Jest to kolejna impreza związana z tradycją Wielkanocną, zorganizowana przez Greckokatolickie Duszpasterstwo Akademickie przy współpracy z Urzędem Miasta Lublin oraz Młodzieżowym Domem Kultury nr 2 w Lublinie, Stowarzyszenie Przyjaciół Harcerstwa Rzeczypospoilitej i Akademia Dobrej Zabawy. Poprzednie akcje: „Wielka pisanka” oraz „Pisanki na baobabie” cieszyły bardzo dużym zainteresowaniem mieszkańców i gości Lublina o czym świadczyły materiały prasowe w mediach polskich i ukraińskich.
Ta akcja jest kontynuacją dobrej tradycji wydarzeń kulturalnych związanych z tradycjami wielkanocnymi. Szczególną wagę to ma w roku wspólnego świętowania Wielkanocy przez chrześcijan obu obrządków.
Projekt ma na celu promocję zanikającej tradycji pisankarstwa, artystyczne zagospodarowanie przestrzeni publicznej, zwiększając jej atrakcyjność dla mieszkańców i gości Lublina, popularyzacja wartości kultury tradycyjnej, współpraca i wspólne działania środowiska polskiego i ukraińskiego, wzmocnienie wizerunku Lublina jako miasta o szczególnym znaczeniu na mapie kulturalnej kraju. Miejsca, gdzie Wschód styka się z Zachodem, gdzie w sposób naturalny współistnieją różne tradycje chrześcijańskie.
Organizatorzy planują zainspirować mieszkańców Lublina do wspólnego rodzinnego pisania pisanek, a spróbować można będzie już na Placu Litewskim, malując duże jaja, które przygotowali, oraz poprzez graffiti na chodnikach miasta. Wieczorem wypuszczone zostaną w niebo światełka-pisanki.
Tradycja pisania pisanek znana była jeszcze w czasach przed chrześcijańskich. W jajku - względnie martwej materii ukryte jest życie. Ma ono również głęboki sens, symboliczny nawiązujący do wszechświata i jego kulistych planet. Chrześcijanie nadawali mu nowe znaczenie, legenda głosi, iż Maria Magdalena przyszła do Imperatora Tyberiusza aby głosić Chrystusa, a ten nie wierząc oczekiwał potwierdzenia prawdziwości słyszanych słów jakimś cudem. Maria Magdalena wzięła do rąk zwykłe białe jajko, które nieoczekiwanie stało się czerwone. Dla chrześcijan obydwu tradycji Wschodniej i Zachodniej dekorowane jajka wielkanocne są symbolem życia Bożego oraz cudownego Zmartwychwstania Jezusa.
Do pisania pisanek nie można było przystępować ze złymi myślami lecz w skupieniu i modlitwie. Pisanka mieści w sobie siłę życia, dlatego ten kto malował ją starał się myśleć o osobie, której chciał ją sprezentować. Każdy znak i figura miał swoje znaczenie: na przykład, kobietom w stanie błogosławionym darowano pisanki ze wzorem symbolizującym życzenie zdrowia i błogosławieństwa dla dziecka, młodym niezamężnym dziewczynom malowano wzory oznaczające sympatię. Obdarowując się wzajemnie pisankami składano życzenia zdrowia, dobrobytu w rodzinie, radości i miłości.
Kolorystyka wykorzystywana przy malowaniu pisanek jest bardzo zróżnicowana i również ma swoje odrębne znaczenie.
Zgodnie z tradycją malowano pisanki w Wielkim Tygodniu całą rodziną od najmłodszych do najstarszych, ale najczęściej zajmowały się tym kobiety. Pisanki poświęca się w Wielką Sobotę lub w Wielkanoc, często przechowywane do następnych Świąt Wielkanocnych stanowiąc swoistą dekorację domów. Używa się nawet potocznie określenia „piękne jak pisanka”.
