Główną część malarskiego oeuvre Jakuba Żeligowskiego stanowią obrazy, które można byłoby nazwać „pejzażami wewnętrznymi”; bowiem jawić się one mogą odbiorcy jako piktorialne wyobrażenia stanów duchowych i emocjonalnych napięć autora. To malarstwo jest w pewnej mierze intymnym zapisem życiowej ścieżki Żeligowskiego, osobistej drogi jaką przebył w ostatnich latach, jakkolwiek – zapisem poddającym się częściowej deszyfracji przez wrażliwego obserwatora.
Co więcej, owe pejzażowe mikrokosmosy – zarówno miniatury, jak i tworzone w większej skali, a nierzadko i z większą swobodą duże formy – charakteryzuje intrygujący luminizm, sensualizm wyrażający się w traktowaniu faktury, wreszcie – pewien kolorystyczny radykalizm, który przywodzić może na myśl tradycję neofowistyczną, czy też nurt color field painting.
