Nabór na seminarium dla młodych kuratorów, artystów i badaczy sztuk performatywnych podczas festiwalu Konfrontacje Teatralne w Lublinie (11-15.10.2017)
Centrum Performatywne EEPAP, festiwal Konfrontacje Teatralne, Lublin
A jeśli to była Twoja ostatnia edycja festiwalu?
Otwarty nabór na seminarium dla młodych kuratorów, myślicieli, badaczy i praktyków sztuk performatywnych z Europy centralnej i wschodniej.
Prowadzący: Gundega Laivina, Daniel Blanga Gubbay
Data: 11-15 października 2017
Festiwale są zdecydowanie najbardziej wpływowymi instytucjami sztuki w dziedzinie współczesnych sztuk performatywnych. Prezentują one prace artystów, często jednocześnie je produkując i promując; pełnią rolę pośrednika pomiędzy artystami i publicznością; współtworzą i czynnie kształtują krytyczny dyskurs towarzyszący artystycznym praktykom (katalogi, tłumaczenia, serie wydawnicze, książki tematyczne, itp.), aktywnie przy tym kształtując sposoby myślenia o teatrze i tańcu, oraz uczestnicząc w wytyczaniu kierunków, w których dziedziny te się rozwijają. Analiza aktualnego międzynarodowego obiegu sztuk performatywnych wykaże, że kształtują go przede wszystkim festiwale. Jakie konsekwencje niesie za sobą rozumienie festiwalu jako części przestrzeni publicznych instytucji sztuki? Jakie zadania i odpowiedzialności (zarówno wobec artystów, jak i publiczności) ma festiwal; jaką rolę odgrywa w procesie formowania wymiany myśli i doświadczeń, oraz w kształtowaniu nowych propozycji artystycznych?
W tym samym czasie, w kontekście festiwali, warunki pracy artystów stały się prekaryczne; praktyce artystycznej, która rozciągnięta jest pomiędzy jednym projektem a drugim, brakuje ciągłości, bo skupia się na rezultacie i produkcie końcowym. Co więcej, festiwale okazały się być idealnym narzędziem promocji tak zwanej klasy kreatywnej: i rzeczywiście, kontakty międzynarodowe oraz szeroko zakrojone (geograficznie i finansowo) projekty stały się bardzo modne. Jeśli spojrzymy na festiwal z tego punktu widzenia, okaże się, że nie dość, że jest on w dużej mierze produktem systemu neoliberalnego, to jeszcze umacnia i wspiera porządek neoliberalny. Powstaje więc bardzo naglące pytanie: w jaki sposób festiwale mogą spełniać podstawowe kryteria publicznych instytucji sztuki, jeśli jednocześnie są tak silnie zagmatwane w mechanizmy neoliberalne? Oraz kolejne pytanie: jeśli weźmiemy pod uwagę te okoliczności, czy jest możliwe myślenie o festiwalu jako o krytycznej, emancypacyjnej przestrzeni? A jeśli tak, to w jaki sposób dotrzeć do tego potencjału?
Chcielibyśmy zaproponować młodym kuratorom, myślicielom, badaczom i praktykom sztuk performatywnych zastanowienie się nad współczesną pozycją, rolą i odpowiedzialnością festiwalu, oraz wypracować w formie warsztatu możliwe (oraz niemożliwe!) pomysły na to, jak przejąć nad nim kontrolę, jak odzyskać go jako przestrzeń wspólną. Zastanówmy się wspólnie nad niemożliwym i możliwym; przyjmijmy to, co niemożliwe, i znajdźmy dla tego przestrzeń. Co się stanie, jeśli nie pozostanie żadne ze znanych nam warunków i sposobów pracy? Jeśli festiwal był kolejną próbą przyswojenia przestrzeni publicznej? Jeśli zamiast prezentować dzieła mniej lub bardziej profesjonalnej publiczności, zaprzeczymy metodzie festiwalowej i użyjemy narzędzi festiwalu do stworzenia przestrzeni, która nie jest nastawiona na produkcję, tylko skupiona jedynie na teraźniejszości? Jeśli instytucja sztuki okaże się być przestrzenią wspólną, która obejmuje grupy w społeczeństwie, które dotychczas były zawsze wykluczane? A jeśli jesteśmy spóźnieni? Jeśli to była ostatnia edycja waszego festiwalu — jak myślelibyście wówczas nad jego programem? Wyobraźmy sobie to, co niemożliwe, i stwórzmy dla tego miejsce — okoliczności i konteksty, które dotychczas znaliśmy, i tak znikają, i zdecydowanie istnieje przestrzeń (i potrzeba!) na rzeczy niepomyślane i niemożliwe.
