Trwają przygotowania do największego wydarzenia we współczesnej historii Lublina: 700-lecia nadania praw miejskich. Zapraszamy do odwiedzania poświęconego temu jubileuszowi profilu Lublin700 na fb, gdzie znajdziecie wiele informacji o historii naszego miasta, zabytkach, ciekawych miejscach i legendach.
strona dotycząca 700-lecia Miasta Lublin
Nadany przez Władysława Łokietka dokument lokacyjny z 15 sierpnia 1317 r.
"W IMIĘ PANA AMEN. Aby z biegiem lat nie przeminęło i nie uległo zapomnieniu znaczenie tego dzieła, ponieważ pamięć ludzka jest zawodna, należy czyny dokonane potwierdzić za pomocą dokumentu pisanego i świadków. Przeto my Władysław z Bożej łaski książę Krakowa, Sandomierza, Sieradza, Łęczycy, Kujaw i dziedzic Królestwa Polskiego, podajemy do wiadomości wszystkim obecnym i przyszłym [pokoleniom], które będą oglądały ten dokument, iż pragnąc znacznie powiększyć dochody i korzyści naszego państwa, za radą i zgodą baronów naszych mężowi zaufanemu, opatrznemu Maciejowi z Opalowca, naszemu zarządcy i wiernemu studzę, którego prawość obyczajów i niezwykła wierność uczyniła nam miłym i bliskim, co wieść powszechna podaje i potwierdzają fakty, w mieście naszym Lublinie, któremu tam również dla zapewnienia wygodnego i dostatniego utrzymania jego obywateli i mieszkańców przydzieliliśmy 100 łanów ziemi uprawnej i nieuprawnej według miary magdeburskiej, dajemy, darowujemy i przekazujemy wieczyście wójtostwo jemu i jego prawnym spadkobiercom na prawie dziedzicznym, z szóstym łanem wolnym z łanów miastu przydzielonych, z trzecim denarem z opłat sądowych, z jatkami rzeżniczymi, karczmami, ze wszystkimi ławami chlebnymi i szewskimi, z szóstą kramnicą sukienników i kramarzy, z rześnią, która pospolicie nazywa się kutelhow, z łaśniami i młynami tyloma, ile ich zdoła pobudować na rzekach w granicach miasta, a także z sadzawkami, w których ma prawo łowienia i chwytania ryb wszelkimi sposobami, czego całkowicie zabraniamy innym [mieszkańcom]. Te wszystkie [przywileje] będzie posiadał tenże wójt bez ograniczeń i bez obowiązku składania dla nas jakichkolwiek opłat z lego tytułu.
Chcemy również, aby wójt i wspomnieni obywatele [miasta] korzystali w pełni z prawa teutońskiego, magdeburskiego, odrzuciwszy zupełnie wszelkie inne prawa i zwyczaje z nim niezgodne. Postanawiamy wiec, aby wymienieni obywatele we wszystkich sprawach wielkich i małych, a także złodzieje i złoczyńcy pochwyceni w granicach miasta lub doprowadzeni, podlegali sądowi tego wójta, który ich będzie sądził w każdym przypadku, jak tego wymaga rzeczone prawo, bez sprzeciwu ze strony sądów i władzy sądowniczej wojewodów, kasztelanów lub jakichkolwiek innych sędziów. Wobec tych ostatnich obywatele [miasta] i inni podlegający jurysdykcji wójta nie są obowiązani odpowiadać, lecz tylko przed wyżej wspomnianym wójtem. Od ich sądów jest również całkowicie wolny wymieniony wójt i jego następcy, którzy mają obowiązek odpowiadać przed naszym sądem, ale wyłącznie na podstawie swojego prawa, gdy zostaną wezwani listem opatrzonym naszą pieczęcią. A chociaż wymienieni obywatele [miasta] lub inne [osoby] podlegające sądownictwu wójta będą odwoływali się z apelacją do sądu naszego królewskiego, wójt nie będzie pozbawiony swojego trzeciego denara z tytułu kary, ale otrzyma go z naszego sądu.
Postanawiamy również, aby wspomniani obywatele mieli wygon dla bydła w trzech stronach miasta, który w mowie potocznej nazywa się skolnik. Aby zaś stworzyć jeszcze dogodniejsze i korzystniejsze warunki lokacji miasta, wszystkim jego mieszkańcom dajemy na zawsze wolność od płacenia cel, dokądkolwiek by jechali przez nasze państwo ze swymi towarami czy to w celu zakupu, czy sprzedaży. Natomiast od podatku na rzecz naszą oraz od wszelkich posług i ciężarów uwalniamy ich całkowicie na przeciąg 20 lal. Gdy okres tej wolności minie, będą oni obowiązani płacić corocznie z każdego łanu l wiaderunek w monecie obiegowej. Zezwalamy także wójtowi i jego spadkobiercom, aby mogli sprzedać wymienione wójtostwo, zamienić, darować lub przenieść tytuł własności na inną osobę, kiedy im to będzie dogodne.
Dla potwierdzenia powyższego rozkazaliśmy wydać niniejszy dokument potwierdzony naszą pieczęcią. Działo się pod Krakowem roku Pańskiego MCCCXVII, w dniu Święta Błogosławionej Panny Maryli [15 VIII 1317], w obecności świadków Pakoslawa kasztelana krakowskiego, Nawoja sandomierskiego, Tomislawa krakowskiego wojewodów i Piotra sandomierskiego, Floriana wiślickiego, Spicymira sądeckiego kasztelanów. Dano przez ręce Franciszka, magistra, kanclerza krakowskiego."
Dokument pergaminowany w języku łacińskim znajduje się w zbiorach Archiwum Państwowego w Lublinie, tłumaczenie na język polski Stanisława Lewandowska-Paulowa
