W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie stosujemy pliki cookies. Korzystanie z serwisu lublin.eu oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim urządzeniu. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień Twojej przeglądarki. Więcej informacji znajdziesz w Polityce prywatności.

Spektakl Ludomira Franczaka „Odzyskane”

Spektakl Ludomira Franczaka „Odzyskane”
Data rozpoczęcia 2014-03-30
Godzina rozpoczęcia 18:00
Kategoria Spektakl

SCENARIUSZ, REŻYSERIA, SCENOGRAFIA: Ludomir Franczak | MUZYKA: Marcin Dymiter | KOSTIUM: Magdalena Franczak | GŁOSY: Irena Jun, Andrzej Golejewski, Stefan Filipowicz, Mateusz Nowak, Dorota Lesiak, Katarzyna Duma, Magdalena Franczak, Wiktoria Wrzyszcz, Emil Franczak, syntezator mowy | PREMIERA: 08.11.2013, Poznań | PRODUKCJA: Centrum Rezydencji Teatralnej SCENA ROBOCZA


Jest to spektakl teatralny, który jednocześnie powstaje w formie instalacji wizualno-dźwiękowej. Narracja oparta jest o życiorysy obywateli niemieckich, których w 1946 roku nowa władza zastała na terenach tzw. „ziem odzyskanych”. Proste historie ludzi w różnym wieku – życie zawarte w kilku linijkach, które trzeba dopełnić detalem – fotografiami przodków (znalezionymi na pchlim targu), osobistymi przedmiotami (które tak naprawdę należą do kogoś innego i niosą ze sobą swoją własną historię), próbą dotarcia do samych ludzi czy miejsc, w których byli. Rytuał powrotu – chodzenia czyimiś śladami z jednoczesną świadomością tego, że robi się to tu i teraz. Historie dopowiedziane, zawieszone w swoistym bezczasie, rozwijające się przed oczami, czasem przeplatające, czasem wręcz wykluczające się nawzajem. Opowiedziane głosami z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, obrazem, dźwiękiem i zapachem. Próba zamknięcia umownej przestrzeni teatralnej w małą społeczność połączoną wspólną historią. Spektakl teatralny jest kulminacją projektu Odzyskane, który pojawił się w formie wystawy w Galerii Sztuki Wozownia w Toruniu (kuratorka Małgorzata Jankowska), książki artystycznej oraz akcji miejskiej na trasie trójmiejskiej SKM, wyprodukowanej przez Muzeum Emigracji z Gdyni.
Powstałe historie, których podstawą są życiorysy niemieckie, kreślą obraz pełen nostalgii
i niepokoju. W trakcie spektaklu pojawiają się one w postaci chóru głosów, by w kulminacyjnym momencie przekształcić się w niemal bajkową opowieść jednego z bohaterów, której towarzyszą mechaniczne ptaki oraz wydające dźwięk huby. Przedziwna oranżeria, odkrywająca przed widzem ukryty świat – równoległą rzeczywistość, w której wszystko wydaje się być możliwe. Przedstawienie jest audio-wizualną instalacją, budowaną na oczach widzów przez aktora/reżysera, którego rola ogranicza się do obsługi technicznej puszczonej w ruch machiny.


Ludomir Franczak (1974). Artysta wizualny poruszający się na polach multimediów, malarstwa, grafiki, instalacji, designu, performance i teatru. Swoje projekty prezentuje w galeriach, muzeach, przestrzeni publicznej i teatralnej w Polsce, Danii, Szwecji, Anglii, Portugalii, Szwajcarii, Niemczech, Rosji, we Włoszech i na Węgrzech. Współpracuje z muzykami (Marcin Dymiter, Robert Curgenven, Pogodno), artystami wizualnymi (Magdalena Franczak, Karin Danielsson, Leo Palmestal). Jest stypendystą Fundacji Wyszehradzkiej (VARP) i trzykrotnym stypendystą Marszałka Województwa Pomorskiego, zdobywcą nagrody za najlepszy film eksperymentalny na festiwalu Euroshorts 2007 i laureatem festiwalu Spotkania 2011 Fundacji Łódzkich Spotkań Teatralnych. Nominowany do tytułu „Kulturysta roku 2013” przez dziennikarzy radiowej Trójki. Zajmuje się problemem pamięci i tożsamości. Za pomocą działań intermedialnych buduje złożone projekty wykorzystując zarówno sztuki wizualne, jak i historię czy literaturę. Jest autorem wydawnictw artystycznych. Działa czynnie jako kurator i animator kultury.

Franczak uzmysłowił mi, że dzisiaj najważniejsza w przekazywaniu świadectwa jest pamięć o tych, którzy danej historii doświadczyli na własnej skórze. Tych, dla których to, co z dzisiejszej perspektywy jest jedynie suchym faktem, było czymś realnym; czymś, co wpływało na koleje ich losów. Wielkim złudzeniem jest myślenie o historii jak o linearnej opowieści; historia to zbiór archipelagów, które mogą się ze sobą łączyć, mogą koegzystować obok siebie lub mogą być znacznie od siebie oddalone. Dopiero składanie skrawków narracji w jeden obiekt, tak jak złożenie przez Franczaka białych krzeseł w jedną figurę drzewa oraz owinięcie jej przezroczystą folią, daje nam szerszy obraz świata, który próbujemy odtworzyć. Polifoniczność, czyli termin muzyczny określający wielogłosowość narracji, mogłaby stanowić pojęciowy klucz dla propozycji Franczaka na temat odczytywania historii. Brawa Franczakowi należą się za temat, który pozostaje niezwykle istotny, ponieważ wymaga jeszcze wielu domówień i przemyśleń, a przede wszystkim – próby uchwycenia również perspektywy tej drugiej strony. Brawa Franczakowi należą się za głęboką refleksję, za przemyślenie tematu, za nieprezentowanie czegoś powierzchownego, błahego i powielającego utarte klisze. Brawa Franczakowi należą się za wykonanie, bardzo osobiste, a jednocześnie kameralne, skromne i niepretensjonalne, bo przecież autor nawet przez moment nie zabiera głosu w trakcie performansu, a mimo to widz cały czas ma świadomość, w jak bardzo osobistą podróż zabrał go artysta. Brawa Franczakowi należą się wreszcie za to, że pokazał, w jaki sposób należy podchodzić do historii i co zrobić, aby nie zapomnieć o jej najważniejszym elemencie, czyli o człowieku.
fragmenty recenzji Wojciecha Kowalczyka (teatralny.pl/recenzje/skrawki-narracji,129.html)

O Cyklu:
Cykl „Teatr Jednego Aktora” to powołanie teatralnej sceny jednego aktora i zetknięcie ze sztuką teatralną w postaci monodramu. W ramach cyklu prezentujemy szereg spektakli opierających się na grze jednego aktora, zarówno profesjonalnego, jak i amatora. Celem jest stworzenie takiej bazy dla teatru monodramicznego, który prezentowałby klasyczne spektakle, jak i te nowe. Prowadzenie takiej sceny wzbogaca ofertę kulturalną dla mieszkańców dzielnicy, jak również dla całego Lublina. Bazując na doświadczeniach, gwarantujemy wysoki poziom wykonawczy i interpretatorski naszych gości. Kuratorem cyklu jest Mateusz Nowak.

Bilety w cenie 5 zł do kupienia w dniu spektaklu, od godz. 17.00, w DDK „Węglin”.

CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej