Wystawa fotografii Joanny Wójcik
Polacy Syberii.... to Ci którzy tu zginęli i spotkania z tymi co żyją. W Wierszynie panie śpiewają dla nas „ Kwiaty polskie” wywołując tęsknotę za ojczyzną . „Pod polskim niebem w szczerym polu wyrosły, ojczyste kwiaty, w ich zapachu, urodzie jest Polska”- rozbrzmiewa głośno po okolicy. Wszystko to z dala od jakiejkolwiek cywilizacji, w głębi tajgi, zdaje się, że na końcu świata. Serce napełnia się nostalgią...
Na pewno warto taką podróż przeżyć.....
Patrząc przez okno pędzącego pociągu, tak myślę: więc tak wygląda Syberia ! Co uderza, to nieruchomość pejzażu, olbrzymie połacie tajgi przerywane gdzieniegdzie biedną wioską lub stacją kolejową, gdzie na chwilę zatrzymuje się nasz pociąg Kolei Transsyberyjskiej. Łatwo stracić rachubę czasu, jadąc kilka dni w monotonii krajobrazu ze świadomością bezkresu i nieograniczoności, która uczy pokory i onieśmiela. Świat zdaje się tu nie mieć końca...
Z dziejów historii dla każdego Polaka wyłania się obraz Syberii, w jej złowrogiej, okrutnej postaci jako mroźna lodowata przestrzeń i miejsce zsyłki, z której nie ma powrotu. Stąd może pytania znajomych „Po co tam jedziesz? Przecież tam zimno i niebezpiecznie”. Ślady Polaków na Syberii.......Bez wątpienia jest ich wiele – groby Polaków zamordowanych w Piwowarisze koło Irkucka, tablice nagrobne upamiętniające polskich księży w Tunce, bądź mieszkańcy Wierszyny, jedynej polskiej wsi na dalekiej Syberii. Wielu o tym zapomina, że losy Polaków na Syberii to nie tylko szlak naznaczony ich krwią ale również losy ludzi, którzy wnieśli niebagatelny wkład w rozwój naukowy, cywilizacyjny i gospodarczy Syberii. Polscy naukowcy to badacze syberyjskiej przyrody, szczególnie Bajkału – najgłębszego jeziora świata. Warto tu wspomnieć chociażby Jana Czerskiego, geologa, który opracował pierwszą mapę geologiczną Bajkału, Aleksandra
Czekanowskiego, przyrodnika i geologa czy Benedykta Dybowskiego, znakomitego przyrodnika i badacza fauny jeziora Bajkał. Polacy to również pionierzy Syberii, jeśli chodzi o jej rozwój. To oni zakładali pierwsze uczelnie, zajmowali się szkolnictwem, kulturą i handlem.
Wiele osób mieszkających obecnie na Syberii przyznaje się do swoich polskich korzeni, a ten wciąż tak mało popularny kierunek turystyczny czeka na swoje odkrycie. Może lepiej, żeby ten świat pozostał taki, jaki jest- z otwartymi, szczerymi ludźmi i swoją zachwycającą, niedostępną, dziką przyrodą oraz nutą tajemniczości.
Joanna Wójcik