Jak zgłosić swój udział?
Prosimy o przesłanie cv oraz krótkiego listu motywacyjnego na adres do dnia 10 września 2017 roku. Na zgłoszenia odpowiemy do 14 września.
Termin nadsyłania zgłoszeń: 10 września 2017
Seminarium będzie prowadzone w języku angielskim.
EEPAP pokrywa koszty podróży i zakwaterowania dla uczestników oraz oferuje bilety na festiwal Konfrontacje Teatralne ( www.konfrontacje.pl ). Uczestnicy zostaną poproszeni o napisanie krótkich esejów po zakończeniu seminarium.
Gundega Laiviņa jest szefową New Theatre Institute of Latvia, organizacji, która działa w dziedzinie współczesnych sztuk performatywnych. Od 2009 roku dyrektor naczelna i artystyczna międzynarodowego festiwalu teatru współczesnego Homo Novus. Gundega studiowała muzykę, teorię kultury, oraz antropologię społeczną. W 2011 oraz 2015 roku była kuratorką narodowej ekspozycji Litwy podczas Praskiego Kwadriennale Scenografii i Przestrzeni Teatralnej (ekspozycja The Submission została nagrodzona złotym medalem za scenografię w 2015 roku); od 2010 do 2014 była członkinią rady artystycznej Rygi - Europejskiej Stolicy Kultury 2014, gdzie była odpowiedzialna za inicjatywy site-specific oraz projekty angażujące społeczności.
Daniel Blanga Gubbay mieszka w Brukseli, jest badaczem i kuratorem programów publicznych. Studia ukończył u Giorgio Agambena na Uniwersytecie Architektonicznym w Wenecji, uzyskał tytuł doktora kulturoznawstwa oraz habilitację z transformacji koncepcji możliwości w nowoczesności w Düsseldorfie. Wykłada polityczną filozofię sztuki, obecnie jest dyrektorem zakładu performansu i choreografii na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Brukseli. Pracuje jako dramaturg dla Kunstenfestivaldesarts. Jest członkiem zespołu kuratorskiego LiveWorks oraz inicjatorem i kuratorem Aleppo, platformy badawczej zaangażowanej w programy publiczne zajmujące się performansem i teorią polityczną, która realizowana jest poprzez otwarte i darmowe Wyimaginowane Szkoły.
Centrum Performatywne zostało stworzone jako laboratorium badań i praktyk artystycznych, które kreuje i wzbogaca dyskurs wokół współczesnych praktyk sztuk performatywnych. Misją Centrum jest stworzenie przestrzeni dla otwartego, ożywionego dialogu, którego nie ograniczają praktyki rynkowe i który jest wolny od hierarchicznych struktur akademickich. Na program Centrum Performatywnego składają się projekty badawcze oraz rezydencje, seminaria, dyskusje i warsztaty, które zawsze łączą ze sobą teorię i praktykę w dziedzinie współczesnych sztuk performatywnych.
Głównym celem Centrum jest zaoferowanie artystom, myślicielom i pracownikom kultury czasu i miejsca na rozmyślania i praktykę, w opozycji do zmuszania ich do produkowania nowych wydarzeń. Centrum oferuje przestrzeń, która skupiona jest na rozwijaniu praktyk choreograficznych i performatywnych, oraz na budowaniu krytycznych rozmyślań nad nimi - w kontekście społecznym, politycznym i ekonomicznym.
Centrum Performatywne EEPAP jest nową inicjatywą EEPAP (www.eepap.culture.pl ) oraz Centrum Kultury w Lublinie (http://ck.lublin.pl/en/ ), jego kuratorką jest Marta Keil.
