Już w XV wieku istniała w tym miejscu parafia i kościół. Prawdopodobnie pierwotną świątynię założył książę Polski Mieszko I w 986. Obecna budowla pochodzi z pierwszej połowy XVI w. W pierwszej połowie XVII w., z inicjatywy proboszcza parafii ks. W. Turobojskiego, świątynia została przebudowana w typie renesansu lubelskiego. Nawę oraz prezbiterium przesklepiono kolebką i pokryto sztukaterią w układzie sieciowym. Prace wykonał lubelski murator Piotr Traversi. Klasycystyczna fasada, wieżyczka, kruchta oraz dzwonnica są efektem późniejszych prac budowlanych wykonanych pod koniec XIX w. W barokowym ołtarzu głównym z drugiej połowy XVIII w., za przesłoną, znajduje się późnorenesansowa rzeźba przedstawiająca patrona kościoła – św. Mikołaja. Umieszczony w kaplicy bocznej rokokowy ołtarz został wykonany w poł. XVIII w. w puławskim warsztacie Sebastiana Zeisela. Został tu przeniesiony z kościoła dominikanów na przełomie XIX i XX w. Na uwagę zasługuje drewniany krucyfiks z XVII wieku zawieszony na belce tęczowej, będący prawdopodobnie najstarszym elementem wyposażenia kościoła. Ambona i chrzcielnica zostały wykonane na początku XX w. w Lubelskiej Fabryce Wag Wilhelma Hessa.
