Miasto Lublin otrzymało odpis wyroku wraz z uzasadnieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 listopada 2022 roku w sprawie ze skargi kasacyjnej Gminy Lublin od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczącego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Lublin dla obszaru Górek Czechowskich. Przypomnijmy, że NSA uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę WSA w Lublinie do ponownego rozpoznania.
W swoim orzeczeniu NSA przyznał słuszność argumentom przedstawianym przez Miasto Lublin. Sąd podkreślił, że już w swoim poprzednim wyroku z 17 lutego 2021 r., jednoznacznie przesądził, że obszar Górek Czechowskich to nie tylko teren ESOCH, gdyż obszary te pokrywają się jedynie częściowo, oraz że studium dopuszcza zabudowę mieszkaniową i usługową wyłącznie poza terenem ESOCH.
NSA podkreślił również, że w dokumencie studium Miasto przewidziało pod zabudowę obszar mniejszy niż w obowiązującym dla tego obszaru planie, co wyraźnie pokazuje, że ingerencja w teren będzie bardziej ograniczona niż już dopuszczona planem zagospodarowania z 2005 roku. Zdaniem NSA przyjęta przez WSA argumentacja nie znajduje zatem uzasadnienia do całego obszaru Górek, a właśnie cały ten obszar został wadliwie uznany za objęty zmianą poprzez dopuszczenie zabudowy.
– Wszystkie przedstawiane przez nas do tej pory argumenty, Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne potwierdzając, że Studium właściwie wyważa interes publiczny oraz prywatny, bo przypomnijmy, Górki Czechowskie są własnością prywatną. Na takim kompromisie zależało nam od samego początku. Sąd wskazał również na proceduralne uchybienie poprzedniej instancji (WSA). Dlatego jeszcze raz pragnę podkreślić, że w naszej ocenie, sporządzenie dokumentu Studium, przeprowadzono z należytą starannością, zgodnie z wszelkimi przepisami prawa w tym zakresie i w oparciu o wymagane dokumenty – mówi Artur Szymczyk, Zastępca Prezydenta Miasta Lublin ds. Inwestycji i Rozwoju.
NSA wskazał, że studium odpowiada potrzebie wyważenia spornych interesów publicznego i prywatnego występującego na tym terenie, a choć wniosek właściciela obejmował chęć zabudowy 6 wysoczyzn, organ planistyczny uwzględnił wniosek tylko w części. Wg NSA takie postawienie sprawy przedkłada interes publiczny wobec prywatnego.
NSA podniósł również, że WSA nie wykonał prawidłowo poprzedniego, wiążącego go wyroku NSA, naruszając tym samym „powagę rzeczy osądzonej”. NSA stwierdza, że nie jest trafne stanowisko WSA w Lublinie zawarte w wyroku z 15 grudnia 2021 roku, iż zagadnienie istotnego naruszenia zasad sporządzania studium nie było przedmiotem rozpoznania przez Naczelny Sąd Administracyjny. NSA dokonał bowiem głębokiej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego i na tej podstawie ocenił jego wartość. NSA w żaden sposób nie poddawał w wątpliwość prawidłowości znajdującej się w aktach sprawy dokumentacji planistycznej i jej aktualności. Przeciwnie – prezentując swoje stanowisko powoływał się na tę dokumentację.
Przypomnijmy, że WSA w uzasadnieniu wyroku z 15.12.2021 r. stwierdził, że przy podejmowaniu uchwały, doszło do wykorzystania nieaktualnych opracowań ekofizjograficznych. Także ten argument NSA obalił, podkreślając, że aktualność opracowania ekofizjograficznego nie polega na tym, aby było ono sporządzone w momencie prowadzenia procedury planistycznej, lecz by jego zapisy zachowały swoją aktualność.
Według NSA, Wojewódzki Sąd Administracyjny tym samym orzekł w zakresie, w jakim przepisy postępowania przed sądami administracyjnymi nie dopuszczają przy ponownym rozpatrywaniu sprawy. Z uwagi na powyższe, zaskarżony przez Gminę Lublin wyrok WSA został uchylony przez NSA, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania przez Sąd I instancji. Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy, WSA w Lublinie powinien uwzględnić wytyczne wskazane przez NSA.
Pełne uzasadnienie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego dostępne jest pod linkiem.
