W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Lublin inauguruje Program Samopomocy w Chorobie Przewlekłej

Lublin inauguruje Program Samopomocy w Chorobie Przewlekłej
14.04.202313:42

Miasto Lublin rozpoczyna realizację warsztatów edukacyjnych w zakresie radzenia sobie z chorobami przewlekłymi. Cykl spotkań kierowany jest do osób dotkniętych chorobami przewlekłymi, członków ich rodzin, pracowników placówek udzielających wsparcia chorym oraz wolontariuszy. To efekt współpracy ze Światową Organizacją Zdrowia oraz Narodowym Instytutem Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji.

– W trosce o naszych mieszkańców, których staramy się na co dzień obejmować pomocą, stale szukamy rozwiązań pozwalających na podnoszenie jakości świadczonych usług. Dzięki naszej współpracy ze Światową Organizacją Zdrowia oraz profesorem Robertem Olszewskim i jego zespołem jesteśmy w stanie odpowiedzieć na potrzeby i problemy zarówno osób cierpiących na choroby przewlekłe, jak i ludzi ich wspierających. Rozpoczynające się szkolenia pozwolą kadrze pracującej z osobami chorymi w Zespole Ośrodków Wsparcia, domach pomocy społecznej, ale też rodzicom i opiekunom zdobyć wiedzę i umiejętności, jak radzić sobie w sytuacji ustawicznej choroby i ciągłego stresu towarzyszącego chorobom przewlekłym – mówi Monika Lipińska, Zastępca Prezydenta Miasta Lublin ds. Społecznych.

Lublin jest pierwszym miastem w Polsce wdrażającym Program Samopomocy w Chorobie Przewlekłej. Szkolenie oparte jest na programie stworzonym na Uniwersytecie Stanforda, początkowo opracowanym dla pacjentów z zapaleniem stawów, mającym na celu pomoc w zarządzaniu ich stanem zdrowia. Obecnie program szkolenia obejmuje większość chorób przewlekłych, takich jak cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, choroby onkologiczne. Program z powodzeniem i dużą efektywnością został wdrożony m.in. w Kanadzie, USA, Finlandii czy Wielkiej Brytanii.

– Występowanie chorób przewlekłych wzrasta w naszym społeczeństwie, a obecnie nie ma żadnego programu, który pozwoliłby pacjentowi na zarządzanie chorobą i samoopiekę zgodnie z najnowszą wiedzą. Nasz program skupia się na chorobach przewlekłych, które zwiększają śmiertelność i doprowadzają do trwałych uszkodzeń i dysfunkcji narządów, takich jak choroby sercowo-naczyniowe, nowotwory, czy cukrzyca i inne najczęściej występujące w naszym społeczeństwie. Program opracowany przez prof. Kate Lorig, ze Stanford University i wdrożony na potrzeby społeczeństwa polskiego oraz ukraińskiego przez Zakład Gerontologii, Zdrowia Publicznego i Dydaktyki w Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji w Warszawie wychodzi naprzeciw tej luce w edukacji pacjentów – mówi prof. Robert Olszewski, Kierownik Zakładu Gerontologii, Zdrowia Publicznego i Dydaktyki w Narodowym Instytucie Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji im. prof. dr hab. med. Eleonory Reicher.

Cykl 6 warsztatów prowadzony będzie przez zespół Narodowego Instytutu Geriatrii, Reumatologii i Rehabilitacji im. prof. dr hab. med. Eleonory Reicher w Warszawie pod kierownictwem prof. Roberta Olszewskiego, Kierownika Zakładu Gerontologii, Zdrowia Publicznego i Dydaktyki w Instytucie, specjalisty chorób wewnętrznych i kardiologii. W bezpłatnym szkoleniu uczestniczyć będzie ok. 50 osób z terenu Lublina. Trwające około 2,5 godz. spotkania odbywać się będą w każdy piątek, od 14 kwietnia do 19 maja. Uczestnicy otrzymają certyfikat potwierdzający nabycie umiejętności w radzeniu sobie z problemami w chorobach przewlekłych. 

Efektem warsztatów są potwierdzone klinicznie korzyści, które wskazują na poprawę zdrowia i samopoczucia uczestników, wzrost energii, lepsze wyniki pomiarów ciśnienia tętniczego i glukozy we krwi, zwiększenie wiedzy o systemie opieki zdrowotnej oraz kompetencji pacjentów w zakresie samokontroli. Przeprowadzone badania wskazują też na spadek zmęczenia, zmniejszenie depresji, czy też zmniejszenie liczby wizyt u lekarza rodzinnego.