"STRYJEŃSKA. Let's dance, Zofia!" to monodram w wykonaniu Doroty Landowskiej, w którym Zofia Stryjeńska opowiada o swoim życiu. Koproducentami spektaklu są Stowarzyszenie Artystów Bliski Wschód, Centrum Spotkania Kultur oraz Teatr Muzyczny w Lublinie.
Spektakl tworzony przez zespół międzynarodowych artystów jest podróżą teatralną, dokumentalno-filmową oraz muzyczną. Zdjęcia zostały nakręcone w tym roku w miejscach, z którymi związana była Stryjeńska - w Monachium, Paryżu i Genewie.
Historia Zofii Stryjeńskiej to opowieść o jej miłości do męża, Karola Stryjeńskiego, o marzeniu by budować rodzinne gniazdo, ale także jednoczesnej potrzebie samotności, w której spełniałaby się jako malarka. Zofia, walcząc o miłość do człowieka i miłość do sztuki, wpada w swoisty obłęd, szaleństwo, z powodu którego mąż dwukrotnie i "dla jej dobra" umieszcza ją w szpitalu psychiatrycznym. Może to jednak jego sposób na wolność od szalonej miłości, dla której Zofia biega za Karolem po Zakopanem, a nawet goni go z rewolwerem po Paryżu?
Tylko jak pogodzić te wszystkie miłości w jednym życiu? Ich dzieci Zofia oddaje na wychowanie Żańci brzyduli, czyli swojej bratowej. Pracuje także jak w obłędzie: nie je, nie myje się. Wystawia obrazy w Polsce i na świecie, wykonuje ilustracje do książek - do "Trenów" Kochanowskiego, "Sielanek" Szymonowica, "Monachomachii" Krasickiego, wierszy Przerwy-Tetmajera, tworzy scenografie i projekty kostiumów do baletu Szymanowskiego "Harnasie", maluje polichromie, tworzy wnętrza statków "Piłsudski" i "Batory". Dobre czasy mijają jednak szybko. Zofia tuła się po hotelach i wynajmowanych pracowniach, żyje jak kloszard, pożycza pieniądze, zastawia obrazy i garderobę, chronicznie bieduje. Wybucha wojna. Zofia trzyma się Polski, choć ma szwajcarski paszport. Próbę wyjazdu podejmuje dopiero wówczas, gdy do Krakowa wkraczają Rosjanie.
I tak Polska, ta, która tak bardzo była w jej sercu, zapomina o niej na długie lata, a reanimuje ją dopiero w 2008 roku, kiedy w Krakowie zostanie zorganizowana pierwsza po wojnie wystawa jej dzieł.
Twórcy:
- Kreacja aktorska: Dorota Landowska
- Reżyseria: Joanna Lewicka
- Wideo: Anna Duda
- Kostium i scenografia: Elbruzda (Marta Góźdź)
- Muzyka: Christoph Coburger
- Dźwięk: Lech Pukos
- Światło: Damian Bakalarz
- Asystent reżysera: Paulina Prokopiuk
- Kierownictwo produkcji: Łukasz Wójtowicz
- Na podstawie dramatu Anny Dudy „Let´s dance, Zofia!“
- Scenariusz: Anna Duda, Dorota Landowska, Joanna Lewicka
Wykonanie muzyki: zespół Teatru Muzycznego w Lublinie oraz doangażowani:
- Dariusz Domański – trąbka
- Marcin Domański – klarnet
- Ilona Drozd – marimba, wibrafon
- Maksymilian Grzesiak – skrzypce
- Karolina Hordyjewicz – pianino
- Tomasz Jusiak – gitara
- Krzysztof Redas – perkusja
- Mariusz Rybski – kontrabas
- Wojciech Sochacki – puzon
- Karol Wróblewski – kotły
- Emil Tarnowski – akordeon Jarosław Wrona - akordeon
Obsługa techniczna sceny: zespół Centrum Spotkania Kultur w Lublinie
Wykonanie scenografii: pracownie Teatru Muzycznego w Lublinie
Spektakl powstał w koprodukcji Stowarzyszenia Artystów „Bliski Wschód”, Centrum Spotkania Kultur w Lublinie oraz Teatru Muzycznego w Lublinie.
Partnerami projektu są: PKP LSH sp. z o.o., Instytut Polski w Rzymie, Instytut Polski w Paryżu, Przedstawicielstwo RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie, Konsulat Generalny RP w Monachium.
Spektakl dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Zrealizowano dzięki wsparciu finansowemu Prezydenta Miasta Lublin oraz Zarządu Województwa Lubelskiego.
