Miasto zaprasza mieszkanki i mieszkańców Lublina do świętowania rocznicy 20-lecia przystąpienia Polski do Unii Europejskiej przy dźwiękach muzyki klasycznej. Podczas Koncertu Beethovenowskiego będzie można usłyszeć między innymi zagraną na dwa fortepiany IX Symfonię d-moll op. 125, której fragment „Oda do radości” jest oficjalnym hymnem Unii Europejskiej.
– Mówiąc o przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej podkreślamy prekursorską rolę unii lubelskiej, jako traktatu łączącego dwa państwa oraz ich wieloetniczne i wielokulturowe społeczeństwa. Dziś odwołujemy się do tej tradycji podejmując wyzwanie udziału w konkursie o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2029. Zapraszam Państwa na koncert, który jest jednym z wielu punktów lubelskich obchodów jubileuszu przyłączenia naszego kraju do europejskiej wspólnoty. Program wydarzenia łączy to, co muzycznie najbardziej polskie – polonezy Chopina z utworem, który jest hymnem Europy i Unii Europejskiej – mówi Beata Stepaniuk-Kuśmierzak, Zastępczyni Prezydenta Miasta Lublin ds. Kultury, Sportu i Partycypacji.
28 kwietnia o godz. 18.00 w Auli Collegium Maius Uniwersytetu Medycznego w Lublinie przy ul. Jaczewskiego 4 przed lubelską publicznością wystąpią: Anna Górecka (fortepian) oraz Zbigniew Raubo (fortepian). Słowo o muzyce wygłosi prof. Teresa Księska-Falger. W programie koncertu zaplanowano utwory Fryderyka Chopina – Andante spianato i Wielki polonez Es-dur op. 22, Polonez A-dur op. 40 nr 1 i Polonez fis-moll op. 44, a także IX Symfonię d-moll op. 125 Ludwiga van Beethovena w aranżacji Ferenca Liszta.
Koncert odbywa się w związku z ubieganiem się Lublina o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2029. Wstęp na wydarzenie jest bezpłatny, za okazaniem wejściówek. Dystrybucja zaproszeń odbywać się będzie w dniach 22-23 kwietnia w godzinach 10.30-14.30 w Wydziale Kultury przy ul. Złotej 2. Jedna osoba może otrzymać maksymalnie 6 wejściówek.
Partnerem wydarzenia jest Yamaha Music Polska, która zapewniła instrumenty.
Zbigniew Raubo
Laureat Konkursu im F. Busoniego w Bolzano (1991), im F. Liszta w Utrechcie (1992) - jak dotąd jest jedynym polskim laureatem tego prestiżowego Konkursu - oraz Konkursu im K. Szymanowskiego w Łodzi (1987).
Ukończył z wyróżnieniem katowicką Akademię Muzyczną w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego, którego następnie został asystentem. Aktualnie pracuje na stanowisku profesora w macierzystej Uczelni. W czerwcu 2013 Prezydent RP nadał mu tytuł profesora sztuk muzycznych. Posiada tytuł Ambasadora Miasta Kalisza. W roku 2023 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.
Koncertował we wszystkich filharmoniach w kraju. Występował z najwybitniejszymi polskimi dyrygentami takimi, jak: Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Agnieszka Duczmal, Jerzy Salwarowski, Mirosław J. Błaszczyk, Marek Pijarowski, Tomasz Bugaj, Jerzy Swoboda, Krzysztof Missona, Łukasz Borowicz, Marek Moś, Czesław Grabowski, Renard Czajkowski. W swoim repertuarze posiada ponad 30 utworów na fortepian z orkiestrą.
Wśród jego dokonań artystycznych znajdują się m.in. występ z recitalem na Festiwalu Chopinowskim w Vancouver, Festiwalu „Poolse Meesters” w Belgii, jak też warsztaty pianistyczne i koncert w ramach Festiwalu Campos do Jordao w Brazylii oraz recital
i kurs mistrzowski na Międzynarodowym Festiwalu Chopinowskim w Dusznikach-Zdroju.
Zbigniew Raubo zrealizował szereg nagrań dla krajowych i zagranicznych firm fonograficznych m.in. dla japońskich filii firm Deutsche Gramophon i RCA, International Music Corporation, firmy DUX i Żuk Records.
Z upodobaniem uprawia również kameralistykę, występował m.in. z Kwartetami Śląskim, Wilanów i Camerata oraz z Bartłomiejem Niziołem, Urszulą Kryger, Elżbietą Mrożek-Loską, Piotrem Janosikiem.
Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną, obok etatowej pracy w Akademii Muzycznej w Katowicach spotyka się z młodzieżą pianistyczną na licznych kursach, udziela się również konsultując szkolnictwo muzyczne niższych szczebli. Intensywnie naucza również na pianistycznych kursach mistrzowskich. Jego działalność na niwie naukowej obejmuje między innymi: pełnienie funkcji promotora dziewięciu prac doktorskich, a także wielokrotnie recenzenta w przewodach doktorskich i w postępowaniach o nadanie tytułu profesora.
Brał wielokrotnie udział w pracach jury konkursów krajowych i zagranicznych m.in. w Ogólnopolskim Konkursie im. F. Chopina w Warszawie, Chopin Competition in Asia w Japonii czy też Konkursu o stypendia Fundacji Yamaha. Był również jurorem XI Międzynarodowego Konkursu im. I. J. Paderewskiego w Bydgoszczy oraz V Międzynarodowego Bałtyckiego Konkursu Pianistycznego w Gdańsku. Wśród jego wychowanków można znaleźć laureatów konkursów muzycznych: im. Liszta we Wrocławiu, im. Liszta w Parmie, Międzynarodowego Konkursu im. F. Chopina dla Dzieci i Młodzieży w Szafarni, Ogólnopolskiego Konkursu im. Chopina w Warszawie, Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku i innych. W ostatnich latach jego student, a aktualnie asystent Tymoteusz Bies został zwycięzcą pierwszej edycji Międzynarodowego Konkursu im. K. Szymanowskiego w Katowicach.
Anna Górecka
Anna Górecka jest pianistką zainteresowaną przede wszystkim bogactwem i różnorodnością muzyki XX i XXI wieku (od Gaspard de la nuit Ravela po Sonatę Mikołaja Góreckiego juniora). Ma również w swoim repertuarze dzieła wielkich klasyków i romantyków (m. in. Mozarta, Beethovena, Chopina, Brahmsa). Dialogi pomiędzy twórcami różnych epok i stylów to główny nurt jej poszukiwań, które podejmuje również we współpracy z innymi muzykami. Wśród nich są dyrygenci tacy jak: Reinbert de Leeuw, Juozas Domarkas, Jacek Kaspszyk, Antoni Wit, Agnieszka Duczmal, Jerzy Maksymiuk, Mirosław Jacek Błaszczyk, David Lloyd-Jones, Roland Bader, Marek Moś, Stephen Ellery, Volker Schmidt-Gertenbach, Michail Sinkiewicz, Wojciech Michniewski, Marek Pijarowski, Tomasz Bugaj i inni. Współpraca z wybitnym skrzypkiem Krzysztofem Bąkowskim przyniosła wspólny album z muzyką Karola Szymanowskiego („płyta miesiąca” British Classical CD Reviews MusicWeb). Gra również w duecie stworzonym ze znakomitym pianistą Zbigniewem Raubo.
Anna Górecka bardzo wcześnie weszła na drogę, która wprowadziła ją w aktywne życie muzyczne. Przychodząc na świat w rodzinie pianistki i kompozytora (Henryk Mikołaj Górecki) od najwcześniejszych lat miała szansę na kontakt z żywą muzyką i wybitnymi artystami. W wieku czterech lat rozpoczęła naukę gry na fortepianie pod kierunkiem słynnej prof. Wandy Chmielowskiej, następnie kontynuowała ją u Bożeny Dymek i Marty Czerewko. Studia w Akademii Muzycznej w Katowicach w klasie prof. Andrzeja Jasińskiego (nauczyciela Krystiana Zimermana) skończyła z wyróżnieniem w roku 1991, grając na koncercie dyplomowym z Filharmonią Śląską III Koncert fortepianowy d-moll Sergiusza Rachmaninowa. W tym samym roku rozpoczęła dwuletnie studia pod kierunkiem prof. Wiktora Mierżanowa, legendarnego rosyjskiego pianisty i pedagoga. W trakcie kursów mistrzowskich pracowała także pod kierunkiem prof. Lee Kum Sing. Była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Deutscher Akademischer Austauschdienst. Jest laureatką Incontro Internazionale Giovani Pianisti w Senigallii (1982), XXV Festiwalu Pianistyki Polskiej w Słupsku (1991) oraz Internationaler Brahms Wettbewerb w Hamburgu (1992). Jej debiut w londyńskiej Wigmore Hall w roku 1994 nazwany został przez recenzentów pianistycznym triumfem. Jeden z nich pisał wtedy: „Górecka ukazała się w Wigmore Hall jako nadzwyczajna pianistka. Talent Góreckiej to coś więcej niż wynik pracy od czwartego roku życia. To otrzymana od Boga zdolność. Jej interpretacja środkowej części arcydzieła Ravela "Gaspard de la nuit" była jednym z najbardziej wzruszających wykonań, jakie kiedykolwiek słyszałem.”
Brała udział w prawykonaniach wielu dzieł kompozytorów współczesnych. Niektóre utwory napisane zostały specjalnie dla niej (np. Sonaty fortepianowe Mikołaja Góreckiego juniora i Tomasza Kamieniaka). Wielokrotnie uczestniczyła w Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”, wykonując dzieła Henryka Mikołaja Góreckiego, Tomasza Sikorskiego i Zygmunta Krauze. Twórczość Henryka Mikołaja Góreckiego zajmuje szczególne miejsce w jej repertuarze. W roku 2021 ukazał się w wydawnictwie Boosey@Hawkes zredagowany przez nią album z wcześniej niepublikowanymi utworami Góreckiego. Wszystkie jego dzieła fortepianowe utrwalone zostały na wydanej w 2022 roku płycie "Anna Górecka plays Henryk Mikołaj Górecki".
Anna Górecka koncertuje w najważniejszych salach (Wielka Sala Konserwatorium Moskiewskiego, Tokyo Metropolitan Theatre, Osaka Festival Hall, Palau de la Musica w Barcelonie, Boesendoorfer Hall w Wiedniu, Filharmonia Berlińska, Colston Hall w Bristolu, Filharmonia Narodowa w Warszawie, NOSPR w Katowicach, Studio Koncertowe im. W. Lutosławskiego w Warszawie itp.). Cztery płyty, nagrane z jej udziałem w roli solistki, uzyskały nominacje do nagrody fonograficznej Fryderyk.
Anna Górecka jest jurorem krajowych i zagranicznych konkursów pianistycznych, prowadzi również kursy dla młodych pianistów(m. in. International Piano Masterclasses w Katowicach). Jest profesorem Akademii Muzycznej w Katowicach, uczy także w liceum muzycznym. Jej uczniowie są laureatami kilkudziesięciu na polskich i międzynarodowych konkursach pianistycznych.
