W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.
Wystawa "Witkacy i inni"
Data rozpoczęcia 2010-05-07
Data zakończenia 2010-06-09
Miejsce Galeria "Gardzienice", ul. Grodzka 5a
Kategoria Wystawa

Wystawa prac Witkacego, a także projektów scenograficznych znanych i cenionych artystów, którzy w swojej twórczości wzorowali się na dziełach Witkacego.

Rysunki Witkacego, które zostana zaprezentowane w Galerii Gardzienice to między innymi:
- Rysunek "Rzeźba A. Zamoyka", 18.VII 1922r, ołówek papier
-"Krótki romans..." 18.I.1924r, ołówek papier
- "Rysunek dedykowany Magdalenie Kossak" 10. II. 1927r, ołówek/akwarela.
- "Szus na fokach z Beskidów" 14.III.1932r, ołówek/papier.
-"Ptasia ciotka" 11.III.1936, ołówek/papier
-"Widmo Odysa"13.III.1936, ołówek/papier/akwarela.

Oprócz tego zaprezentowane zostaną na wystawie akwarele/ projekty scenografii do sztuk "Pragmatyści" i "Nowe wyzwolenie" Witkacego pochodzące z Muzeum Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku. Te prace będą eksponowane w Galerii na górze.

W galerii dolnej pokazana zostanie druga część wystawy, na której znajdą się wyeksponowane prace artystów, którzy w swojej twórczości wzorowali się na pracach Witkacego - będą to projekty scenografii do sztuk Stanisława Ignacego Witkiewicza w wykonaniu takich artystów jak :

Marian Bogusz "W małym dworku" z 1963 r, Jan Polewka i jego projekt do "Gyubal Wahazar" z 1972r, Renard Leonard Dudley "Fotogramy ze spektaklu "Dramat nieznany" z 1978r,Ryszard Strzębała- projekt do "Matki" z 1975r, Józef Tartyłło- projekt do "Janulki córki Fizdejki" z 1972r. czy Edward Hartwig "Fotogramy".


Kuratorka wystawy: Zuzanna Zubek

Wystawa potrwa do 9 czerwca.

Galeria jest czynna od 10 do 18 od pn do pt, a także wyjątkowo z racji wystawy "Witkacy i inni" od 12 do 17 w weekendy.



Prezentowane na wystawie prace pochodzą z okresu 1928- 1940, powstawały w sytuacjach zazwyczaj towarzyskich, prywatnych i nie były przeznaczone do pokazywania publicznego.
W dorobku Witkacego najliczniejsze są rysunki charakteryzujące się nagromadzeniem postaci, którym towarzysza rozbudowane komentarze słowne. Postacie to ludzie, zwierzęta, duchy-albo o czystych cechach gatunkowych, albo o formach hybrydycznych, swobodnie łączących różne elementy.
Rybka powietrzna Paprosia ma jak najbardziej ludzka rękę; postać w zapiętej marynarce i pumpach wysuwa gadzią głowę na długiej szyi. Bohaterowie rysunków często wchodzą ze sobą w określone relacje, niekiedy dziejące się prze pewien czas-jak opisana przez Witkacego - sekwencja zdarzeń, w których uczestniczyli ptasia ciotka i jej siostrzeniec Alzacjo. Najpierw ona ukazała mu "wyższe niz dotąd cele duchowo-życiowe", potem on ją wykpił, a na końcu pogodzili się.

W rysunkach opisani są nie tylko bohaterowie. Unikatowy charakter ma adnotacja dotycząca strony technicznej dzieła - "Podły ołówek, zła podkładka, parszywy papier",.
Uwagi dotyczące zażytych bądź nie zażytych specyfików to stały element nie tylko szeregu obrazów i rysunków S.I. Witkiewicza, ale także wielu listów czy dedykacji książkowych.

Skrót NP oznacza, że Witkacy nie palił papierosów, towarzyszące im liczby określają przez ile dni lub miesięcy. Zauważyć trzeba, że Witkacy szczegółowo określał, w jakich wnętrzach ma rozgrywać się akcja oraz jak maja wyglądać i zachowywać się bohaterowie jego sztuk.

Warto zestawić projekt dekoracji Teresy Ponińskiej do "Sonaty Belzebuba, czyli do prawdziwego zdarzenia w Mordowarze" (z 1925r) ze wskazówkami Witkacego. Opis sceny II aktu: "Podziemie w opuszczonej kopalni Czika, urządzone jako dość stosunkowo fantastyczne piekło. Wprost wgłębienie między filarami. Drzwi za lewym filarem z lewej strony. Fotele i kanapy dziwaczne. wszystko w kolorach czarnym i czerwonym. Ogólny charakter demonicznej tandety instytucji zabawowych, połączony z czymś rzeczywiście w wysokim stopniu nieprzyjemnym, a nawet groźnym.

We wgłębieniu miedzy filarami, na małym wzniesieniu, fortepian".
Osobna grupę eksponatów, zaprezentowanych na wystawie, stanowią przykłady fotografii czarno-białej. Są to plansze ze zdjęciami ze spektakli wykonanymi miedzy innymi przez Edwarda Hartwiga i Franciszka myszkowskiego. Dużych rozmiarów fotogramy Renarda Leonarda Dudleya ukazują sceny ze spektaklu "Dramat niepoznany".

Tekst P. Beata Zgodzińska (Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku)

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej