Pani Miniver (Mrs. Miniver, 1942) USA, 134 min.
reżyseria: William Wyler
scenariusz: Arthur Wimperis, George Froeschel
zdjęcia: Jospeh Ruttenberg
obsada: Greer Garson (Mrs. Miniver), Walter Pidgeon (Clem Miniver), Teresa Wright (Carol Beldon), Dame May Whitty (Lady Beldon), Henry Travers (Mr. Ballard), Richard Ney (Vin Miniver)
Rodzina Minivers należy do angielskiej „klasy średniej”. Obserwujemy z epicką drobiazgowością ich prowincjonalne życie rodzinne w trakcie pierwszych miesięcy II wojny światowej. Podczas bombardowania miejscowości ich zamieszkania starszy syn rodziny poznaje wnuczkę wielkiej arystokratki lady Beldon. Pani Miniver to dwuznaczny tytuł, gdyż miejscowy kolejarz Pan Ballard imieniem swej ulubionej pięknej i dobrej klientki nazwał nową odmianę róży, która stanęła w konkursie z różą lady Beldon. Konflikt arystokracji i mieszczaństwa jest tylko wstępem do pogodzenia stanów więzami prywatnej miłości i narodowej historii. Film urzeka obserwacją obyczajową, ale tak naprawdę jest wielkim hołdem złożonym broniącym Albionu przed hitlerowcami – wyspiarzom: ich kulturze, obyczajowości, iście conradowskiej wierności. Dwanaście nominacji i sześć Oscarów (reżyseria, scenariusz, zdjęcia, najlepszy film, najlepsza rola kobieca, najlepsza drugoplanowa rola kobieca) to był pierwszy aż tak spektakularny sukces reżysera, który do dziś jest rekordowym posiadaczem statuetek Akademii Filmowej. Rozsmakowane wizualnie dzieło wyróżniają też wybitne kreacje aktorskie. Przede wszystkim role kobiece nagrodzone Oscarami: tytułowa rola Greer Garson, której scenę z niemieckim pilotem zapamiętano jako jedną z najlepszych wojennych scen Hollywoodu (wojna kobiety w kuchni w czasie gdy mężczyźni w mundurze i w cywilu walczą na froncie). W roli drugiego planu dzielnie jej sekunduje urzekająca Teresa Wright w jednej z najpiękniejszych, melodramatycznych ról swego życia – dziewczyny, która staje ponadstanowymi podziałami i uosabia najlepsze brytyjskie tradycje. Wszyscy też zapamiętają aktorów charakterystycznych – mistrza ciepła i nastroju Henry Traversa w roli Pana Ballarda, i błyskotliwą kreację Dame May Whitty (Hitchcockowska „Starsza Pani znika”) w roli zdziwaczałej, ale wrażliwej arystokratki. Obie te role nominowane do nagrody ostatecznie jednak statuetki nie otrzymały. Wielkie i ponadczasowe widowisko.
Opis Cyklu „NAJWIĘKSZY Z WIELKICH - William Wyler - CYKL MONOGRAFICZNY Autorskie kino wielu gatunków.”
„W naszym cyklu dwa lata już trwają szczegółowe peregrynacje po bogatym i meandrycznym świecie klasycznego kina. Spróbujmy więc zmierzać do uogólnień i próby syntezy. Stąd nasza nowa propozycja monografii jednego tylko artysty, która byłaby równocześnie opowieścią o kinie w ogóle. Czy jednak możliwe jest opowiedzenie Hollywoodu poprzez biografię i filmową twórczość tylko jednego reżysera? W zasadzie wydaje się to nonsensowne - bo skąd w tak niejednorodnym medium jak kino jeden człowiek mógłby objąć i udźwignąć całą tą różnorodność. Ale jest w historii kina jeden wyjątek, twórca arcydzielny, genialny, wizjonerski, którego jednak dorobku nie pamiętamy już tak dobrze. Twórca, który po dziś dzień pozostaje autorem najliczniej uhonorowanym przez Akademię Filmową. Twórca, który opowiadał swoim kinem fascynujące historie, ale może bardziej opowiadał nim specyfikę kina, zastanawiał się nad osobnością filmowej sztuki. Twórca, który jest rzadkim w USA przykładem totalnie autorskiego kina, a paradoksalnie przynależał jeszcze do epoki kina gatunków, realizując w swej długiej karierze niemal każdą gatunkową odmianę filmu. Twórca, który przy tej genologicznej różnorodności jest formalnie bardzo unikalny i rozpoznawalny w swej niepowtarzalnej wizualnej estetyce. To o nim Stanley Kubrick powtarzał, że nauczył go wszystkiego o kinie. Mamy prawdziwą przyjemność zaprosić państwa na spotkanie z NAJWIĘKSZYM Z WIELKICH, z Williamem Wylerem. Poznajmy jego największe dokonania.”
/Rafał Szczerbakiewicz, kurator cyklu/
CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej
