiego „Tomasz Dolabella a lubelskie malarstwo w 1. połowie XVII wieku”
 

Stypendium im. Hieronima Łopacińskiego

Konkurs stypendialny im. Hieronima Łopacińskiego jest adresowany do naukowców zajmujących się dziedzictwem kulturowym Lublina. Prawo ubiegania się o stypendium przysługuje osobom, które planują realizację projektu dotyczącego przeszłości miasta, w tym np. skorzystania ze zbiorów miejscowych archiwów i bibliotek. Trzej laureaci otrzymują stypendium pieniężne w wysokości 2 tys. zł, prawo do skorzystania z bezpłatnego mieszkania w Ośrodku „Brama Grodzka – Teatr NN” w Lublinie oraz możliwość publikacji w Tece Lubelskiej. Wyboru stypendystów dokonuje jury składające się z przedstawicieli życia akademickiego Lublina, Krakowa i Warszawy. Hieronim Łopaciński (1860-1906) – patron stypendium – był pierwszym wybitnym badaczem dziejów Lublina i Lubelszczyzny.
 

LAUREACI:

Jakub Chmielewski - doktorant na Wydziale Politologii UMCS, brał udział w projekcie badawczym realizowanym przez Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” pt. „Kalendarium Zagłady Żydów w Lublinie i na Lubelszczyźnie”, obecnie współpracuje przy realizacji projektu "Lublin. 43 tysiące". Autor artykułów naukowych poświęconych tematyce Zagłady, prelegent w ramach seminariów naukowych w Żydowskim Instytucie Historycznym
 

Tytuł projektu realizowanego w ramach Stypendium im. H. Łopacińskiego:

Rada Żydowska w Lublinie jako przykład quasi-samorządu żydowskiego w latach 1940-1942
 

W projekcie badawczym zostanie poddane analizie funkcjonowanie instytucji Judenratu podczas okupacji niemieckiej na przykładzie Lublina. Przedmiot badań zostanie opisany w kategoriach triady – uwzględniającej przyczyny jego powstania, funkcjonowania i skutki działania. Deskrypcji zostanie poddana struktura lubelskiego Judenratu jako organu administracji quasi-samorządu od momentu wybuchu wojny, aż do likwidacji getta na Majdanie tatarskim. Tym samym zostaną nakreślone relacje wewnątrz instytucjonalne. Judenrat nie był instytucja oderwaną od rzeczywistości, a więc konieczne będzie umieszczenie go w konkretnych realiach, dla których tło stanowić będzie kondycja społeczności żydowskiej w trakcie okupacji oraz getto będące specyficznym rejonem zamieszkania.Ważnym aspektem funkcjonowania instytucji było włączenie jej struktur w proces likwidacji lubelskich gett, co stanowiło zamierzony element w mechanizmie polityki niemieckiej względem ludności żydowskie.

 

Krzysztof Janus - inżynier, absolwent Politechniki Lubelskiej, specjalizuje się w badaniach i dokumentacji zabytków architektury. Ukończył studia na Wydziale Elektrotechniki i Informatyki Politechniki Lubelskiej a w 2003 roku na Wydziale Inżynierii Budowlanej i Sanitarnej (obecnie Wydział Budownictwa i Architektury) Politechniki Lubelskiej. Od 2007 roku jest pracownikiem Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Lubelskiej, obecnie pracuje na stanowisku asystenta w Katedrze Architektury, Urbanistyki i Planowania Przestrzennego WBiA, PL. Od 2006 roku zajmuje się również badaniami i dokumentacją zabytków nieruchomych. Jest autorem lub współautorem około osiemdziesięciu ekspertyz, opracowań badawczych i dokumentacyjnych oraz projektów w obiektach zabytkowych.
 

Tytuł projektu realizowanego w ramach stpendium im. H. Łopacińskiego:

Kolekcja szklanych negatywów odnalezionych w kamienicy Rynek 4 w Lublinie. Próba syntezy
 

Krzysztof Janus odnalazł, zabezpieczył i wstępnie opracował kolekcję szklanych negatywów znalezionych w Lublinie w kamienicy przy Rynku 4. W ramach stypendium zostaną zebrane i uporządkowane wszystkie informacje, które do tej pory udało się ustalić przez różne osoby i instytucje. Ponadto zostanie stworzona dokładna i szczegółowa dokumentacja z prac konserwatorskich, połączona z analizą materiału znalezionego przy negatywach. Ponadto zostanie dokonana próba wytypowania możliwych kierunków dalszych działań i poszukiwań, które mogą zakończyć się ujawnieniem okoliczności ich powstania.