Zjednoczeni sztuką dźwięków
W 1810 roku Ernst Theodor Amadeus Hoffman, niemiecki poeta, pisarz epoki romantyzmu (także prawnik, krytyk muzyczny, kompozytor, rysownik i karykaturzysta!) w pełnej zachwytu recenzji V Symfonii c-moll op. 67 Ludwiga van Beethovena ogłosił, że muzyka na orkiestrę jest najbardziej romantyczną ze sztuk. Wolna od ograniczeń, jakie narzuca słowo, otwiera nieograniczone pole dla wyobraźni, swobody twórczej, wyboru instrumentarium. Entuzjazm Hoffmanna okazał się inspirujący - Beethoven obwołany został twórcą romantycznym, tyle że kontynuatorów znalazła programowość jego VI Symfonii „Pastoralnej”op. 68 oraz fenomen IX Symfonii op.125, w której rozbudowanym finale do słów Ody do radości Friedricha Schillera obok orkiestry uczestniczą soliści i chór. Prosta i piękna melodia głównego tematu Ody stała się w roku 1986 oficjalnym hymnem Unii Europejskiej.
O północy 1 maja 2004 roku Polska stała się członkiem Unii. Oficjalne uroczystości odbyły się tego dnia wieczorem w Dublinie, Irlandia bowiem pełniła wówczas rotacyjne, półroczne przewodnictwo UE. I oto mamy historyczne dwudziestolecie!
Dzieło Beethovena od dawna należy do panteonu największych dokonań ludzkiej kultury. Dla wielu miłośników muzyki IX Symfonia, którą wykonano po raz pierwszy 7 maja 1824 roku w sali Wiedeńskiego Teatru Dworskiego, jest przede wszystkim dziełem wybitnego człowieka. Pełny sens tematu radości, jak i idea zjednoczenia ludzi i narodów objawia się w wielkiej wokalno-instrumentalnej kulminacji, którą poprzedza tenorowe solo i orkiestrowe tutti. To w tej części Beethoven, dając upust swojej ogromnej, ponadczasowej wizji sztuki, wprowadził do orkiestry flet piccolo, kontrafagot, trójkąt , talerze i wielki bęben – typowe instrumenty orkiestry wojskowej tamtej epoki. Kontekst złowrogich brzmień wojennych jednoznacznie odsłania prawdziwe przesłanie Ody do radości - to jest apel o wolność i braterstwo.
Do wielbicieli IX Symfonii należał Ferenc Liszt, węgierski kompozytor i pianista, jedna z najwybitniejszych postaci europejskiego romantyzmu. Skupiony na szczególnej ekspresji i formalnym nowatorstwie dziewięciu symfonii Beethovena, dokonał ich transkrypcji na fortepian; w przypadku ostatniej – na dwa fortepiany. Po raz kolejny dając dowód twórczego geniuszu Beethovena, a także eksponując jego głębokie przekonanie o zwycięstwie dobra nad złem, rozsądku nad głupotą, radości nad smutkiem, życia nad śmiercią.
I to w tej wersji IX Symfonia zabrzmi 28 kwietnia o godz. 18.00 w Collegium Maius Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. W części pierwszej koncertu usłyszymy muzykę Fryderyka Chopina :
Andante spianato i Wielkiego Poloneza Es-dur op. 22, Poloneza A-dur op. 40 nr 2 oraz Poloneza fis-moll op. 44. Wykonawcami będą wspaniali artyści: Anna Górecka i Zbigniew Raubo, laureaci wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych, muzycy z bogatym dorobkiem koncertowym i fonograficznym, profesorowie Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. „Polonez to prawdziwy i najczystszy wyraz polskiego charakteru narodowego – napisał James Huneker w znanej książce o Chopinie - (…) Dawni Polacy łączyli męską stanowczość z gorącym oddaniem się temu, co ukochali. Ich rycerski heroizm połączony był z wzniosłą godnością, a na figurę tego tańca wywarły wpływ nawet formy życia towarzyskiego i rodzaj stroju narodowego. Polonezy są fundamentalnym tonem w rozwoju tych form. Są dziełem najpiękniejszego natchnienia Chopina...”.
Serdecznie Państwa zapraszam.
Teresa Księska – Falger
