Miasto obwodowe na Ukrainie, nad rzeką Boh, na Wyżynie Wołyńsko-Podolskiej. Pierwsze wzmianki o Winnicy pojawiły się w 1363 r. Od 1395 r. miasto znajdowało się w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1569 r. zostało włączone do Korony. Prawa miejskie uzyskało w XV lub w 1. połowie XVI w. Od 1589 r. miasto było siedzibą sądów grodzkich i ziemskich oraz sejmików. Od 1793 r. znajdowało się w zaborze rosyjskim. W XIX w. Winnica była ośrodkiem handlowym i centrum przemysłu spożywczego. W latach 1922-1991 miasto leżało w granicach Ukraińskiej SRR. Od 1932 r. stało się siedzibą obwodu winnickiego. W latach 1941-1944 miasto okupowały wojska niemieckie.
Dziś Winnica jest dużym ośrodkiem przemysłowym i kulturalno-naukowym zachodniej części kraju. Działają tu zakłady przemysłu spożywczego, włókienniczego, chemicznego, odzieżowego, drzewnego, maszynowego. W roku 2007 swoją fabrykę w Winnicy otworzył kielecki „Barlinek”.
W mieście funkcjonują cztery państwowe uczelnie wyższe oraz kilka uczelni niepaństwowych. Od lutego 2010 roku funkcjonuje tu Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej. W Winnicy bardzo aktywnie działają organizacje społeczne skupiające Polaków mieszkających w mieście.
Zabytki:
- kościół i klasztor Jezuitów (XVII, XVIII w., w XX w. przebudowane na szkołę)
- kościół i klasztor Dominikanów (XVII, XIX w., przebudowane po 1945 r. na salę koncertową, obecnie kościół greckokatolicki)
- cerkwie z XVIII w., pałac Grocholskich (XVIII w.), dom-muzeum rosyjskiego chirurga i anatoma N.I. Pirogowa
