Pamiętam, nie pamiętam, zapominam. Zapominanie – niejednoznaczne – jest z jednej strony bolesne, z drugiej – niezbędne, zarówno w wymiarze osobistym, jak i społecznym. Zabywanie to po chachłacku – zapominanie. Poszczególne kultury odchodzą w zapomnienie wraz z ludźmi, którzy je tworzyli, i z ich mową. Język jest nośnikiem pamięci. Po naszemu albo po chachłacku było nadbużańską gwarą, która narodziła się na styku wpływów polskich, ukraińskich i białoruskich. Gwara ta, nosząca ślady ruskości, była celowo pomijana, by nie rzec – rugowana, ośmieszana. Dziś umierają ostatni ludzie, którzy władają tym językiem. Czy mowa została zabyta, czy też – zabita? Przejście przez instalację może być zachętą do refleksji na temat własnej tożsamości i pytaniem – co warto ocalić?
Wystawę otworzą pieśni z lubelskiego Podlasia w wykonaniu Adrianny Iwanejko i Eweliny Prokopiuk.
Wernisaż rozpocznie się przed Galerią Główną Chatki Żaka, skąd przejdziemy do Przestrzeni Działań Nieoczywistych (piętro I).
Projekt zrealizowany w ramach programu „Stypendia Kulturalne Bogdanki w Chatce Żaka”.
Wydarzenie jest częścią 32. Mikołajek Folkowych.
