W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.
Doktor Wanda Półtawska

Wanda Półtawska (z domu Wojtasik) urodziła się w Lublinie w 1921 roku. Lata, które każdy młody człowiek powinien beztrosko spędzić na nauce i spotkaniach z przyjaciółmi, naznaczyła wojna. Młodziutka Wanda z nastaniem okupacji przystąpiła do konspiracji jako łączniczka. W lutym 1941 r. została aresztowana przez gestapo i osadzona w więzieniu na Zamku Lubelskim. Następnie trafiła do obozu koncentracyjnego Ravensbrück. W obozie trafiła do pierwszej grupy ravensbrückich „królików”, kobiet i dziewcząt poddawanych eksperymentom medycznym. „Wojna zmieniła wszystko – wspomina Wanda Półtawska. – Pokazała, jak człowiek może przejść od miłości do bestialstwa. A jednak w czasie obozu przeżyłam chwile największej miłości. Gdy gestapo miało likwidować «króliki», przyszła do mnie Wanda Dąbrowska, która zaproponowała, że pójdzie na apel z moim numerem. Ja tej propozycji nie przyjęłam, ale ona poszła na apel z numerem najmłodszej harcerki. Taką samą propozycję złożyła nam Norweżka, zupełnie obca kobieta, która chciała poświęcić swoje życie, by ktoś mógł zaświadczyć o tym, co się stało”-źródło TK Niedziela 26/2008 autor U. Buglewicz. Pomimo strasznych przeżyć związanych z pobytem w obozie, Wanda Półtawska zachowała wiarę w miłość i człowieka. We wszystkim co robi, zarówno w życiu osobistym jak i zawodowym, konsekwentnie stara się udowodnić, że życie jest wartością najwyższą. Jest lekarzem, wykładowcą, popularyzatorką nauczania Jana Pawła II o świętości małżeństwa i rodziny. Jest konsultorem Papieskiej Rady ds. Rodziny i członkiem honorowym Papieskiej Akademii Życia, a także autorką ok. czterystu publikacji z zakresu psychiatrii, ochrony życia nienarodzonych, chorych i starszych, obrony małżeństwa i rodziny. Jest autorką przejmujących wspomnień: „I boję się snów”, „Stare rachunki”, „Z prądem i pod prąd”, potwierdzających niezłomność jej zasad, heroizm służby i zdolność do przebaczenia. W 1981 r. otrzymała medal „Pro Ecclesia et Pontifice”.

Honorowe Obywatelstwo zostało nadane Uchwała nr 815/XXXV/2009 Rady Miasta Lublin z dnia 15 października 2009 roku.