 

Spotkanie zorganizowane przez Ośrodek "Brama Grodzka - Teatr NN we współpracy z Collegium Artium rozpocznie cykl trzech wykładów laureatów stypendium im. Hieronima Łopacińskiego adresowanego do naukowców zajmujących się dziedzictwem kulturowym Lublina.
Konkurs stypendialny jest realizowany przy pomocy finansowej Miasta Lublin.

 

Jerzy Zmudziński (ur.1958) - historyk sztuki, urodził się i mieszka w Krakowie. Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego, uczeń m.in. Lecha Kalinowskiego i Adama Małkiewicza. Pracował m.in. w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk (w Pracowni Inwentaryzacji Zabytków), w Muzeum Narodowym w Krakowie, a także w Państwowej Służbie Ochrony Zabytków w Częstochowie. Przez wiele lat zajmował się na zlecenie Ośrodka Dokumentacji Zabytków pracami inwentaryzacyjnymi w zakresie tzw. zabytków ruchomych w kościołach, jest także współautorem i recenzentem kilku tomów Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce wydawanego przez Instytut Sztuki PAN w Warszawie. Od dwudziestu lat związany stałą współpracą z klasztorem paulinów na Jasnej Górze w Częstochowie, obecnie pracuje na etacie w założonej przez częstochowski konwent fundacji, zajmującej się przygotowywaniem ekspozycji muzealnych na Jasnej Górze (stałych i czasowych). Opracowuje zbiory artystyczne Jasnej Góry, także w formie publikacji katalogowych. Systematycznie współpracuje ze Społecznym Komitetem Odnowy Zabytków Krakowa pisząc dokumentacje historyczne dla konserwowanych w Krakowie obiektów. Współpracuje z muzeami, przygotowując duże, problemowe wystawy sztuki nowożytnej.
 

Tytuł projektu realizowanego w ramach stypendium im. H. Łopacińskiego:

Tomasz Dolabella w Lublinie i na Lubelszczyźnie. Osobista działalność czy wpływ poprzez uczniów i naśladowców? Do zagadnienia relacji krakowskolubelskich w malarstwie 1. połowy XVII wieku. 


Jedna z najcenniejszych wzmianek dotyczących rodzinnych stosunków wybitnego – w skali polskiej – malarza weneckiego Tomasza Dolabelli, datowana jest na 1650 rok, i znaleziona została w księgach radzieckich miasta Lublina, następnie opublikowana (w 1932 roku) przez zasłużonego badacza archiwaliów tego miasta, Jana Rabinina. Jest to jedyna jak dotąd wzmianka odnosząca osobę Dolabelli do środowiska lubelskiego. Dolabella, mieszkający stale (od około 1598 roku, aż do śmierci w 1650 roku) w Krakowie, podróżował nie tak wiele, wykonując swoje ogromne kompozycje raczej na miejscu, w swojej pracowni i dostarczając je do różnych, wcale odległych ośrodków Polski w 1. połowie XVII wieku. W ten sposób wykonane przez niego dzieła zachowały się w Kraśniku, w dawnym kościele klasztornym kanoników regularnych oraz w farze w Krośnie. Pytanie czy dzieła te docierały do Lublina, czy było tutaj na nie zapotrzebowanie, czy obecna była w środowisku lubelskich mecenasów i fundatorów świadomość wagi i atrakcyjności tego malarstwa? W dotychczasowej literaturze naukowej brak jest bardziej szczegółowych rozważań na ten temat. Nikt nie podjął próby odpowiedzi na pytanie czy Dolabella mógł pracować dla Lublina i czy jego malarstwo oddziałało – i w jakim zakresie  na malarstwo lubelskie. Istnieje – w przekonaniu autora tych słów – wielka potrzeba prześledzenia i podsumowania trzech łączących się ze sobą zagadnień: ewentualnej działalności Dolabelli dla Lublina i Lubelszczyzny, w świetle źródeł i zachowanych dzieł, problemu oddziaływania tego malarstwa na twórczość artystów lubelskich, szczególnie malarzy powiązanych z niezwykle ważnym konwentem dominikanów lubelskich (niektórzy z nich uznawani byli w literaturze wprost za uczniów Dolabelli), wreszcie zagadnienia miejsca malarstwa lubelskiego tego okresu w panoramie sztuki polskiej doby manieryzmu i wczesnego baroku. Lublin z pewnością był jednym z najważniejszych ośrodków, silnie powiązany był z Krakowem, ale na czym miałaby wartość tej twórczości polegać, właściwie nie zostało to nigdy doprecyzowane. Autor projektu od wielu lat gromadzi materiały do nowej monografii Tomasza Dolabelli i poświęcił temu zagadnieniu kilka obszernych artykułów.

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej